การจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ เป็นสิ่งที่พูดกันมานานในแวดวงการศึกษาไทย จริงๆแล้วการจัดการเรียนรู้เป็นสิ่งที่ครูผู้สอนทุกคนให้ความสำคัญและเอาใจใส่กันอยู่แล้ว เด็กฉลาดมักจะพูดคำว่า เอ๊ะ ทำไมจึงเป็นอย่างนั้น เอ๊ะ ทำไมเป็นอย่างนี้ เอ๊ะจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ได้หรือไม่ เอ๊ะถ้าทำแล้วจะประสบความสำเร็จหรือไม่นะ เป็นต้น ครูอย่ารำคาญเสียก่อนล่ะ เราต้องถือว่านี่แหละคือเสียงแห่งการเรียนรู้ เสียงแห่งความต้องการที่จะเรียนรู้อันเป็นสาเหตุของการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ ครูต้องจัดการความรู้ให้กับเด็กท้นทีด้วยกิจกรรมการเรียนรู้ตามความสนใจ การเรียนรู้โดยโครงงาน อันเป็นกิจกรรมหนึ่งที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ เพราะเด็กได้คิด ได้วางแผน ได้ฝึกปฏิบัติตามขั้นตอนที่ได้วางแผนไว้ (ครูต้องดูแลใกล้ชิด และคอยกระตุ้นยั่วยุให้เด็กอยากเรียนรู้) หลังจากนั้นเด็กจะเกิดการค้นพบ แล้วจะพูดว่า อ๋อ เป็นอย่างนี้เองนะ และจะพูดคำว่า อ้อ นึกออกแล้วว่าถ้าทำสิ่งนั้นเพิ่มอีกนิด ทำสิ่งนี้เพิ่มอีกหน่อย คงจะดีขึ้นนะ เป็นการต่อยอดองค์ความรู้และเห็นแววแห่งความเป็นอัฉริยะด้านการคิดได้อย่างสร้างสรรค์ทีเดียว และอยากเห็นครูร้องเอ๊ะ ตามด้วย อ๋อ อ้อ บ้างกับกิจกรรมการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญยิ่งตอนนี้กำลังหันมาใช้หลักสูตรใหม่กันด้วยการออกแบบการจัดการเรียนรู้แบบย้อนกลับ หวังว่าคงจะร้อง เอ๊ะ อ๋อ อ้อ กันเกือบทุกคนจริงมั๊ยล่ะ
เอ๊ะ..อ๋อ..อ้อ.. ^^
สวัสดีค่ะ
บล็อกนี้เพิ่งเริ่มหัดเขียนใหม่ๆ เพราะเพิ่งเป็นสมาชิก G2K
ขอบคุณสำหรับน้องต้อมที่แวะมาให้กำลังใจ
ครูยุ้ยสัญญาว่าจะพยายามเขียนบล็อกให้น่าอ่านกับเขาบ้าง...สักวัน