สวัสดีครับ
การให้เป็นเรื่องราวของความดีงาม
การให้ทำให้เกิดความสุข
การให้ทำให้เราได้ทำลายอัตตาตัวตนบางส่วนลง
ทุกคนคงผ่านเรื่องราวของการให้ที่ดีงาม และมีความทรงจำที่ดีๆ
....เรื่องที่ 1...คืนเงิน...
เมื่อผมมาทำงานใหม่ๆ ที่รพ เราจ้างยามจากบริษัทข้างนอก เงินเดือนนั้นน้อยมากๆ ในแต่ละเดือน แถมออกช้ามากด้วย
การที่เราได้พูดคุย ทำให้ได้ทราบถึงปัญหาของเขา จึงได้มีโอกาสได้ช่วยเหลือบ่อยๆ ด้วยความเป็นมิตรที่จริงใจต่อกัน เช่นอาหารการกิน
และที่สำคัญบางครั้งไม่มีเวลาไปซื้อมาฝากก็ให้เงินไปเลย อาจจะไม่มาก
และมีหลายครั้งที่เงินเดือนเขาไม่ออกหลายคนเดือดร้อน ...แหล่งยืมเงินของยามคือ..
ตอนแรกจริงๆเขาไม่กล้ายืมผมนะครับ แต่เสนอให้เขาเองให้ไปก่อน มีเมื่อใดก็มาให้นะ
เย็นวันหนึ่ง(เมื่อ2 ปีกว่า)ยามท่านหนึ่งที่มารู้จักกัน.. หมอๆผมขอยืมเงิน 2000 นะ เพื่อที่จะเอาไปทำบุญบ้านแฟน เป็นงานประเพณีปีใหม่เขา... บอกว่า 2 สป ผมจะคืนนะครับ
ผม.ก็อืม ครับๆ........
จากนั้นก็เงียบมาเกือบ 3 ปี เล่นเอาผมถุก ผจก. ที่บ้านใช้เป็นกรณีที่ถูกบ่นหลายๆครั้ง ^_^
เมื่อเดือนก่อน มีคนไข้พาลูกมาตรวจ...
พอตรวจเสร็จก็ยื่นเงิน 2 พันให้ บอกว่าเอาเงินมาคืนคุณหมอค่ะ...
อืมผมอึ้งๆ เพราะกำลังระลึกอยู่ว่ายืมไปตอนไหน ใครยืมนะ...
อืม..นึกได้แล้ว ขอบคุณมากๆนะครับ ตอนนี้ดีแล้วนะ ไม่ลำบากนะครับ....
...
เรื่องที่ 2 หมอครับนี่บัญชีเงินสงเคราห์ผม...ให้หมอไว้
เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันก่อน เมื่อผมเสร็จงาน มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหา พูดจารวดเร็ว และยื่นบัญชีธนาคารให้ผม... ออกจะงงๆ เล็กน้อย
แต่เมื่อระลึกขึ้นนั้นก็พอจะจำได้บ้างว่า น่าจะเป็นคนไข้ของเราเอง..
เขาบอกว่ามีญาติเสียที่ต่างจังหวัด ต้องการเดินทางไปทำบุญ แต่ไม่มีค่ารถ เงินสงเคราะห์ก็ไม่เข้า และเงินค่าจ้างยังไม่ออกครับ.... แต่ว่าต้องรีบไป..
ผมสรุปได้ และรู้สึกว่าเขาจำเป็นจริงๆ.. จึงให้เขาไปก่อน และให้มากกว่าที่เขาขอเล็กน้อยเพื่อให้แน่ใจว่าการเดินทางของเขาจะสะดวกมากขึ้น ไม่ติดขัด
และก็บอกให้เขาสบายใจ และไม่ต้องเอาบัยชีมาค้ำอะไรก้ได้ครับ
มีเมื่อไหร่ก้ค่อยคืนนะ...เดินทางปลอดภัยนะ
นึกๆทบทวนดูแล้ว น่าจะเป็นคนไข้กลุ่มที่ร่วมกันทำงานเพื่อผู้ติดเชื้อ...
อาจจะได้คำแนะนำมาจากสมาชิกทีมที่คุ้นเคยกับผมเอง... เพราะมีคนไข้เราหลายรายที่ลำบากมาก
บางครั้งก็อดที่จะช่วยเหลือไม่ได้... โดยที่ก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะต้องคืนไม่คืน
ขึ้นกับเขาเอง...
เพราะหลายรายถ้าเป็นจำนวนไม่มากก็เป็นการช่วยเหลือไปเลยทางเดียว....
แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริงๆ ณ วันนั้นและตอนนี้คือ
รู้สึกดีใจที่เขาคิดถึงเราเวลาที่เดือดร้อน รู้สึกดีที่เขาไว้ใจเราครับ
เหมือนเขามาให้เราได้ทำบุญและสร้างบารมีครับ
...คิดว่าถ้าเขาคืนก็จะให้ไว้กับประธานกลุ่มเพื่อหมุนเวียนให้คนที่เดือดร้อนต่อไปของสมาชิก
เคยมีประสบการณ์คล้ายๆแบบนี้ค่ะ ลูกน้องขอยืม ยืมนาน จนคิดว่า ไม่ได้แล้ว สุดท้าย ผ่อนใช้ เดือนละ 2000.00 ใช้มาสักพัก ก็เงียบไป มาจนบัดนี้ เงียบไปเลย ก็ ไม่ว่าค่ะ ถือเสียว่า ให้ ไม่ติดใจแล้วค่ะ
อีกหลายราย ยืมไป แต่ผ่อนใช้ จนหมด เข้าใจ และไม่ต่อว่าค่ะ
คิดว่า คงไม่มีใครอยากโกง แต่เขายังไม่มี จริงๆ นะคะ