เพียงคนคอย
ทุ่งดอกจานบานแล้วแว่วคำพ้อ
ไผ่เสียดคลอครวญครางอย่างเงื่องหงอย
ทานตะวันบานแล้วร่วงคนห่วงคอย
คว้างแล้วลอยลมฟุ้งฝุ่นม้วนตัว
เจ้าทุยเบิ่งเล็มหญ้าซีดอย่างสิ้นท่า
โอ้บ้านนาคราแล้งเหี่ยวแห้งทั่ว
นกกระยางย่างเหยียบพื้นแตกตื่นกลัว
เพียงกอบัวโผล่ดินสิ้นน้ำนอง
ภาพผู้เฒ่าเฝ้าบ้านผ่านร้อนหนาว
ซับเรื่องราวตำนานสะท้านหมอง
จากผืนดินอุดมสมเมืองทอง
นายทุนครองเคี่ยวเข็ญยากเห็นใจ
แล้วจะเป็นเช่นนี้กี่ปีเล่า
ลูกหลานเราลาถิ่นยินหมองไหม้
คนรุ่นแล้วรุ่นเล่าเจ้าจากไกล
หมู่บ้านไซร้เพียงเด็กซนคนชรา
อยากเห็นลูกผูกจิตคิดเป็นห่วง
อยู่เมืองหลวงหวาดหวั่นขวัญผวา
ขายแรงงานขมขื่นฝืนชะตา
แอบซ่อนหน้าหลบคำเหยียดอย่างเกลียดชัง
ธรรมชาติดั่งแกล้งแล้งสุดฝืน
เกินพลิกฟื้นผืนดินหมดสิ้นหวัง
เด็กหนุ่มสาวร้าวรอนถอนใจดัง
ทิ้งคนหลังรอรับเจ้ากลับคืน...
ความเห็น (5)
ธรรมชาติที่เห็นและเป็นอยู่
คือค่าแห่งความเป็นครูของชนผอง
มองด้วยรักมองด้วยกลุ้มต่างมุมมอง
บทร้อยกรองจึงแทนคำธรรมบรรยาย
ธรรมชาติยิ่งใหญ่ใคร่ครวญคิด
ทุกชีวิตภายใต้ธรรมนำวิถี
กฎไตรลักษณ์ปราชญ์สอนจิตคิดให้ดี
รูปนามขันธ์ห้านี้รอคืนดิน
...............
ขอบคุณ คุณบวรค่ะ
ที่ช่วยเพิ่มเติมเสริมอักษร
ขอคารวะครูธรรมค่ะ
ขอบคุณนะครับที่แวะเข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
ผมก็จะกลับสุพรรณบุรีช่วงสงกรานต์ครับ แต่ผมเป็นคนราชบุรี
ยินดีที่ได้รูจักรุ่นพี่ที่ศิลปากรครับ และ พี่กัลยาณมิตรทางธรรม
ผมเรียนคณะเทคโนโลยีอุตสาหรรมตอน ป.ตรีครับ
ธรรมะรักษานะครับ
- สัจธรรมความจริงถูกทิ้งขว้าง
- ด้วยมุมมองแตกต่างจากความหมาย
- ความดีเลวปะปนแต่ต้นปลาย
- จึงไม่ง่ายจะแปลกแยกจากกัน
วันนี้ฟ้าหม่น...
ผู้คนหวนไห้
แสงธรรมอำไพ
ห่างไกลใจตน
เมื่อชาติเสียหาย
วุ่นวายสับสน
เสรีแห่งชน
อยู่หนแห่งใด
อัตตาเต็มเปี่ยม
ยอดเยี่ยมเพียงไหน
ชนะแพ้เพื่อใคร
หากไทยยับเยิน...
............
ขอบคุณ คุณก้ามกุ้งค่ะ
เห็นเขียนเรื่องสัจธรรมกับความแตกแยก
ให้นึกเป็นห่วงเมืองไทย
อำนาจใด ๆ ก็ตาม หากขาดคุณธรรมประคองใจ
อำนาจนั้นย่อมก่อให้เกิดความเสียหายแก่ตนเองและสังคม
ด้วยความนับถือ
วราภรณ์