219-49-06091 :ประสบการณ์ความเจ็บที่ภูมิใจ


บริจาคโลหิต ความอิ่มใจ ความสุขใจ

219-49-06091 ดิฉันไม่ได้ใบ้หวยค่ะตัวเลขดังกล่าวเป็นเลขประจำตัวผู้บริจาคโลหิตของดิฉันค่ะสืบเนื่องจากเมื่อวานดิฉันมีโอกาสซึ่งเป็นโอกาสครั้งแรกของชีวิตเลยค่ะในการบริจาคโลหิต  ก่อนหน้านั้นก็เคยคิดที่อยากบริจาคค่ะ แต่เพราะความรู้สึกที่กลัวเข็ม กลัวเจ็บจึงไม่ได้บริจาคโลหิตสักที  วันนี้อยากเขียนบันทึกนี้เพราะอยากบอกเล่าประสบการณ์เล็กๆนี้ของดิฉันค่ะเผื่อว่าท่านที่ผ่านเข้ามาอ่านจะได้เปลี่ยนใจและได้ร่วมสัมผัสกับความรู้สึกภาคภูมิใจและอิ่มใจอย่างที่ดิฉันได้รับค่ะ

การบริจาคโลหิตเมื่อวานสืบเนื่องจากการที่สาขาบริการโลหิตของสภากาชาดไทยจังหวัดขอนแก่นเดินทางมารับบริจาคที่อำเภอดิฉันค่ะ น้องที่ทำงานด้วยกันไปช่วยรับบริจาคโลหิตค่ะและน้องนั้นแหละที่โทรมาชวนว่าจังหวัดอยากได้ 120 คนยังขาดอีก 2 คนสนใจจะบริจาคไหมจำได้ว่าดิฉันไม่ตอบค่ะแต่ก็ขับรถไปทั้งๆที่กลัวๆ เมื่อไปถึงบริเวณบริจาคด้วยความที่ไม่เคยก็จินตนาการเองค่ะว่ามาแล้วก็คงต้องเดินไปเจาะเลือดแล้วบริจาคโลหิตเลย  แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ค่ะผ่านหลายขั้นตอนนะค่ะกว่าจะถึงขั้นตอนที่เราเคยเห็นเวลาที่ดารามาบริจาคคือนอนและยิ้มอยู่  บนเตียงผ้าใบนั้นคือตอนแรกที่ไปถึง 1) ต้องไปกรอกประวัติและจะมีแบบสอบถามเป็นแผ่นกระดาษแผ่นเล็กๆค่ะคำถามส่วนมากจะถามเกี่ยวกับภาวะสุขภาพ จากนั้นก็ไปด่านที่ 2 ) จะมีเจ้าหน้าที่คอยซักประวัติอีกรอบจากแบบสอบถามแผ่นแรกที่กล่าวมาข้างต้น 3) ด่านที่ 3 เป็นด่านที่สร้างความน่ากลัวให้พอสมควรค่ะด่านเจาะเลือดจากปลายนิ้วเพื่อดูความเข้มข้นของเลือด  ด่านนี้ทำให้ดิฉันเกือบถอยค่ะแต่พอเห็นบรรยากาศและเห็นผู้คนที่มาบริจาคเสร็จแล้วนั่งคุยกันอย่างยิ้มแย้มจึงเดินต่อค่ะ 4)ก็จะไปวัดความดัน และด่านที่ 5) แพทย์จะตรวจร่างกาย ซักประวัติเพิ่มเติม ใช้หูฟังฟังเสียงเต้นของหัวใจซึ่งตอนนั้นดฉันได้ยินเสียงหัวใจตัวเองด้วยค่ะตื่นเต้นมากเพราะกลัวค่ะ จากนั้นก็ไปสู่ด่านที่ 6 ) ด่านนี้จะเป็นด่านที่จะได้รับถุงสำหรับใส่เลือด และด่านนี้แหละค่ะที่เราจะได้บัตรประจำตัวผู้บริจาคโลหิตและเข็มผู้บริจาคโลหิตด้วยนะค่ะ   ซึ่งดิฉันได้ถุงขนาดเล็กน่าเสียดายค่ะเพราะความตื่นเต้นจริงๆค่ะที่ทำให้ไม่ได้ถามพี่เขาว่าถุงเล็กนี้กี่ cc และเขามีรหัสเรียกด้วยนะค่ะเสียดายเช่นกันที่ไม่ได้จดเอาไว้ค่ะ จากนั้นก็เข้าสู่ด่านที่ 7 ) เป็นเปลผ้าใบค่ะสูงจากพื้นประมาณ  1 เมตรค่ะจำได้ว่าขาสั่น มือสั่น ค่ะแต่ก็ยิ้มนะค่ะ  ไม่ได้มองเข็มที่เจาะค่ะให้น้องถ่ายรูปเก็บไว้ให้ดูแต่ยังไม่ได้ดูค่ะแต่มองรอยที่แขนข้างขวาแล้วไม่น่าจะมากกว่าเบอร์ 18 ค่ะนั้นหมายถึงคงเบอร์น้อยกว่านั้นค่ะ พี่เขาหาเส้นค่ะ หาขวาดิฉันหันซ้าย หาซ้ายก็หันขวาค่ะสุดท้ายลงเอยที่แขนขวา นาที่ที่ถูกเข็มเบอร์น่าจะน้อยกว่าเบอร์18 แน่ทิ่มลงที่แขนเกิดความรู้สึก 2 อย่างในเสี้ยววินาทีค่ะคือเจ็บบอกได้อย่างไม่อายค่ะและอีกความรู้สึกหนึ่งคือ ถ้ามีครั้งหน้าฉันมาบริจาคอีกแน่ๆ มันก็เจ็บไม่มากขนาดที่คิดมาเลยจริงๆนะค่ะ แต่สิ่งที่ได้นั้นมากมายเกินบรรยายจริงๆค่ะ

เชื่อค่ะว่าหลายท่านที่ผ่านเข้ามาอ่านคงเคยได้ยินการเชิญชวนให้บริจาคโลหิตว่ามีผลบุญมีกุศล วันนี้ที่เขียนบันทึกนี้อยากเล่าประสบการณ์และความรู้สึกล้วนๆเลยค่ะว่าบุญกุศลดิฉันไม่สามารถบอกได้จริงๆค่ะว่ามีหรือไม่แต่สิ่งหนึ่งที่บอกได้และมีแน่ๆคือความภูมิใจ ความอิ่มใจ ความสุขใจ สุขจริงๆค่ะ นี้เอาขนาดแค่บริจาคโลหิตไปเฉยๆนะค่ะยังไม่ถึงกับต้องคิดต่อว่าเลือดหรือโลหิตของเราจะไปช่วยต่อชีวิตให้กับใครนะค่ะ  ด้วยความรู้สึกดังกล่าวดิฉันคิดเองอีกค่ะว่าคงมีหลายท่านที่คล้ายกับดิฉันค่ะว่าอยากบริจาคโลหิตแต่กลัว วันนี้ในฐานะคนที่กลัวถึงกลัวมากค่ะบริจาคมาแล้วค่ะอยากบอกจริงๆค่ะว่าเจ็บค่ะแต่นิดเดียวและแป็บเดียวค่ะแต่สิ่งที่ยังอยู่กับดิฉันวันนี้คือความสุขใจ ภูมิใจ และอิ่มใจ สุขที่ได้ให้ไปแล้วและให้โดยไม่รู้หรอกว่าใครจะได้ใช้แต่ได้ให้ไปแล้วค่ะ

จึงอยากเชิญชวนคนที่กลัวๆกล้าๆค่ะว่าการบริจาคโลหิตเป็นประสบการณ์ความเจ็บที่นำความสุขใจมาให้จริงๆค่ะ และมาร่วมเป็นหนึ่งหยดโลหิตเพื่อให้ครบ 60ล้านหยดเพื่อถวายองค์ในหลวงของเราในวโรกาศที่ทรงครองราชย์ครบ 60 ปีด้วยกันค่ะ

คำสำคัญ (Tags): #ความสุข
หมายเลขบันทึก: 25321เขียนเมื่อ 25 เมษายน 2006 21:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 3 กันยายน 2013 10:48 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)
เห็นด้วยค่ะว่าการบริจาคโลหิตนั้นเป็นอะไรที่น่ากลัวมากค่ะ เคยจดๆ จ้องๆ มานานแล้วเดินไปเดินมา สุดท้ายแอบเดินออกทุกทีแล้วก็บอกกับตนเองว่าถ้าใครที่ต้องการด่วนจริงๆ จะรีบบริจาคเลย เมื่อได้มาอ่านก็ยินดีด้วยค่ะ แต่จะลองทำใจบวกกับความตั้งใจตนเองอีกครั้ง แต่ก็ยังบอกไม่ได้ ยอมรับกลัวจริงๆ
บริจาคแล้วที่ขอนแก่นค่ะ
เคยไปบริจาคเช่นเดียวกันค่ะและรู้สึกแบบเดียวกับคุณ  แต่บริจากแล้วเวียนหัวอยู่ 2 วันค่ะแต่ก็อยากเชิญชวนนะ

การบริจาคเลือดไม่ได้เจ็บอย่างที่คิดจริงๆ คะ  ส่วนตัวบริจาคทุก 4 เดือนคะตั้งแต่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย  แต่ควรเตรียมร่างกายให้พร้อมก่อนการบริจาคเลือดทุกครั้งนะคะ  

แล้ว....คุณจะรู้ว่า

(เลือด) คุณ....ทำประโยชน์แก่คนอื่นได้จริงๆ  

ขอบพระคุณทุกความคิดเห็น และทุกการมีส่วนรวมนะค่ะ ดิฉันขออนุมานเองนะค่ะว่าทุกท่านที่กรุณาแสดงความคิดเห็นเลือดของท่านและของดิฉันได้รวมกันเป็น 60ล้านหยดเพื่อถวายแด่ในหลวงค่ะ อยากที่บอกค่ะว่าบุญกรรมดิฉันไม่อาจคาดหรือเดาได้ว่ามีหรือไม่แต่การได้กลับมาอ่านบันทึกฉบับนี้คราใดรู้สึกอิ่มและสุขใจมากที่สุด การเป็นคนที่ได้ให้โดยที่ไม่ได้คิดว่าให้แล้วจะได้อะไรมันสร้างสุขให้อยากน่าแปลกใจ แต่ก็นะค่ะดิฉันเองทำได้บ้างไม่ได้บ้าง  ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งค่ะอย่างน้อยดิฉันก็ได้รู้ว่าสิ่งที่ทำคงมีประโยนช์กับคนที่ได้รับไปบ้างไม่น้อยก็มากค่ะ

Найти лучшее: <a href=http://downfet.ugu.pl/uary.html>скачать программу коректор веса</a>

Найти лучшее: <a href=http://downfast.ugu.pl/drhv.html>outpost firewall pro 2009 build 6.5.2905.372.677.325 beta скачать кряк</a>

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท