หลังจากดูวีซีดี อาจารย์ ดร.วรภัทร์แล้ว...
ลองฝึกดูก็ได้ผลเบื้องต้น...ก็เกิดความจำได้หมายรู้ว่า สติปัฏฐาน 4 คือทางสายเอก...และเมื่อลองฝึกจิตจนเห็นทางสว่างแล้ว...ให้กลับไปศึกษาพระอภิธรรมใหม่...
สติ = ตัวรู้
ปัฏฐาน = ที่ตั้ง
การค้นหาความเข้าใจเรื่องตัวรู้เริ่มเกิดขึ้น...ผมต้องทำความเข้าใจเรื่องสัมปชัญญะด้วยโดยผมให้ความหมาย
สัมปชัญญะ = รู้ตัว
หากเราไม่ฝึกให้มีตัวรู้เกิดขึ้น...เราก็ไม่มีทางจะรู้ตัวได้เลย...และเป็นการยากที่จะ รู้ตัวทั่วพร้อมได้
ผมยกตัวอย่างเช่น...เราเคยไปตีหัวหมา ด่าแม่เจ๊ก ในสมัยเด็ก ๆ ...ไม่เคยที่จะรู้ตัวเลยว่าทำไปแล้วเกิดผลอย่างไร...กว่าจะรู้ตัวก็ผ่านเวลามา 30 ปี ... เช่นนี้เรียกว่าแทบจะไม่รู้ตัวเลย
พอเป็นวัยรุ่นก็ไปทะเลาะต่อยตีกับเขา ซักเดือนหนึ่งผ่านไปก็กลับมาคิดว่า...เราทำไปทำไม...อย่างนี้เรียกว่ารู้ตัวช้า...
เมื่อเป็นผู้ใหญ่...เราก็รู้สึกโกรธ โมโหลูกเมียแต่เช้า...อารมณ์เสียทั้งวัน มารู้ตัวเอาตอนเย็น...แบบนี้เรียกว่าเกือบรู้ตัว
เป็นตอนนี้...เรารู้ทันตัวเอง...ว่า นั่นแน่ะ กำลังจะคิดไปสั่งสอนใครเขา...ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าคนอื่นเขารู้มากกว่าเราเป็นไหน ๆ...
ผมเลยคิดว่า...ถ้าเราฝึกจนมีตัวรู้ขนาดที่ว่า...กำลังจะคิด กำลังจะทำอะไร ก็รู้ทันตัวเอง ได้...นั่นคือเราฝึกเจริญสติ จนตัวรู้ของเราทำงานตลอดเวลาจนไม่มีช่องว่างให้เรา เหม่อลอย ฟุ้งซ่านรำคาญใจอีกต่อไป...
นั่นคือ เราสามารถฝึกให้ตัวรู้บนฐานที่ตั้งทั้งสี่ เจริญเติบโตจนเข้มแข็งเต็มที่...
ไม่ว่าจะเป็นตัวรู้ ที่ กาย
ตัวรู้ ที่ เวทนา
ตัวรู้ที่ จิต
ตัวรู้ที่ ธรรม
นี่กระมัง...หนทางสายเอกที่จะเข้าถึง การรู้แจ้งในธรรมอย่างแท้จริง...
เพิ่งเข้ามาเห็นว่าท่านเลขาฯ หันมาเขียนธรรมะภาคปฏิบัติ และมีการพาดพิงถึงอีกต่างหาก จะติดตามอ่านต่อไป...
เจริญพร
ผมเข้าใจผิดว่าตั้งลบ็อกใหม่พระอาจารย์จะมองเห็น...
ก็หวังว่าพระอาจารย์จะร่วมให้ความเห็นด้วยอยู่ครับ...
กราบ 3 หน
สวัสดีค่ะ
ตามมาอ่าน
การตั้งสติให้รู้ทันปัจจุบันธรรมค่ะ