สนพริ้วลม


กลอนดีๆ ให้ข้อคิดจากคุณ "แก้วประเสริฐ" และ "กุ้งหนามแดง"

        

สนพลิ้วลม

                                                                                             ยามลมโชยพัดพลิ้วระริกผ่าน

                                                                                       แสงตะวันสาดส่องท้องฟ้าใส
                                                                                       หมู่เมฆาลอยละล่องท่องไป
                                                                 ใบไม้ไหวพัดพลิ้วระริกลม

                                                                                             สนเอ๋ยยามลมโชยโรยตามผ่อน
                                                                 ลู่ลมอ่อนไหวเอนเป็นแนวร่ม
                                                                 ใบไม้ร่วงหล่นพสุธาดังปูพรม

                                                                 ยามต้องลมโอนไหวคล้ายละคร
                                                                       เมื่อเกิดพายุพัดโบกเสียงโฮกฮาก
                                                                 แนวสนจักลู่ไหวมิต้องสอน
                                                                 เปรียบไม้ใหญ่แข็งข้อต้องหักตอน
                                                                 เป็นแนวนอนสนฟื้นคืนกายา
                                                                       อุทาหรณ์สอนไว้เป็นแนวคิด
                                                                 ธรรมชาติจิตของเรามากนักหนา
                                                                 มีทั้งกระด้างแข็งอ่อนเป็นธรรมดา
                                                                 หากนำพาเอาไว้ไม่ขาดตอน
                                                                       ก็จะทำให้ได้เอาตัวรอด
                                                                 แคล้วคลาดปลอดภัยได้ทุกสถาน
                                                                 รู้จักหนักผ่อนเบาในเหตุการณ์
                                                                 เป็นหลักการสอนไว้ให้จดจำ
                                                                       ขอจงดูปราชญ์ผู้รู้เป็นเหตุผล
                                                                 ยามจรดลไปไหนอ่อนเป็นตัวกล้ำ
                                                                 ย่อมถ่อมตนมิอยู่ให้สูงล้ำ
                                                                 จะกระทำการสิ่งใดให้อ่อนโยน
                                                                       ผิดกับผู้รู้น้อยถ่อยความคิด
                                                                 ยามสถิตนั่งเดินจะไปไหนโน่น
                                                                 ทำตัววางก้ามโตมิอ่อนโยน
                                                                 โอ้อวดตนเก่งกล้าข้ามีภูมิ
                                                                       ขอฝากข้อคิดนี้ไว้ให้ชายหญิง
                                                                 ว่าทุกสิ่งควรดูสนที่อ่อนนุ่ม
                                                                 พายุใหญ่พัดผ่านมาพากันรุม

                                                                 สนยังนุ่มยิ้มรับไว้ในเหตุการณ์

                                                                                                                               แก้วประเสริฐ

 

 

                                                                                                  สนต้องลมชมแล้วได้สัจจะ

                                                                                       มีธรรมะในตนคนช่างสรร

                                                                                       แข็งในอ่อนอ่อนในแข็งแรงพอกัน

                                                                                       เรื่องพัวพันสมดุลหนุนให้เป็น

                                                                                                  ให้อ่อนโยนแต่ใช่ให้ไหวอ่อน

                                                                                        แข็งต้องซ่อนเอาไว้อย่าให้เห็น

                                                                                        คมในฝักทักษะตรงประเด็น

                                                                                        มิลำเข็ญใช้ถูกทางคงร้างภัย

                                                                                                                               กุ้งหนามแดง

 


ปล.   กลอนดีๆ จากเวปอ่านแล้วได้ข้อคิดดีค่ะ ขอขอบคุณคุณที่ใช้นามแฝงว่า "แก้วประเสริฐ" และ "กุ้งหนามแดง" นะคะ เป็นกลอนที่เพราะมากๆ และให้ข้อคิดที่ดี และช่วยสอนใจตัวเองด้วยว่าบางครั้งควรทำตัวเป็นสนพริ้วลม,สนต้องลมบ้าง เพราะตัวเองเป็นคนไม่ค่อยมีความพอดีในชีวิตซักเท่าไหร่บางทีก็ทำตัวอ่อนเกินไป บางทีกับบางเรื่องก็ทำตัวแข็งเกินไป ทำตัวไม่ค่อยถูกในบางครั้ง

                   



 

หมายเลขบันทึก: 244045เขียนเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ 2009 04:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:20 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท