ดูแลเด็กพิเศษ....ดูแลตัวเอง

  วันหนึ่งไปเยี่ยมไข้ อาจารย์ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่ทำงาน รักษา ช่วยเหลือ ดูแลลูกๆ (คนไข้) ที่เป็นเด็กพิเศา ด้วยความรักและทุ่มเทอย่างมาก บุกเบิกงานด้านพัฒนาการเด็ก มายาวนาน เป็นที่รักของเด็ก ทั้งพิเศาและไม่พิเศษ รวมทั้งครอบครัวของเด็กๆ และเป็นที่รักของบรรดาลูกศิษย์อีกมากมาย วันที่อาจารย์ป่วย ที่เกือบจะวิกฤติ โชคดีที่ลูก (แท้ๆ) นำส่งถึงโรงพยาบาลทันเวลา จึงได้รับการ รักษา ดูแลจากทีมแพทย์ทันท่วงที

  วันนั้น (ก่อนป่วย) อาจารย์ก็ทำงานจนค่ำ ด้วยเหตุผล มีลูกๆ (คนไข้) มาปรึกษามากมาย ทั้งเรื่องการเรียนต่อ การเปลี่ยนโรงเรียน การทำงาน อาจารย์ยุ่งและปลาบปลื้มกับเด็กๆจนลืมเหนื่อย กลับถึงบ้าน ก็ดึก ทานอาหารแล้วก็เข้านอนพักผ่อน ด้วยความเหนื่อยล้า ตกดึก มีอาการผิดปกติเกิดขึ้น และมากขึ้นเรื่อยๆ ลูกชาย จึงนำส่งโรงพยาบาลกลางดึก เมื่อได้เยี่ยมและพูดคุยกับอาจารย์ อาจารย์ได้เล่าว่า ไม่มีเหตุนำมาก่อนเลย รู้สึกว่าสบายดี ไม่คิดว่าจะป่วยหนักขนาดนี้ ได้ขออนุญาต แสดงความคิดเห็นเรื่องการดูแลสุขภาพ ของทีมสุขภาพ โดยเฉพาะแพทย์ ว่าส่วนมากก็นึกว่า ตัวเราแข็งแรงดี ไม่มีปัญหาเรื่องสุขภาพใดๆ และจะมัวยุ่งกับเรื่องสุขภาพของผู้อื่น ลืมตัวเอง จนวันหนึ่งร่างกายก็เตือนเราว่าควรดูแลสุขภาพของตัวเองบ้าง อาจารย์ท่านก็มีความเห็นที่ตรงกันในเรื่องนี้

[เบดูอิน]

• สวัสดีครับ
• ระลึกถึง คิดถึง และเป็นห่วงเสมอ

[ลูกแกะ]

ขอบคุณครับ คุณเบดูอิน

ดูแล และระวังสุขภาพด้วยนะครับ