สุภาษิต สำนวนไทย คำพังเพย
ผูู้้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (อังคารที่ ๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๙)
พวก.........เดียวกันรู้รักกันฉันท์ญาติมิตร
หมา........มีสิทธิ์กว้างขวางคิดอย่างหมา
หัว..........เมื่อสุมรุมคิดมิตรพึ่งพา
เน่า.........หมดท่าคิดนอกลู่ในหมู่พาล
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (พฤหัสบดีที่ ๗ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๙)
ขี้...........เป็นของไร้ค่าน่ารังเกียจ
ใหม่........ย้อยเบียดเก่าย่นคนต่างเหม็น
หมา........ได้กลิ่นลิ้นเลียปากยากใจเย็น
หอม........เพราะเป็นอาหารโปรดเอมโอษฐ์หมา
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (พฤหัสบดีที่ ๗ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๙)
เจ้า.........ก่อกรรมอย่างไรเพื่อนไม่รู้
หมา........เป็นหมู่ฟังคำเจ้าใช่เขาหลง
หาง........เคยมีดูองอาจกลับขาดลง
ด้วน........แล้วปลงไม่ได้เพราะอายเกิน
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๙)
หมา.........เมื่อมีเจ้าของมองน่ารัก
สวม.........รอยชักแม่น้ำทำให้หลง
ปลอก......รัดไว้ใช้คุ้มกันอย่างมั่นคง
คอ.........เชิดตรงเอาแต่ใจเพราะนายมี
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๙)
หมา.........ต่างพันธุ์สันดานมีชั่วดีคละ
ลอบ.........ดักดะแยกไม่รู้ปูกุ้งหอย
กัด.........คือหมาดักคือลอบต่างรอคอย
ข้างหลัง.........ด้อยเด่นดีทรามประณามตน
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (๕ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๙)
หมา.........เกเรใจพาลสันดานชั่ว
กัด.........ไปทั่วเสียจนคนขวัญหาย
กัด.........ด้วยความเคยชินสิ้นยางอาย
ตอบ.........แทนร้ายใจหมาอย่าปรานี
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (๕ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๙)
หมา.........ขี้ขลาดขยาดกลัวทั่วทุกทิศ
เห่า.........เพื่อปิดความนัยใจผวา
ใบตอง........ห้อยต่องแต่งแกว่งไปมา
แห้ง.........แล้งกล้าแต่อวดเก่งตะเบ็งเห่า
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๙)
หมา.........ปวดท้องต้องเบ่งจนตัวโก่ง
ขี้.........งอโค้งออกจากก้นทะลักไหล
ยก.........ตัวเองเหมือนเบ่งขี้มีความนัย
หาง.........สูงไว้เพราะกลัวเปื้อนสะเทือนตน
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (๑๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๐)
ไก่มองเห็นตีนงูดูน่าเกลียด งูเคร่งเครียดเมื่อไก่แย้มว่าแต้มเหนือ
งูเหลือบเห็นนมไก่ใช้จิ้มเกลือ ไก่ต้องเอื้อตามงูเพราะรู้นัย
ผู้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ
อันไม้แก่ดัดยากหากจะดัด เหมือนฝึกหัดเล่นดนตรีให้มีผล
ต้องทุ่มเททั้งแรงกายใจอดทน เฝ้าฝึกฝนจนชำนาญการดนตรี
ผูู้้ประพันธ์ : ไชยญาณ บุญยศ (ศุกร์ ๒๘ ตุลาคม ๒๕๕๔)
ไก่...............ยังอ่อนสอนอย่างไรใช่ดังคิด
แก่...............สักนิดสอนอบรมสมมุ่งหมาย
แม่...............ผ่านโลกก่อนลูกรู้ต้นปลาย
ปลาช่อน.......กรายกินอยู่รู้ชั้นเชิง
ความเห็น (2)
ดีคับ