ต๋าวน้อย คันนัก...

 

ช่วงนี้นอกจากที่เราจะต้องคุมงานก่อสร้างเก้าอี้บริเวณรอบศาลาใหญ่แล้ว เรายังต้องทำหน้าที่ลดภาวะโลกร้อนด้วยการเพาะกล้าไม้เพื่อคืนความร่มเย็นสู่ธรรมชาติ

นับตั้งแต่เดือนมกราคมที่ผ่านมา เราเองได้มีโอกาสเริ่มเพาะเมล็ดปาล์มพันธุ์ต่าง ๆ โดยหาเก็บจากลูกไม้ที่ร่วงหล่นปะปนกับดิน หิน ทรายในบริเวณนี้
แต่ทว่า... มีปาล์มเจ้ากรรมอยู่ชนิดหนึ่งที่เราเองนั้นไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับเขาเลย เพราะกิตติศัพท์ของเขาเรื่องความคันนี้ไม่เป็นสองรองใครเสียด้วย

"ตาว หรือ ชิด (Arenga Pinnata)" ที่เราใช้ใส่ขนมหวานหรือไอติม
ตอนนี้เราเองได้รับมอบหมายให้เพาะพันธุ์ “ต๋าว” ให้พร่างพราวบนผืนแผ่นดินนี้

เมื่อสัปดาห์ก่อนเราเองได้จัดการกับ “ต๋าว” ไปแล้วสองทลาย ได้ปริมาณลูกต๋าวประมาณ 2-3 พันเมล็ด
แต่ทว่า เจ้าต๋าวที่เพาะไว้ในขุยมะพร้าวสัปดาห์ก่อน หลังจากที่เราไปตรวจดูแล้วพบว่าเปลือกภายนอกของเมล็ดใหญ่นั้นยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง คือ ยังไม่มีวี่แววที่จะเปื่อย เน่า หรือบุบสลายเลย

เมล็ดของปาล์มนั้นค่อนข้างจะเพาะยากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และถ้าหากเมล็ดของปาล์มชนิดใดมีเปลือกหนา อย่างเช่นมะพร้าว ตาล หรือ “ต๋าว” กว่าเปลือกนอกจะยุ่ยนั้นใช้เวลานับแรมปี

อย่ากระนั้นเลยเรามาแกะเจ้าต๋าวกันดีกว่า...!

ในวันนี้เราจึงตัดสินใจปฏิบัติการ “ทุบ” และ “แกะ” เมล็ดในของต๋าวออกเพื่อที่จะเร่งเพาะให้เร็วขึ้น
แต่ทำไปทำมา ต๋าวเจ้ากรรมก็ทำเรื่อง เราพลาดขาดสติเอาถุงมือยางที่ใส่มาโดนบริเวณท่อนแขน พอโดนเท่านั้นก็ได้เรื่อง...

 

เมื่อครั้งก่อนตอนที่แค่บิดเมล็ดต๋าวของจากทลายนั้น แค่โดนทลายก็คันพอตัวอยู่แล้ว
แต่ครั้งนี้โดนยางของเมล็ดต๋าวเข้าเต็ม ๆ อื่ม... “คันน่าดู”

ด้วยเหตุนี้เอง ความตั้งใจว่าจะแกะต๋าวให้ได้เต็มกระป๋องก็ต้องเลิกล้มไปในพริบตา
เพราะเมื่อโดนปุ๊บก็คันปั๊บ ต๋าวนี้คันเองเรื่องอยู่เหมือนกัน

พอคันเท่านั้นเอง เราก็รีบไปหาน้ำล้างถุงมือ
พอล้างถุงมือ น้ำเจ้ากรรมก็พลาดเข้าไปในถุงมือ คราวนี้ก็ได้คันกันทั้งมือ

ยังไม่ทันไร น้ำที่ล้างถุงมือกระเด็นมาโดนเท้า เอ้า... เท้าก็คันไปด้วย
โอ้ยยย อย่างนี้ไม่ไหว ไม่ไหว รีบถอดถุงมือไปหาน้ำยามาล้าง

เรารีบเดินตรงไปที่ที่ล้างภาชนะ อื่ม... สบู่ก็ไม่มี เอานี่ละ “น้ำยาล้างจาน” พอใช้ประทังไปได้
แต่นั่นก็เถอะ “ยิ่งล้างยิ่งคัน” ตอนนี้เริ่มคันไปทั้งแขนและตัว น้ำถูกที่ไหนก็คันไปถึงที่นั่น

 

อย่ากระนั้นเลยไปหา “คาราไมล์” ทาดีกว่า...
อื่ม... ได้คาราไมล์ทาแล้ว นึกว่าจะหายคัน กับหนักมากยิ่งขึ้นไปอีก เพราะนอกจากคันแล้วก็ยังมีแสบแถมอีกด้วย

เฮ้อ... ไปอาบน้ำล้างคาราไมล์ออกเสียจะดีกว่า
พออาบน้ำเข้าไป อื่ม... ยิ่งคันไปทั้งตัว จากแค่แขนลามมาทั้งขา “ต๋าวเจ้ากรรม ทำพิษเสียแล้ว...”

เอ้า... “คันก็คัน” ตอนหลังนี่เราก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว มันอยากคันก็คันไป ปล่อยให้มันคันอยู่อย่างนี้แหละ ดูซิว่าเมื่อไหร่จะหาย

ตอนนั้นเองเราก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่าไหน ๆ มันก็คันไม่หายอยู่แล้ว ทดลองเอาโน่นเอานี่มาทาดูนี่กว่า...!
ถ้าอย่างนั้นก็อย่าช้าเลย “ยาหม่องตราลิงถือลูกท้อ” ที่พกอยู่ติดตัวนี้แหละ
ถ้าไม่หายก็จะได้รู้ว่าไม่หาย

แต่ก็แปลกแฮะ ตอนแรกทาไปเหมือนจะร้อน ๆ แต่พอสักพัก “อื่ม... เริ่มเย็นลง” อาการคันเริ่มทุเลาลง
โอ้ย...! “ค่อยยังชั่ว...”

วันนี้พี่ “ต๋าว” เล่นเราคันแทบแย่
แต่ก็ดีเหมือนกันนะ คันก็จะได้รู้ว่าคัน ทุกข์ก็จะได้รู้ว่าทุกข์
ชีวิตที่ประมาท ขาดสติ ก็ต้องเจอผลลัพธ์อย่างนี้แหละ
คราวนี้ต้องระมัดระวังและป้องกันให้ดีกว่านี้นะ
“ต๋าว” ยังเหลืออีกหลายสิบ หลายร้อยทลายรอให้เราแกะ

แกะเพื่อชาติ แกะเพื่อโลก แกะเพื่อเรา
ปลูกต้นไม้เพิ่มความเย็น ลดโลกร้อน
ปลูกต้นไม้เพิ่มความเย็น ลดความเร่าร้อนในจิตใจ
ทำความเพียร ลดความขี้เกียจ ขี้คร้าน
เอ้า... ทำไป ทำไป ชีวิตนี้จักสดใสเพราะ “ต๋าว” เอย...