เขียนเพื่อบรรยายสภาวะตนเอง ในแต่ละวัน ในแต่ละขณะเพื่อให้เพื่อนกัลยาณมิตรช่วยตักเตือน อาจมีความบกพร่อง ไม่สมบูรณ์ ทางอักขระ และการสัมผัส แต่ก็ Perfect-as it is (ขออนุญาต นำคำอาจารย์ประพนธ์มาใช้นะครับ)
ขอน้อมรับการตักเตือนจากทุกท่าน อย่าเพิ่งห้ำหั่นให้ถึงตายนะครับ
ด้วยความเคารพในทุกท่านครับ
ตักตุ่มน้ำ ใส่กะโหลก ชะโงก(ดู)จิต
เพียงเพ่งพิศ ด้วยตาเนื้อ คงไม่เห็น
ซ้ำความอยาก แทรกเข้ามา ยิ่งยากเย็น
โอกาสเห็น อาจจะมี แต่ของปลอม
เจตสิก เป็นอาการ งานของจิต
แอบดูนิด ก็มองเห็น เป็นของหวาน
ให้ดูต่อ ชอบ-ไม่ชอบ จิตทำงาน
ขุด-ประหาร อนุสัย ไม่รอรี
เขียนกลอนมา ก็เพราะว่า ว้าวุ่นจิต
หาเครื่องอยู่ กำหนดกิจ จิตไม่ได้
เห็นเพียง ความฟุ้งซ่าน ความวุ่นวาย
จิตกระจาย หรือไม่ก็ ลงภวังค์
วิถีจิต แม้นขึ้นมา แต่ไม่รู้
ยิ่งอยากดู หลบรูผลุบ ไม่ให้เห็น
โอ้ชาตินี้ หรือจะมี โอกาสเย็น
โอกาสเห็น พาตัวใจ กลับบ้านเดิม
จะชาตินี้ หรือชาติไหน ก็ไม่ท้อ
จะเฝ้ารอ ดูกายจิต ผิดก็รู้
ก้าวพลาดไป ย้อนคิด ให้เป็นครู
เพียงแค่รู้ เล่นๆไป สบายใจเอย