"พ่อทำอย่างนี้ได้ยังไง หมอห้ามกินกาแฟก็ยังไปกิน
ห้ามก็ไม่เชื่อ ทำไมเป็นคนอย่างนี้ พูดไม่รู้เรื่อง...
ทำอย่างนี้หนูก็แย่ซี....."
เสียงเอะอะโวยวายดังลั่น ขณะที่ลูกค้ากำลังรับประทานอาหารเวลาเที่ยง ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
ผู้เขียนรู้สึกตกใจ หันไปที่ต้นเสียง เป็นภาพของลูกสาววัยกลางคนกำลัง บ่นว่าคุณพ่อวัยชราซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็น ดู
คุณพ่อท่าทางตกใจและคงจะอายผู้คนที่ต่างมองด้วย
ความตกใจ และเห็นใจ
เสียงลูกสาวยังโวยวายต่อไปไม่หยุด ด้วยความรู้สึกอัดอั้นตันใจและอะไรหลาย ๆ อย่างยากที่จะบรรยาย...
นี่คือภาพชีวิตที่หลายคนอยากเบือนหน้าหนี ไม่อยากเห็น
ดูแล้วก็เห็นใจทั้งสองฝ่าย ฝ่ายลูกสาวที่ต้องคอยดูแล
คุณพ่อผู้พิการ ซึ่งชอบทำอะไรตามใจตนเพราะอดไม่ได้
(เพราะอดไม่ได้ใช่ไหม ? จึงทำให้เกิดโรคร้ายต่าง ๆ ตามมา) ฝ่ายคุณพ่อที่ถูกบังคับให้อดในสิ่งที่ตัวเองติด และคอยหาโอกาสตอนที่ลูกสาวเผลอไปหาสิ่งที่ตนติดมา ดื่มกินจนได้
อย่างไรก็ตาม หากลูกสาวและคุณพ่อต่างเห็นอกเห็นใจกัน
ดำเนินชีวิตด้วยความรักและจิตเมตตาต่อกัน ความกดดัน
ความบีบคั้นในวันนี้คงไม่แสดงให้ใครเห็น....
มาชม
เห็นชีวิตดีจังนะนี่