เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า

วันนี้ได้ไปช่วยงานวันปฐมนิเทศน์ของโรงเรียนพี่วั้นในส่วนของงานเครือข่ายผู้ปกครองและครูของโรงเรียน ซึ่งในปีนี้ทางเครือข่ายฯได้จัดให้มี"โครงการพ่อแม่พี่สอนลูก" สำหรับเด็กใหม่ม.1 และม.4 เป็นการเรียนพิเศษในช่วงเย็นหลังเลิกเรียน โดยคิดค่าใช้จ่ายเพียงเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับโรงเรียนกวดวิชาทั้งหลาย เพราะทางเครือข่ายฯและทางโรงเรียนช่วยกันรับผิดชอบค่าใช้จ่ายหลายส่วนด้วย และเป็นการใช้ศักยภาพของเครือข่ายฯในการจูงใจให้เด็กๆไม่ต้องหาที่เรียนพิเศษกัน (ตามธรรมเนียมสมัยนี้)

วันนี้ได้เห็นเด็กหลายคนมากที่ตัดสินใจด้วยตัวเอง จัดการเรื่องต่างๆด้วยตัวเอง ทำให้รู้สึกดีใจนะคะ เพราะจากการที่เราเองมีลูกในวัยประมาณนี้ตั้ง 3 คน ทำให้เราพอจะเดาได้ว่าลักษณะเด็กแต่ละแบบจะเป็นอย่างไร มองออกว่าเด็กลักษณะไหนจะไปทางไหน แนวโน้มที่พ่อแม่จะปล่อยให้ลูกทำอะไรๆด้วยตัวเองดูจะมีมากขึ้นกว่าแต่ก่อน

สำหรับตัวเองแล้ว ได้เรียนรู้ว่า หากเราอยากให้ลูกเป็นผู้ใหญ่ที่รู้จักรับผิดชอบตัวเอง เราต้องให้โอกาสลูกตั้งแต่เล็กๆที่จะทำอะไรด้วยตัวเอง เริ่มกันตั้งแต่รับผิดชอบข้าวของของตัวเอง ไปไหนมาไหนก็ต้องถือของของตัวเอง ไม่ใช่ให้พ่อแม่ถือให้ หน้าที่พื้นฐานต่อตัวเองเช่นการกินอาหาร การตื่นนอน การอาบน้ำแต่งตัว การเรียน เราต้องปล่อยให้ลูกคิดจัดการเอง เพียงแต่แนะนำในช่วงเริ่มต้น ต่อจากนั้นเราต้องไม่ไปทำอะไรแทนหน้าที่ของลูก เช่นไม่เร่งให้ตื่น ไม่ย้ำถามซ้ำๆในเรื่องต่างๆ แต่ชมเชยเมื่อลูกทำเรียบร้อยในครั้งแรกๆ ถ้าเราทำหน้าที่ของพ่อแม่ได้จริงๆ ไม่ไปแย่งหน้าที่ของลูกมาทำ เราก็จะไม่ต้องเดือดร้อนทีหลังว่าลูกไม่ทำหน้าที่ของลูก อันนี้ขอยืนยันว่าทำได้แน่นอนค่ะ

เขียนไปแล้วก็นึกถึงน้องใบเตยและน้องต้นตาลของคุณศิริ ซึ่งทั้งนายดำ-คุณพ่อและคุณศิริ-คุณแม่เป็นคนกระฉับกระเฉงและให้โอกาสลูกเป็นอย่างยิ่ง งานที่คุณพ่อทำในบ้านแทบทุกอย่าง มักจะทำไปสอนไปให้ลูกเห็นลูกดู น้องใบเตยอายุเพียง 6-7 ขวบทำกับข้าวเป็น วางแผนชีวิตในแต่ละวันเป็น ดูแลคุณแม่คุณพ่อเวลาป่วยเป็น ตัวเองเป็นไข้ก็ยังบอกคุณแม่ได้ด้วยว่าต้องทำยังไง ได้เห็นตัวอย่างของเด็กตัวเล็กๆทั้งหลายแล้ว ยิ่งอยากจะมาเน้นย้ำให้คุณพ่อ คุณแม่และผู้ที่ได้มีโอกาสอันดีในการเลี้ยงดูเด็กๆว่า ให้โอกาสพวกเขาได้รับผิดชอบตัวเองตั้งแต่ยังเยาว์เท่าที่วัยของเขาจะรับได้ เราจะได้มีอนาคตที่เข้มแข็งให้กับสังคมโลกนี้ต่อๆไปค่ะ