มหาลัยเหมืองแร่....มหาลัยแห่งชีวิต
มหาลัยเหมืองแร่....มหาลัยแห่งชีวิต
วันที่ 4-6 มีนาคม 2552 ที่ผ่าน โรงเรียนบ้านเมืองแปงได้จัดให้มีการเข้าค่ายพักแรมลูกเสือเนตรนารี สำหรับพี่มัธยม ส่วนน้องๆช่วงชั้นที่ 2 เดินทางไกลที่สวนสัตว์เชียงใหม่
เมื่อพี่ๆเข้าค่ายพักแรม โรงเรียนจึงปิดให้แก่น้องๆ อนุบาล-ป. 3 สำหรับบรรยากาศการเข้าค่ายครูแอนจะนำภาพสนุกสนานของเด็กๆมาให้ชมในบันทึกต่อไปคะ
หนึ่งในจำนวนฐานการเดินทางไกล คือ มหาลัยเหมืองแร่...ครูแอนและเพื่อนครูต้องขึ้นเหมืองแร่เพื่อเตรียมฐานให้นักเรียนได้ศึกษาเกี่ยวกับแร่ต่างๆในเหมืองแห่งนี้
ส่วนใหญ่จะเป็นแร่ฟลูออไรด์ แร่สีม่วงหายากที่สด แต่แร่สีชมพูดีที่สุด.....
บริเวณทั่วไป.....จะเห็นคนงานกำลังขุดแร่ ทุบแร่ จากก้อนใหญ่ๆ ให้เป็นก้อนเล็กๆ
เหลือบไปเห็นเด็กตัวน้อยคนหนึ่งกำลังทุบแร่อย่างขมักเขม้น....ครูแอนไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหา
โธ่เอ๋ย...ความรู้สึกสงสารเกิดขึ้นจับใจ....เด็กน้อยคนนี้ คือ ด.ช.เต๋า ลูกศิษย์ของเราเองหรือนี่ ด.ช.เต๋าเพิ่งเรียนชั้นอนุบาล วันนี้โรงเรียนหยุดเพราะพี่ๆเข้าค่าย ...จึงต้องทุบแร่เพื่อช่วยแม่หาเงินค่าขนม อีกแรง
เด็กๆตัวน้อยๆ ทั้งยังแบเบาะยังต้องมาเรียนรู้ในมหาลัยเหมืองแร่แห่งนี้ตั้งแต่เล็กๆ มีเพิงพักพอบังแดดได้
เด็กๆในมหาลัยแห่งนี้ต้องต่อสู้ ดิ้นรน ส่วนใหญ่ยังไม่ได้รับสัญชาติ สอบถามจากผู้ปกครองวันหนึ่งจะทุบแร่ได้ 2-3 ถัง 1 ถัง 30 บาท นั่นแสดงว่า ทั้งวันนั่งทุบแร่ได้วันละ 60-90 บาทเท่านั้น
สำหรับเด็กๆแล้ว ครูแอนว่าพวกเขาได้เรียนรู้มหาลัยแห่งนี้เร็วเกินไป เพราะต้องใช้กำลังแรงกายมาก นึกถึงเด็กๆทั่วๆไปที่มีของเล่นมากมาย ได้รับการเลี้ยงดูจากพ่อแม่อย่างดี ตามวัย
นึกถึงคนที่คอรัปชั่น กินนมโรงเรียนเด็ก(ที่เป็นข่าว) โกงกินงบประมาณรายหัวของเด็กๆแล้วละก็ สลดหดหู่ใจยิ่ง
แต่ถึงแม้ว่ามหาลัยแห่งนี้จะเรียนหนักมากอย่างไร.....เด็กๆที่นี้ ก็เปรียบได้เรียนลัดถึงความอดทน ความแกร่งของชีวิต คนที่รู้จักลำบากจะรู้จักประมาณตนเอง รู้จักค่าของเงินทุกบาททุกสตางค์
ครูแอนเชื่อมั่นว่าเด็กๆเหล่านี้จะได้รับโอกาสทางการศึกษาเท่าเทียมเด็กๆคนอื่น โดยเฉพาะสัญชาติไทยที่พวกเขาโหยหามาตลอด.........เหมืองแร่......มหาลัยแห่งชีวิต
ครูแอน
เมืองแปง ปาย แม่ฮ่องสอน
๘ มีนาคม ๒๕๕๒
ความเห็น (26)
สวัสดีครับครู
วันก่อนถามเรื่องหมูเกิดใหม่..แม่ต้องตาย
เป็นเรื่องเหลวไหลทั้งเพ อย่าไปเชื่อ
ชีวิต..ชตากรรม ความเลื่อมลำในสังคม
เพราะความไม่รู้ หรือเพราะความจน หรือด้อยโอกาส
ใครจะแก้ ใครจะดูแล
ขอบคุณมากครับ
เกษตรยะลา สวัสดีคะพี่ยาว แม่หมูอ้วนยังอยู่ดีคะ ตอนนี้ให้ยารักษาบริเวณก้อนเนื้อที่มีหนอน ไม่นานแม่หมูอ้วนก็จะแข็งแรงคะ...
- เรื่องปัญหาสังคม ทางโรงเรียนก็ได้แค่ช่วยเหลือตามกำลัง แต่เด็กจะมีปัญหามากในระดับการศึกษาขั้นสูงต่อไปคะ
- รัฐจะช่วยโดยเร่งด่วนได้ไหมก็ไม่ทราบ เพราะได้ติดต่อกับทางทะเบียนอำเภอมานานแล้ว เด็กๆก็ได้แค่ใบอนุญาตคนต่างด้าวเท่านั้น
สวัสดีค่ะ
- บันทึกของน้องแอนถ้ามองอย่างครู
- และครูมาอ่านก็จะเกิดความรู้สึกเช่นเดียวกับเจ้าของบันทึกค่ะ
- ความเหลื่มล้ำในสังคมค่ะ
- ได้แต่ภาวนาให้เป็นไปในทางที่ดีค่ะ
(TT^TT)
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจตอนนี้เหมือนครูแอนค่ะ...ทำไมอะไรๆ ดูจะผิดที่ผิดทางไปเสียหมด โลกนี้มีคำว่ายุติธรรมเพียงพอแล้วหรือยัง
น่าสงสารน้องๆ ที่นั่นนะคะ...
เค้าน่าจะได้รับในบางสิ่งที่พวกคนบางกลุ่มในสังคมไม่ควรจะได้อย่างที่กำลังเป็นอยู่...
พี่ครูคิม
- ขอบพระคุณมากคะ สำหรับกำลังใจและความห่วงใย
- สถานศึกษา คนเป็นครูก็ช่วยเท่าที่พอช่วยได้
- ครูแอนว่ายังมีเด็กที่มีลักษณะนี้มากมายในเมืองไทย
- เท่าที่สังเกตเด็กๆต่างด้าวจะเรียนเก่ง การเรียนรู้ไว และความอดทนสูง
น้อง[SPI©Mië™]~natamaidee - - But narak..(แก๊งค์ก้านคอพับ) ...ชื่อยาวจัง^_^
- เค้าน่าจะได้รับในบางสิ่งที่พวกคนบางกลุ่มในสังคมไม่ควรจะได้อย่างที่กำลังเป็นอยู่...
- มองดูเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว แก้กันไม่หวาดไม่ไหวกับปัญหาความเหลื่อมล้ำ แต่การดำรงชีพ บางทีผู้มีส่วนเกี่ยวข้องอาจต้องเข้ามาดูแลมากกว่านี้
- แต่ก็นับว่าโชคดีเรื่องการศึกษาที่รัฐจัดให้ ...แต่หากส่วนหนึ่งสุขภาวะเด็กๆไม่ดี การเรียน การเรียนรู้คงไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร
- ขอบคุณมากคะ
- สวัสดีค่ะ น้องครูแอน
- อยากเจอกันอีกจังเลย
- ต้นเดือนเมษาไปเที่ยว ปาย จะร้อนมากมั้ยคะ
- รักษาสุขภาพนะคะ
มหาวิทยาลัยแห่งนี้จะเป็นสถานที่เรียนรู้ชีวิตให้กับพวกเขา แต่ถ้าสังคมให้โอกาส พวกเขาจะก้าวไปในทางที่ดีกว่า
"มหาลัยชีวิต" ขอบคุณบันทึกดี ๆ ที่อ่านแล้วได้คิดครับ...
สวัสดีค่ะ ครูแอน.. สะท้อนชีวิต(จริงๆ)ได้อีกเรื่องนึงค่ะ ปัญหาของประเทศไทยที่รอการแก้ไขค่ะ ขอบคุณครูแอน
ป้าแดงคะpa_daeng [มณีแดง คนสวย แซ่เฮ] ..
- ช่วงต้นเม.ย. ร.ร.ปิดแล้วคะ ช่วงนี้แอนจะกลับบ้านไปดูแลคุณพ่อก่อนคะ
- แต่ถ้ามีงานด่วน ที่ ร.ร.คงจะได้กลับมาปลายๆเดือนคะ
- อยากเจอป้าแดงเหมือนกันคะ
- ช่วงเม.ย.คงร้อนมากคะป้าแดง
- ช่วงนี้ หมอกควันหนามาก ทำให้แสบตา น้ำตาไหลเลยคะ
- ด้วยความระลึกถึงคะ
มหาวิทยาลัยแห่งนี้จะเป็นสถานที่เรียนรู้ชีวิตให้กับพวกเขา แต่ถ้าสังคมให้โอกาส พวกเขาจะก้าวไปในทางที่ดีกว่า
- ขอบคุณมากคะ ครูแอนก็หวังให้เป็นอย่างนั้นคะ
- อย่างน้อยพวกเขาได้รับโอกาสการศึกษาขั้นพื้นฐาน ก็ยังดีคะ
- แต่คุณภาพชีวิต สุขภาวะ ต้องดีกว่าที่เป็นคะ
Mr.Directขอบคุณพี่ดิเรกที่มาเยี่ยมคะ
♥.paula ที่ปรึกษาตัวน้อยแต่~natadee✿
- ก่อนอื่นขอชมอีกครั้งว่า เสียงเพราะมากคะ
- ปัญหานี้ครูแอนว่าต้องแก้โดยเร่งด่วน ก็หวังผ้ที่เกี่ยวข้องที่ได้อ่านบันทึกจะ สะท้อนความคิดเห็นที่แสดงให้เห็นความจริงใจที่จะแก้ไขคะ
- (อาจฝันลมๆแล้งๆ แต่ครคนหนึ่งก็หวังเช่นนั้น)
- รุ่นต่อรุ่น....ร่นแล้วรุ่นเล่า....อีกกี่รุ่น..ที่ต้องรอคะ
- ขอบคุณพอลล่ามากคะ
สวัสดีครับคุณครู
ทีแรกก็อ่านผ่านๆหนึ่งรอบข้ามตรงช่วงน้องเต๋าไปอ่านเกี่ยวกับฐานลูกเสือ
แต่พอกลับมาอ่านละเอียดอีกรอบ จุกครับ น้องเต๋ากับเจ้าเป็ดน้อยอายุคงจะ
ห่างกันไม่มาก ทำให้ได้รับรู้ว่ายังมีผู้ที่ขาดแคลนโอกาสอีกมายมากอยู่ใน
สังคมไทย ขออนุญาตนำเรื่องราวนี้ไปกระจายต่อให้ญาติมิตรได้รับทราบได้ไหมครับ
คุณครูแอน
วัลลภ
คุณ วัลลภnuvall ด้วยความยินดียิ่งคะ
- ครูแอนหวังไว้ว่าบันทึกนี้จะเป็นส่วนที่สะท้อนความจริงที่มีอยู่สำหรับชีวิตเด็กด้อยโอกาส ทั้งการศึกษา สุขภาวะ สิ่งที่พวกเขาพึงจะได้รับ สำหรับผู้ที่มีจิตใจดีทุกท่าน
- ไม่วันนี้ ก็วันหน้า ที่จะมีสักวันที่จะสามารถแก้ปัญหานี้ได้
- เด็กๆที่ขาดแคลนยังมีอีกมากคะ...เด็ก ป. 1 ที่นี่ อายุถึง 14 ปีก็มีคะ...เพราะพวกเขาเพิ่งมีโอกาสในการศึกษา...ต้องเอาชีวิตรอดกับชีวิตความเป็นอยู่มากกว่า
- ขอบพระคุณมากคะ
สวัสดีอีกครั้งครับคุณครู ผมดูสัญญาลิขสิทธิ์ของบทความนี้เป็นแบบ CC (คิดว่าคล้าย GPL ของโลก opensource) หากไม่ได้เป็นไปเพื่อการค้าก็คงจะไม่ได้ทำความเสียหายใดต่อเจ้าของลิขสิทธิ์ ผมส่งต่อบันทึกนี้ไปสู่เพื่อนกลุ่ม TWS.(Thailand Wilderness Study) ในบอร์ดครับ
ตาม Link ด้านล่างครับ
http://board.trekkingthai.com/board/show.php?forum_id=18&topic_no=157464&topic_id=159393
คุณครูครับ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมความเห็นเดียวกันของผมมันขึ้นซ้ำๆตั้งสี่ห้าชุด
รบกวนคุณครูลบออกด้วยนะครับ
nuvall ครอบครัวเป็ดน้อย
- ตามไปดูแล้วคะ ตาม link c]tที่ Oknation ด้วยคะ
- ขอบคุณมากคะที่ช่วยบอกกล่าวกับญาติมิตรคะ
- ด.ช.เต๋า คงอายุประมาณ เป็ดน้อย นะคะ
เด็กๆที่ขาดแคลนยังมีอีกมากคะ...เด็ก ป. 1 ที่นี่ อายุถึง 14 ปีก็มีคะ...เพราะพวกเขาเพิ่งมีโอกาสในการศึกษา...ต้องเอาชีวิตรอดกับชีวิต ความเป็นอยู่มากกว่า
-------------------------------------------------------------------------
อ่านจากบทแรกใน "บึงหญ้าป่าใหญ่" ของอาจารย์เทพศิริ สุขโสภาก็มีเรื่องแบบนี้ หรือว่าเรื่องในบึงหญ้าป่าใหญ่นั้นมาจากเรื่องจริง อย่างนี้ผมต้องกลับไปเปิดอ่านให้จบซะแล้วครับ
น้องแอน สงสัยเป็นอนุบาลเหมืองแร่ อนุบาลแห่งชีวิต แล้วครับ
อ่านแล้วก็รู้สึกหดหู่ใจ นี่คงเป็นแค่ส่วนหนึ่งของเด็กที่ขาดโอกาส เชื่อว่าในสังคมไทยคงมีอีกมามาย......
น่าสงสาร " น้องเต๋า" เด็กคนอื่นคงกำลังวิ่งเล่นสนุกสนาน......
แต่ก็ขอชื่นชม น้องเค้านะค่ะ ตัวแค่นี้รู้จักช่วยพ่อแม่ทำงาน....
และขอชื่นชม คุณครู ที่เห็นถึงความสำคัญ หยิบยกเรื่องนี้มาแบ่งปัน
สะท้อนถึงสังคมที่ขาดโอกาส....อยากให้ผู้ที่เกี่ยวข้องเข้ามาให้ความสำคัญและแก้ไขปัญหา เพื่อเด็กเหล่านี้จะได้รับโอกาสทางสังคมที่ดีเหมือนเด็กทั่วไป
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
น้องแอน เจ้า นอกจาก หนุ่มน้อยเสื้อชมพู พี่ใหม่ ยังเห็นสาวน้อย (คิดว่า นะ) กำลังดูดนม จาก อก แม่ อีกนะคะ ดูจาก รอยยิ้มของแม่ มีความสุข แม่ว่า นั่งอยู่ ท่ามกลาง ฝุ่น ดิน จากเหมืองแร่ น้องแอน ค่ะ สะท้อนในอก คนเป็นแม่ ค่ะ นึกต่อไปอีกว่า ถ้าเจ้าตัวเล็ก ดูดนมอิ่ม หลับปุ๋ย แม่ คงลุก ไป ทำงานต่อ ปล่อยให้ พี่ เสื้อ ชมพู เลี้ยงน้อง
สะท้อนชีวิต
คุณnuvall"บึงหญ้าป่าใหญ่" เปรียบกับเด็กชายทั้ง 2 คน ความแกร่งในชีวิตของเด็กชายในป่าใหญ่น่าชื่นชมยิ่งนัก หากเปรียบกับเด็กสังคมเมือง...ขอบคุณมากคะ....เป็นหนังสือที่มีคุณค่ามาก
ตาหยู พี่ชายสุดหล่อ
น้องแอน สงสัยเป็นอนุบาลเหมืองแร่ อนุบาลแห่งชีวิต แล้วครับ
....................................................................................
ใช่เลยค่ะ...เรื่องนี้ต้องอนุบาลเหมืองแร่....แต่เด็กชายเต๋า และเด็กๆที่นี่...ตอนนี้น่าจะเรียนลัดระดับมหาลัยแล้วมังคะ..^_^
พี่ครูใหม่ บ้านน้ำจุน ไม่ได้ทักทายกันนานเลยคะ
- นอกจาก หนุ่มน้อยเสื้อชมพู พี่ใหม่ ยังเห็นสาวน้อย (คิดว่า นะ) กำลังดูดนม จาก อก แม่ อีกนะคะ ดูจาก รอยยิ้มของแม่ มีความสุข แม่ว่า นั่งอยู่ ท่ามกลาง ฝุ่น ดิน จากเหมืองแร่ น้องแอน ค่ะ สะท้อนในอก คนเป็นแม่ ค่ะ นึกต่อไปอีกว่า ถ้าเจ้าตัวเล็ก ดูดนมอิ่ม หลับปุ๋ย แม่ คงลุก ไป ทำงานต่อ ปล่อยให้ พี่ เสื้อ ชมพู เลี้ยงน้อง
- นี่คือชีวิตจริงของเด็กๆที่นี่...สัญชาติ...ความเท่าเทียม ...สวัสดิการ...ต่างกันมาก
- มีในกรณี จะต้องนำนักเรียนไปทัศนศึกษาเมื่อนานมาแล้ว..เด็กบอกว่า หนูไปไม่ได้หรอก...ทางการเขาจะจับหนู...โธ่เอ๋ย...
- ทั้งๆที่หนูเกิดที่เมืองไทย โตเมืองไทยแท้ๆ