อีกวันที่ได้พบท่าน...
อากาศยามบ่ายในวันนี้ (๒๖ พ.ค. ๒๕๕๒) ที่แสนอบอ้าวบวกกับรถติด (เรื่องธรรมดาของกรุงเทพฯ) ทำให้อารมณ์คนแปรปรวนได้ แต่เราไม่รู้สึกเช่นนั้นเลย ตรงกันข้ามเรากลับรู้สึกเย็นใจ อารมณ์ยังปกติอยู่ ที่เราเป็นเช่นนี้ก็เพราะคน...คนหนึ่ง ที่เราจะได้เจอในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
คนคนนี้ทำให้เรามีรอยยิ้มได้ตลอด ตั้งแต่พบกับท่าน.....ครั้งแรกจนถึงวันนี้เรายังจำรอยยิ้มของท่านได้เสมอไม่มีวันเปลี่ยน
เหตุการณ์วันนี้จริงแล้วไม่เกี่ยวกับงานของเราเลย แต่เมื่อเราได้ยินอาจารย์ท่านหนึ่งว่าจะมาหาท่าน....เราก็เต็มใจที่จะมาเป็นเพื่อน รีบเคลียร์งานให้เสร็จก่อนบ่าย
เมื่อมาถึงที่ทำงานของท่าน...ตื่นเต้นมากทั้งที่เคยมาแล้ว ๒ ครั้ง และเมื่อพปปะพูดคุยกันแล้ว ก็ไม่ทำให้เสียความตั้งใจแต่อย่างใด
รอยยิ้มบนใบหน้าสะกดให้คู่สนทนาอย่างเราตั้งใจฟังและตอบโต้บ้างเป็นครั้งคราว
และที่ดีใจที่สุด ท่าน....... จะนัดทานข้าวเพื่อเลี้ยงส่งอาจารย์บุญมี (เจ้าของงานตัวจริงที่ตั้งใจไปหาท่านในวันนี้) ก่อนจะกลับประเทศลาว
ท่านที่เรากล่าวถึง หลายคนคงรู้จักกันดี ในนาม ท่านศาสตราจารย์คนึง ฦๅไชย หรือที่เราเคยนิยามท่านว่า SMILE MAN แม้เวลาจะผ่านไปนานเพียงใด ท่านก็ยังเป็น Smile man ของเราตลอดกาล
ความเห็น (1)
จริงคะ เอารอยยิ้มของท่านอาจารย์คนึงมาให้ชื่นชมกันค่ะ
