ดูละคร

พรหมวิหารสี่, ศีล 5

ละครชีวิต

ดูรายการเจาะใจเมื่อคืนวาน(19 กพ.52) มาดูตอนใกล้ ๆ จะหมดเวลาแล้ว แต่สาระสำคัญหลาย ๆ อย่างที่จับต้องได้มีหลายเรื่อง ถือว่าเป็นคติธรรมสำหรับข้าพเจ้าได้ 4 เรื่องดังนี้

1. อัตตา(ตัวกูของกู) เป็นการยึดหมั่นถือหมั่นจนเกิดเรื่องเกิดราวไม่รู้จบสิ้น พ้นเรื่องนั้นก็ดันไปมีเรื่องนี้ เพราะ โทสะ โมหะ โลภะ จริตในใจตนเอง 

-              ขยายความ พฤติกรรมใด ๆ ที่คนอื่นมีคนอื่นเล่น ไม่รู้สึกอะไร ดูเป็นเรื่องปกติ ขบขัน แต่พอเรื่องเหล่านั้นย้อนกลับมาหาตัว  ท้ายที่สุด ขว้างงูไม่พ้นคอ กว่าจะสลัดมันออกไปได้ เล่นเอาแทบแย่ หมดเงิน หมดทอง หมดความรู้สึก หมดความรู้จักสิ่งดี ๆ ต่อกัน(แม้ว่าสุดท้าย แขกที่รับเชิญจะสรุปว่า อดีตสามีจะเป็นมิตรที่ดีต่อกัน)

-              หมั่นเจริญภาวนา ว่า สัตว์ทั้งหลาย ล้วนเกิดแก่เจ็บตาย ด้วยกันทุกหมดทั้งสิ้น การมีเวร การอาฆาต และความทุกข์ใจต่อกัน ขออย่าได้มีเลย คิดและวิเคราะห์การเจริญภาวนาให้ลึกซึ้งและตัวตนควรมีพฤติกรรมตามที่ได้ภาวนาแล้วจะทำให้การยึดมั่นถือมั่นบรรเทาลงได้

 

 

1. รอยอารมณ์ รอยกรรม การไปคล้อยตามอารมณ์ คล้อยตามความอยาก จากสัมผัสทั้ง 5 รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส เพื่อให้อารมณ์ศิลป์ อารมณ์อาลัยอาวรณ์  อารมณ์การสูญเสีย อารมณ์การเสียใจ ไปเล่นกับสิ่งเหล่านี้จนเลยเถิดให้ขาดสติ

-              ขยายความ รู้ว่ามันเป็นเรื่องของสังขาร 5 รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นสิ่งปรุงแต่งของจิต มีอะไรจะไปกำกับมันได้เล่าหากว่าแรงปรุงแต่งเหล่านั้นมันกระพือโหม เกินกว่าจะไปควบคุมมันได้ ทำให้จิตของเจ้าตัวฟุ้งซ่าน เพ้อเจ้อ โวยวาย ฟูมฟาย ทำอะไรตามใจคัวไม่มองเรื่องผิดเรื่องถูก ขาดความระลึกได้ ขาดความรับผิดชอบชั่วดี โดยความรวมที่ชาวบ้านเรียกว่าลุ่มหลง เมามัว จนติดเป็นนิสัย เพราะมันคือไฟกิเลสที่ทำให้จิตเศร้าหมอง

-              วิธีแก้ข้อขางต้นก็ควรจะเอาหลักธรรมพรหมวิหาร 4 มากำกับจิตตนเอง ให้รู้จักปล่อยวาง โดยบอกตัวเองว่า มันก็เป็นเช่นนั้นแหละ

1. พาหะแห่งทุกข์ ตัวเราที่เป็นการสมมตินั้นไปมีสิ่งมากระทบกับ สัตว์ สิ่งของ จิตตัวเราเองที่เป็นทุกข์ หาใช่ สัตว์หรือสิ่งของเป็นทุกข์ไม่  แสดงว่า สัตว์และสิ่งของมีความทุกข์แฝงอยู่แล้วให้ให้ตัวตนเราเองที่สมมตินี้ดันไปรับเอาความทุกข์นั้นมาใส่ตัว เปรียบเหมือนหาเหามาใส่หัวเอง
2. หลักของพุทธธรรมไม่ใช่ศิลปะ หลักธรรมไม่ใช่วิทยาศาสตร์ แต่เป็นอะไรที่มากกว่านั้น ปัญหาหลากหลาย มากมายแค่ไหน หากว่ารู้จักใช้ และเข้าใจ เข้าถึงหลักธรรมได้ ก็สามารถดำเนินชีวิตอยู่ได้อย่างปกติสุขใน วัฎจักรสงสาร (เกิด แก่ เจ็บ ตาย) หลักพื้นฐานขั้นต้นของการเป็นคนควรจะมี

-              พรหมวิหารสี่(เมตตา กรุณา มุติตาและอุเบกขา)

-              ศีล 5 เป็นตัวกำกับ

 

อ้างอิง

1. http://www.sainampeung.ac.th/chalengsak/units/unit1/chapter%205/teachings/khan5.htm
2. http://www.geocities.com/sakyaputto/triluk.htm
3. http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=7073
4. http://larndham.net/index.php?showtopic=12059