รู้แล้ว ... ทำไมถึงติด !

   สืบเนื่องจากบันทึกเดิมเรื่อง  อย่างนี้ ... ติดหรือยัง ? มีหลายท่านมาช่วยต่อเติมจนเกิดสีสันและบรรยากาศที่ดี  สรุปว่าอาการ "ติด Blog" เกิดขึ้นแล้วและมีทีท่าว่าจะระบาดกว้างออกไปเรื่อยๆ ยังสงสัยว่าทางทีมพัฒนา โดยเฉพาะ อ.ดร.จันทวรรณ จะจัดการอย่างไรกับโรคนี้ จะมี Version ใหม่ที่ลดอาการนี้ได้บ้างมั้ยนะ  สำหรับผมพอจะค้นพบเหตุผลของ การติด อยู่บ้าง ดังนี้ครับ ...

                ผมมานึก  นึกดู  พอรู้แล้ว
           ที่นั่งจ้อง  จอแก้ว  ได้นานหลาย
           เพราะมิตรแท้  ก่อเกิด  ขึ้นมากมาย
           ด้วยจุดหมาย  แห่งใจ  ไม่ไกลกัน

              แบ่งความคิด  กับมวลมิตร  แล้วสนุก
           ยิ่งนานวัน  ก็ยิ่งปลุก  ความใฝ่ฝัน
           แม้จะอยู่  ห่างไกล  ไม่เจอกัน
           คงต้องมี  สักวัน  เป็นของเรา

              ร่วมความคิด  รวมดวงจิต  ให้เป็นหนึ่ง
           หวังได้เป็น  ที่พึ่ง  แก่ใครเขา
           ร่วมสร้างสรรค์  สิ่งถูกต้อง  เถิดผองเรา
           ความเลวร้าย  จักบางเบา  จากสังคม.

[ชายขอบ]

     อาจารย์ผมไม่ถนัดที่เป็นกลอนนะครับ ไม่ถนัดทั้งสัมผัสนอกและสัมผัสใน (ทำได้เพียงสัมผัสใจ) เคลียร์แล้วเช่นกันครับว่า "ทำไมถึงติด Blog"

[วรชัย]

ผมก็คงไปถ้ำกระบอกเพื่อออก blog เหมือนกัน  ติดแล้ว

[ตุมปัง]

ผมก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ครับ.... รู้สึกว่ามีปัญหาเรื่องการแบ่งเวลาเอามากๆเลยครับ

สงสัยต้องไปถ้ำกระบอกเหมือนคุณวรชัยแล้วซิครับ

[Handy]

   ขอบคุณ คุณชายขอบ คุณวรชัย และ คุณตุมปัง ที่กล้าหาญ ยอมเปิดเผยความจริงสู่สาธารณชน อีกหน่อยอาจก่อตั้งเป็น "สมาคมคนติด Blog" เชื่อว่าสมาชิกเพียบเลย  เพราะที่ติดแล้วทำเป็นเฉยๆ เก็บอาการได้ดีน่าจะมีอีกมาก .. ผมว่า Blog นี้ดี  ติดแต่พอประมาณ  มีคุณหลายสถาน เช่น ..

• เมื่อเขียน คนอ่านก็ได้ประโยชน์ ไม่มุมใดก็มุมหนึ่ง
• เมื่ออ่านเราเองก็ได้ประโยชน์ ไม่มุมใดก็มุมหนึ่ง
• เมื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ทุกฝ่ายต่างได้ประโยชน์
• เมื่อห่างหายไป รู้สึกคิดถึงกัน = ได้เพื่อนคนทำงานเพิ่มขึ้น    ฯลฯ

[วรชัย]

ได้พัฒนาการใช้คอมพิวเตอร์ด้วย  ทำลิงค์เป็น  ใส่รูปเป็น  อะไรอีกหลายอย่างนะครับ

[-ขจิต ฝอยทอง( khajit's blog)]

• ได้เพื่อนรุ่นพี่มหาวิทยาลัยเดียวกัน
• ได้ติดต่อพี่ที่พัทลุง(พี่อนุชา) อาจารย์หมอที่ลำปาง(คุณหมอวัลลภ)
• ได้พัฒนาความคิดความสามารถ
• ได้กัลยาณมิตรทั่วไประเทศ ฯลฯ

[พี่เม่ย]

ขออภัยที่มาช้า น่าทำโทษ

ให้นึกโกรธ ในตน บ่นเฉไฉ

มัวแต่ทำ งานเพลิน เดินไฉไล

ผ่านมาได้ เกือบพ้น ชนสัปดาห์...

.....ได้ประโยชน์ สร้างสรรค์ กับการติด (บล็อก)

.....ได้กัลยา ณมิตร จิตเจิดจ้า

.....ได้ความรู้ ความเข้าใจ ในมรรคา

.....เลิศล้ำค่า พัฒนาตน สู่ "ตน" เอย

(เกือบไปแล้วค่ะ  พี่เม่ยเกือบจะล่มอยู่แล้ว...)

[Handy]

•  ขอบคุณ อ.วรชัย น้องขจิต และ พี่เม่ย ครับ .. กลอนดีจัง .. ไม่ล่มหรอกครับ .. แค่โคลงนิดๆ .. (แซวเล่น .. น่ะ)
•  ชอบ  พัฒนาตน สู่ "ตน" มาก  เพราะว่าพัฒนาจนเสีย "ตน" หรือ ลืม"ตน" นี่ไม่ไหวเลยนะครับ แต่ก็เห็นทำๆกันอยู่นะ
• เพิ่งกลับจาก สุราษฏร์-ชุมพร ได้อะไรน่าเขียนถึงเยอะมาก แล้วจะพยายามบังคับตัวเองครับ