ทบทวนเส้นทางแห่งกรรม...โลกียะสัญจร

เดินทางมาได้เกินครึ่งชีวิต...มองเห็นจิต...ยิ่งว่าง...ยิ่งสว่าง

ผมเคยได้รับการวินิจฉัยจากพระอาจารย์ชัยวุธว่าเกิดในสถานที่อันเป็นมงคล...คือเกิดอยู่หลังวัดโคกมะตูม...มีพ่อเป็นทายกวัด...มีแม่เป็นชาวนาผู้ซื่อสัตย์จนไม่อาจหาใครมาเทียบเคียงได้

 

     แต่...ให้ตายเถอะ...ในหมู่บ้านมีแต่นักพนัน...จนกระทั่งบรรยากาศพาให้ผมเรียนรู้วิถีนักพนันตั้งแต่จำความได้ไม่มีการพนันรูปแบบไหนที่ผมไม่รู้ทัน ไม่มีใครหลอกลวงผมในการพนันใด ๆ ได้ ผมเขียนชีวิตนักพนันก็เพราะเข้าใจจิตวิญญาณนักพนันด้วย...

และนี่คือมหกรรมที่ติดตัวผมมาและพาให้ ผมกระทำกรรมใหญ่น้อยผูกพ่วงมา...จนกระทั่ง คำว่า อ๋ออออ... เกิดขึ้น...แล้วกลับไปมองดูต้นทางแห่งกรรมที่ต้องชดใช้เพื่อให้หมดกรรมในชาตินี้... รวมทั้งกรรมที่เป็นทางร่วมของชีวิต(อีกมหาศาล)...ไม่ว่าจะเป็นยิงนก...ตกปลา...ตีหัวหมา...ด่าแม่เจ๊ก(ซึ่งผมเก่งกว่าใครในกลุ่มเพื่อน ๆ หลังวัดฯ...พวกเขาบอกว่าผมทำบาปขึ้น...ท่าจะจริงแฮะ) นี่ยังดีที่ไม่มีเรื่องสำมะเลเทเมาเกิดขึ้นในช่วงชีวิตนี้(รู้ตัวเสียก่อน...555)

 

หลังจากจิตว่างมากขึ้น...กรรมหนัก ๆ ก็โผล่พ้นน้ำ...ตามมาให้ผมแก้เป็นทิวแถวเลยครับ....(ไม่ต้องมีใครมาสแกนกรรม...สแกนเองดีกว่าครับ....555)

 

พึ่งได้รับคำตอบจากน้องที่ทำงานว่า...บุญบารมีของเราในการบรรลุธรรมในชาตินี้นั้นน้อยมาก...

วัดได้จากการที่เรามีภรรยาและลูกในชาตินี้...เทียบกับผู้ที่ไม่มีกรรมผูกพันในชาตินี้...หลายคนเห็นธรรมตั้งแต่ต้น จนไม่มีความปรารถนาที่จะมีครอบครัว...มิใยจะไปเทียบกับผู้มีบารมีธรรมจากชาติปางก่อน ท่านเหล่านั้นจะเกิดปัญญารู้แจ้งเห็นจริงตั้งแต่เยาว์วัย...และเข้าสู่ร่มกาสาวพัตรตลอดชีวิต...ทำให้ผมรำลึกถึงพระอาจารย์ชัยวุธ แลเห็นจริงตามนั้นเทียวครับ...