ความคันก็ “ไม่เที่ยง...”
หลังจากในช่วงสายของวันนี้ (๒๔ มีนาคม ๒๕๕๒) ที่เราได้รับมอบหมายให้จัดการกับเมล็ด “ตาว หรือ ชิด (Arenga Pinnata) ” เพื่อนำไปเพาะตามคำสั่งของท่านพระอาจารย์นั้น วันนี้จึงเป็นวันที่มีโอกาสทำความดี และมีโอกาส “คัน” อย่างถึงใจ...
เราได้ข่าวมานานแล้วว่าเจ้าต้นต๋าวหรือชิดนี้ เวลาแกะเมล็ดไปเพาะ “คันน่าดู”
วันนี้เราจึงเตรียมอุปกรณ์ทั้งถุงมือผ้าและถุงมือยางให้พร้อมสรรพ เพื่อเตรียมรับมือกับงานที่ “น่าคัน” ในครั้งนี้
แต่ทว่า... ความผิดพลาดย่อมมีการเกิดขึ้นเป็นของธรรมดา “ต๋าวเจ้ากรรม” ดันมาถูกแขนในส่วนที่เลยถุงมือยางขึ้นมา อื่ม... “คันน่าดู”
แกะไปก็คันไป แหม...! เจ้าลูกต๋าวสด ๆ นี้คันจริง ๆ
อันที่จริงแล้ว สองสามเดือนที่ผ่านมาเราแกะเมล็ดปาล์มตระกูลต่าง ๆ ไปเพาะเป็นจำนวนมาก แต่ก็ไม่ค่อยจะมีอะไรที่คันเท่าไรนัก ที่ผ่านมาก็จะมีแค่ “หมากสง” อย่างเดียวที่ค่อนข้างคัน แต่ถึงอย่างไรก็ไม่คันเท่ากับเจ้า “ต๋าว” ในวันนี้
แต่นั่นก็เถอะ... ความคันก็เป็นของไม่เที่ยง มันอยากคันก็ให้มันคันไป คันไปแกะไป คันบ้าง หายบ้าง ถ้าต้องคันจนตายก็ให้มันรู้ไป ลองดูกันซักตั้งว่าความคันกับเราใครจะแน่กว่ากัน
ครั้นสุดท้ายเจ้าความคันก็ไม่เที่ยง ความคันนั้นเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ “ดับไป” ตอนนี้หายคันแล้ว “สบาย ๆ”
ร่างกายคันก็อย่าให้ใจมันคัน
มันอยากคันก็ให้มันคันไป อย่าไปหงุดหงิดวุ่นวายจนกับร่างกายที่คันนั้น
ทำใจให้สบาย ไม่ให้ใจมันคัน ไม่ให้อารมณ์มันคัน
มันคันได้มันก็ต้องหายได้ เพราะถึงอย่างไร “ความคันก็ไม่เที่ยง...”
ความเห็น (1)
แปลกดี
ไม่เคยรู้จัก