บุญและ บาป กับ กุศลและอกุศล
บุญและ บาป กับ กุศลและอกุศล
มีโอกาสได้อ่านหนังสือพุทธธรรมเรื่องกุศลและอกุศลหน้า 167-171 พิมพ์เผยแพร่ปี 2546 มีความชอบและอยากแบ่งบันคนที่ยังไม่ได้อ่านหรือเคยอ่าน นำมาทบทวนกันอีกหน
เนื้อหามีอยู่ว่า
1. กุศลและอกุศล เป็นปัจจัยแก่กันและกัน
2. บุญและ บาป กับ กุศลและอกุศล มีความเกี่ยวข้องกัน
ในความขยายของข้อแรกมีตัวอย่างในหนังสือเขียนได้เข้าใจคือ คนบางคนหรือบางคราวมีศรัทธา หรือได้บำเพ็ญทาน หรือรักษาศีล หรือเป็นผู้มีปัญญา เป็นต้น อันเป็นกุศล แล้วเกิดความลำพองในความดีเหล่านั้น ถือเป็นเหตุยกตนข่มผู้อื่นก็ดี เป็นอกุศล ฯ อย่างนี้เรียกว่า กุศลเป็นปัจจัยแก่อกุศล
หรือคนบางคนมีราคะอยากไปเกิดในสวรรค์ จึงตั้งใจประพฤติปฏิบัติเป็นผู้มีศีล บางคนมีราคะอยากได้ความสุขสงบทางใจ จึงบำเพ็ญสมาธิจนได้ฌานสมาบัติ เด็กบางคนมีราคะอยากให้ผู้ใหญ่ชมว่าเป็นเด็กดี จึงพยายามประพฤติตัวให้ดีมีศีลธรรม ฯ อกุศลเป็นปัจจัยแก่กุศล
ส่วนในข้อสองนั้น กุศลกับบุญเป็นของคู่กันโดยที่กุศล(ใช้ในแง่ของการกระทำ, ผลของบุญหรือวิบากกรรมของกุศล)จะมีความหมายครอบคลุมที่สุดกว้างกว่าบุญ คำทั้งสองสามารถใช้แทนกันได้บ้างแล้วแต่กรณี
ส่วนบาปกับอกุศลมีความหมายใกล้เคียงกัน การนำไปใช้ของคำสองคำนี้ใช้แทนกันบ่อยกว่า
บุญและบาปเป็นคำที่ใช้แพร่หลายอยู่มานานแล้วในพุทธกาล
ทั้งหมดนี้จึงทำให้เรามองโลกในปัจจุบันได้ว่า คิดดีทำดีก็ได้ดี คิดชั่วทำชั่วก็ได้สิ่งนั้นตอบแทน
๙๙๙
ความเห็น (2)
ทำดี ต้องเริ่มต้นที่ความตั้งใจ รู้จักเมตตาและให้ผู้อื่นค่ะ
สาธุ ทำดีได้บุญ ทำชั่วได้บาป ค่ะ