ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ
ฟ้าร้อง... คือเปล่งโป้ คำขาน
ฝน... ซ่าคือทำงาน บ่ลี้
ไม่... ทำหว่านคำหวาน ยกย่อง
ตก... ต่ำคนเช่นนี้ อยู่ด้วยดีไฉน
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (๑๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕)
พูดเสียงดังเกินไปไม่ดีนัก
ควรรู้จักสำรวมร่วมสร้างสรรค์
ฝึกให้เคยเอ่ยวาจาปรึกษากัน
อย่าให้ลั่นเอ็ดอึงพึงสังวร
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (๑๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๐)
คนปากพล่อยร้อยเรื่องก็พูดได้
ด้วยอาศัยคล่องปากอยากเสนอ
ครั้นทำจริงจนใจใครพบเจอ
มักแก้เก้อโทษปี่กลองไม่มองตน
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (๑๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๐)
เอาแต่ดีใส่ตัวชั่วไม่รับ
คนสับปลับปลิ้นปลอกหลอกให้หลง
ต่อหน้าดีลับหลังด่าประสาพงศ์
ใครคบคงฉิบหายไม่วายร้อน
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ
เกิดเป็นคนอย่าไร้มารยาท
บ่งสัญชาตินกกระจอกชอบออกเสียง
หัดเกรงใจละอายผู้อยู่ข้างเคียง
คุยกันเพียงพอได้ยินประทินตน
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ
อย่าคุยว่าตัวเองนั้นทำได้
หากยังไม่ลงมือทำจำไว้หนา
อย่าคุยว่าตัวเองเก่งวิชา
เข้าตำราดีแต่ปากไม่อยากฟัง
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ
ตี... ลูกยอต่อหน้า ทำดี
กรอบ... ท่านวางไว้มี เลี่ยงได้
ตัว... หายบ่เห็นศีร- ษะบ่อย ฤๅเท็จ
เอ็ง... น่าละอายให้ อื่นผู้เพียรเสมอ
ไม่มีความเห็น