มาตั้งใจเรียนกันอีกนิดเถอะ (ตอน กลอนรักๆสมัยเรียนมัธยม)
กลอนนี้ลอกมาจากข้อสอบภาษาไทยที่โรงเรียนมัธยมเก่าที่ผู้เขียนเคยเรียนอยู่ไม่รู้ชื่อคนแต่งเพราะที่ข้อสอบไม่ได้อ้างอิงไว้ ซึ่งเป็นเหมือนภาษาในบทประพันธ์หรือในวรรณกรรมสมัยก่อน ไม่ได้แสดงออกถึงความหยาบคายแต่อย่างใด แต่ตัวผู้เขียนคิดว่าเป็นกลอนรักที่ไพเราะดี เก็บไว้กับตัวเองมานาน จึงอยากนำมาฝากกัน
|
“แด่เธอ อันเป็น ที่รัก เหยียบก็ ไม่เหยียบ มาดีดี
“เมื่อรักกัน ไม่ได้ ก็ไม่รัก ไม่รักกู กูก็จัก ไม่รักใคร
“อยากลบรอย เท้าเปื้อน พื้นเรียนหอ ยิ่งอยากลบ ยิ่งกระจ่าง ไม่ร้างรา
“ศักดิ์แม่หญิง ยิ่งกว่า มหาศักดิ์ ตายกลางดิน กินฟาง อยู่กลางนา
“เถอะ...ไหนไหน อารมณ์ ก็ขมแล้ว ถึงอย่างไรอารมณ์หนึ่งซึ้งลออ
|
ผู้หาญหัก เหยียบย้ำ น้ำใจพี่ เหยียบขี้หมา มาก่อน แล้วย้อนมา”
ไม่เห็นจัก เกรงการณ์ สถานไหน เอ๊ะ! น้ำตา กูไหล ทำไมฤา”
ลบภาพคู่ เคลียคลอ กันต่อหน้า เห็นตำตา ตาจึงจำ ไว้ตำใจ”
แต่กูรัก ศักดิ์หยิ่ง กูยิ่งกว่า ไม่บากหน้า ตายบนตัก ตำหนักใคร”
เธอเพื่อนแก้วจะชังมั่งไหมหนอ ก็แอบพ้อ เพ้ออ้อน อาทรเธอ” |
จบแล้วคะ มีแค่นี้ ถ้าใครเข้ามาอ่านแล้วคิดว่าดีไม่ดีอย่างไรก็บอกกันได้นะคะ ไม่ว่ากันคะ
ความเห็น (11)
มาทักทาย ไม่ขอแสดงความคิดเห็น
เพราะบทกวี เกิดจากจิตนาของผู้ประพันธ์
สุดยอดเลย
มีลิขสิทธิ์ป่าว
ขอก๊อบนะ ค่ะ
ดีมากตรงที่เป้นภาษาไทยโบราณนี่แหละ
ชอบๆ เพราะมีคุณค่าทางอารมณ์และจิตใจ
เพราะคนเม้นท์ก้อโบราณ55
สมัยนี้ไรก้อไม่รู้ คิกขุโนเนะ(ปัญญาอ่อน)
โห ยังจำได้อีกหรอคะ
สมัยมัธยมเนี่ย
อิอิ
แต่ก็ดีค่ะ อารมณ์กวี ดีเสมอ^^
ว่างๆสอนมั่งนะคะ
โห ..มีกลอนรักด้วย
ใส่ใจในความรักจังเลยนะ
อ่านอ่านแล้วคิดถึงสมัยตอนเป็นเด็กๆๆ
ประสบการณืชีวิตมากมายในช่วงมัธยมที่มิอาจลบเลือนไปจากใจ
ตอบข้อความที่ 4 คุณไม่แสดงตน
ความรักทำให้โลกสวยงามคะ
ถ้าหากเรานั้นรู้จักรักคือรักให้เป็น
ความรักก็จะไม่ย้อนมาทำร้ายเราและคนที่เรารักคะ
........
จากผู้เขียนบทความsudarat St.RN.
ตลกดีนะ
อ่านแล้วยิ้มได้
มีความสุขค่ะ
ง่า เป็นกลอนรักที่ฮาได้อีก
5555 ชอบเพราะไปอีกแบบ
ว้าวไม่น่าเชื่อว่าคนเขียนจะมีกลอนเรื่องความรักกับเขาด้วยนะเนี่ย
ย้อนวันวาน รักมีสุขมีทุกข์ปนกันไม่ ไม่สมหวังก็ช้ำใจ