ข้าวหมกปลา.ที่โกตาบารู

แม่ต้อย

ดร. ดวงสมร บุญผดุง

ข้าวหมกปลา.ที่โกตาบารู

ที่โกตาบารู เป็นเมืองที่มีพื้นฐานวัฒนธรรมที่เข้มแข็ง รวมทั้งศาสนาที่เคร่งครัด ดังนั้น เราจึงไม่ค่อยเห็นการเปลี่ยนแปลง หรือ วัฒนธรรมทางตะวันตกเข้ามามากนัก เราจึงเห็นบ้านเรือนแบบโบราณตามวัฒนธรรมที่ดีงามมีอยู่ทั่วไป

หมู่นี้ฝนตกหนักทุกวันเลย โดยเฉพาะในตอนเย็นๆ ฝนตกแบบนี้ทุกครั้งเครื่องคอมพิวเตอร์ที่บ้านแม่ต้อยจะล่มไม่สามารถเชื่อมกับสัญญาณ internet ได้

วันนี้ก็เช่นกัน ฝนตกหนักตั้งแต่บ่ายเลยมาจนถึงเย็น ในบรรยากาศเงียบเหงาแบบนี้ทำให้แม่ต้อยเกิดแรงบันดาลใจในการที่จะเขียนเรื่องราวจากประสบการณ์จากการที่ได้มีโอกาสเดินทางไปในที่ต่างๆ ทั้งในประเทศ และจากต่างประเทศ ซึ่งเป็นการเดินทางอันเกิดจากการทำงานของแม่ต้อยเอง หรือในบางครั้งเป็นการเดินทางในวาระต่างๆกันออกไป

แม่ต้อยเชื่อว่าประสบการในการเดินทางไปในที่ต่างๆนั้น เป็นการเรียนรู้อย่างหนึ่ง ของชีวิต ได้เห็นเรื่องราวต่างๆที่แปลกใหม่ หรือบางครั้งก็เป็นสิ่งที่เราไม่คุ้นเคย

ทำให้เราเข้าใจในเพื่อนมนุษย์ ด้วยกันมากขึ้น ได้พบปะผู้คนที่มีอัธยาศัยใจคอที่แตกต่างกันออกไป

อย่างเช่น เร็วๆนี้ คือเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา แม่ต้อยได้มีโอกาสไปเยี่ยมเยือน

รัฐกลันตัน ประเทศมาเลเซีย อีกครั้งหนึ่ง

“ รับกลันตัน เป็นหนึ่งในสิบสามรัฐของสหพันธ์มาเลเซีย มีชื่อเฉลิมเกียรติเป็นภาษาอาหรับว่า ดารุลนาอิม แปลว่า ถิ่นที่อยู่อันสวยงาม เมืองหลวงชื่อ โกตาบารู”

แม่ต้อยค่อนข้างโชคดีที่ได้มีโอกาสไปที่เมืองโกตาบารูบ่อยครั้ง เนื่องจากเป็นรัฐที่อยู่ติดกับชายแดนทางใต้ของประเทศไทย การเดินทางบางครั้ง เราเลือกเดินทางจากกรุงเทพฯ ไปยังกัวลาลัมเปอร์ เมืองหลวงของประเทศมาเลซัย แล้วค่อยบินย้อนกลับมาที่รัฐกลันตัน หรือบางครั้ง เราก็อาจจะเดินทางข้ามไปยังรัฐกลันตันผ่านทางชายแดนบริเวณจังหวัดนราธิวาส แล้วแต่โอกาสจะอำนวย

ไปคราวนี้แม่ต้อยและครอบครัวเดินทางโดยสายการบินหนึ่งซึ่งบินไปนราธิวาส ดังเช่นเคย และจากนั้น เราเดินทางโดยรถยนตร์ ข้ามเขตแดนที่ด่านสุไหงโกลก เพื่อข้ามไปที่ประเทศมาเลเซีย

อากาศร้อนมากคะ ขนของฝากกันพะรุงพะรัง

ระหว่างทาง พวกเรานั่งรถยนตร์ผ่านอำเภอต่างๆของจังหวัดนราธวาส ต้นไม้ข้างทางเขียวชะอุ่ม เนื่องด้วยเป็นฤดูฝน เห็นชาวบ้านนั่งคุยกันบริเวณหน้าบ้าน บางแห่งเห็นกรงนกเขา แขวนไว้เรียงเป็นแถว เมื่อผ่านอำเภอตากใบ แม่ต้อยยังสังเกตุเห็น ปลาเค็มตากแห้ง ที่ชาวบ้านนำมาตากแดดไว้ที่แผงหน้าบ้าน ปลาเค็มของอำเภอตากใบนี้ อร่อยมากที่สุด หากใครที่เคยได้กินก็จะทราบดี

รถของเราแล่นผ่านสะพานข้ามแม่น้ำ บางนราที่งดงาม น้ำใสแจ๋ว เห็นเรือลำเล้กๆอยู่กลางแม่น้ำ สงบเงียบ

สะพานข้ามแม่น้าบางนารา

ที่อำเภอสุไหงโกลก แม่ต้อยมีเพื่อน คนรู้จักกันจากกลันตันมารอรับ ด้วยความดีใจ และด้วยไมตรีจิตที่มีต่อกันมานาน

สาว ๆและผุ้หญิงมาเลเซีย สวย ใจดี แสนสุภาพ ดุจากรูปสิคะ

เพื่อนๆจากมาเลเซียมารอรับคะ

ด่านของไทย และมาเลเซียคะ ภาพด้านล่างเป็นในเขตเมืองโกตาบารูแล้วคะ

เมื่อรถเราวิ่งเข้าเขต ประเทศมาเลเซีย ภูมิประเทศต่างๆ ก็ไม่แตกต่างจากบ้านเราสักเท่าไหร่ ข้างๆทางมีทุ่งนา เขียวขจี ต้นไม้ และบ้านเรือนของผุ้คนที่อาจจะดูแปลกแตกต่างไปบ้างแต่ก็ไม่มาก

คราวนี้ แม่ต้อยได้มีโอกาสไปร่วมงานสำคัญงานหนึ่ง จึงมีโอกาสได้ค้างคืนเพียงหนึ่งคืน และ ต้องรีบกลับในวันรุ่งขึ้น เพื่อกลับมาทำงานในวันจันทร์

เพื่อนๆในงานคะ

ในงานนี้แม่ต้อยได้เจอเพื่อนๆที่รู้จักกันมานานหลายต่อหลายคนทีเดียว แม่ต้อยคิดว่าผุ้หญิงที่ประเทศมาเลเซียนี่เก่งมากๆ และมีโอกาสได้แสดงศักยภาพของตัวเองอย่างโดดเด่น เช่น เพื่อนคนหนึ่งที่รู้จัก เธอเป็นผุ้บริหารระดับสูงของบริษัทยักษ์ใหญ่ อีกคนหนึ่งเป็นแพทย์ แต่ผันตัวเองมาเป็นนักการเมืองระดับ รัฐมนตรี และอีกคนก็เป็นผุ้พิพากษาเป็นต้น

รุ่งเช้าก่อนที่เราจะกลับ มีโอกาสได้ทานอาหารเช้าแบบพื้นเมือง อาหารที่ว่านี้ เขาจะห่อด้วยกระดาษ สีน้ำตาล เป็นรูปสามเหลี่ยม ข้างในเมื่อแกะดูจะเป็นข้าวสวยร้อนๆ มีปลาผสมน้ำแกง อร่อยมาก ทานกับ กาแฟร้อน ขนมปังปิ้งอร่อยมากๆคะ

ข้าวห่อนี้ เขามีชื่อเรียกว่า” บาซิ เบิดเล่า” หรือข้าวหมกปลานั่นเองคะ

แม้ว่าจะเป็นเวลาแค่วันครึ่ง แต่โกตาบารู ก็อยู่ในหัวใจแม่ต้อยอีกนานแสนนาน..คะ

สวัสดีคะ

เขียนใน GotoKnow โดย แม่ต้อย
ใน ทำงานไป..เที่ยวไป..ใจสบาย

คำสำคัญ (Tags): #โกตาบารู

หมายเลขบันทึก: 252323เขียนเมื่อ 31 มีนาคม 2009 20:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:31 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน