เมื่อผมต้องเป็นคนไข้ (2.ตอนนอนกองอยู่กับพื้น)

หลังจากความคิดแวบนั้น ผมรู้สึกว่าเวลาหายไปช่วงหนึ่ง สิ่งที่เกิดขึ้นมาแทนที่คือ ภาพที่เห็นตัวเองนอนกองอยู่บนพื้น มีบันไดทับตัวและพับหนีบขาขวาอยู่ ตอนนั้นเจ็บทั้งตัว นึกภาวนาว่า ขาขวาอย่าหักนะ ความรู้สึกปวดทวีขึ้นอย่างมากมายมหาศาล แต่กลับไปเจ็บที่ข้อเท้าซ้ายต่างหาก เห็นว่าส้นเท้าซ้ายเอนผิดรูปไปข้างขวา ตอนนั้นคิดแบบเข้าข้างตัวเองว่า โอ ข้อเท้าหลุดเคลื่อนเสียแล้ว พอคิดแค่นั้นก็พยายามเอามือออกแรงดึง หวังแบบหมอว่าจะ ดึงให้ข้อกลับมาเข้ารูป

แต่ผมคิดผิดไปมากเลย เพราะอีกหนึ่งชั่วโมงถัดมา หลังจากเอกซเรย์ ผมพบว่ากระดูกส้นเท้าแตก และอีกสองชั่วโมงถัดมา ผมก็คาดผิดอีก เพราะมันไม่ใช่แตกหักธรรมดา แต่มันแตกแบบระเบิดออกเป็น 9 ชิ้น !! อย่างไม่น่าเชื่อเลย

แม้ผมจะเคยประสบอุบัติเหตุที่ต้องบาดเจ็บก็หลายครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นการบาดเจ็บที่เจ็บจริงๆ ทำให้หวนคิดว่าเรานี่ช่างไร้เดียงสาจริงๆ เราพร่ำบอกคนไข้อุบัติเหตุเสมอๆว่า อดทนนะครับ หมอเข้าใจถึงปัญหาและความเจ็บปวดที่คนไข้กำลังประสบอยู่ และนึกถึงตอนเราพยายามดึงกระดูกที่หักให้เข้าที่ก่อนการใส่เฝือก ผมรู้แล้วว่าเราเข้าใจความเจ็บปวดที่ว่านั้นแค่จินตนาการและความคิดแบบเข้าข้างการกระทำของตัวเองต่อคนไข้เท่านั้น

ความเจ็บปวดที่ได้รับจากจุดที่เป็นปัญหาเพียงจุดเดียวยังส่งผลให้เจ็บปวดได้มากอย่างที่ไม่เคยพบมาก่อน แล้วถ้าในราย คนไข้ที่มีจุดกระดูกหัก มีบาดแผลมากๆ อย่างที่เคยพบเห็น เขาจะปวดขนาดไหน ผมคงอธิบายออกเป็น pain scale ที่เราชอบวัดคนไข้ไม่ได้ รู้แต่ว่า คงไม่ใช่หนึ่งถึงสิบ ถ้ามันมีได้ร้อยได้พัน คงวัดได้สุดสเกลแน่ๆ

ความเจ็บปวดที่ได้รับ มันมาพร้อมกับความรู้สึกว่าร่างกายหมดเรี่ยวหมดแรง ทั้งๆที่เมื่อสองสามวินาทีที่ผ่านมา ยังเย้วๆอย่างขยันขันแข็งอยู่บนชายคาชั้นสองอยู่เลย ตอนนั้นผมคิดว่า โปรแกรมงานอีกนับสิบที่จะต้องทำ คงต้องสูญสลายไปอย่างช่วยไม่ได้แน่นอน

ย้อนกลับไปสักนิด ตอนที่ผมบอกว่า เวลาหายไปช่วงหนึ่งหลังจากความคิดแวบนั้น บังเอิญมีสักขีพยานคือแฟนผมเอง เล่าให้ฟังว่า ผมตกลงมาเ้ท้ากระแทกพื้นและไถลไปข้างหน้า ตามด้วยก้นกระแทกพื้นและ หัวฟาดพื้นแรงเอาเรื่อง ผมแปลกใจว่าทำไมสามสี่วินาทีนี้ไม่มีอยู่ในความคิดคำนึงเลย

สองสามวันต่อมา ผมทบทวนตัวเองถึงอดีตที่เคยพยายามสอบถามเหตุการณ์จากผู้บาดเจ็บเพื่อหาร่องรอยและสาเหตุของพยาธิสภาพที่เห็นตรงหน้า และบางครั้งออกจะหงุดหงิดเมื่อไม่ได้ข้อมูลเพื่อทำการวางแผนการรักษา ว่า ไม่แปลกเลยถ้าช่วงเวลาหนึ่งของผู้บาดเจ็บจะขาดหายไป และสำนึกได้ว่า ถ้าใครพยายามมาถามผมถึงกระบวนการการตกครั้งนี้ ตอนที่ผมปวดแสนปวด ผมจะเจ็บปวดมากขึ้นอีกสักเท่าไหร่

บทเรียนที่สอง ที่ผมได้รับคือ เราคงไม่มีวันเข้าใจสถานการณ์และความเจ็บปวดที่ผู้บาดเจ็บได้รับอย่างแท้จริง ยกเว้นเราจะได้มีบทเรียนกับสิ่งนั้นเองมาก่อนบ้าง และในเมื่อเรายังไม่มีโอกาสได้เรียนรู้มัน เราควรมองระดับความเจ็บปวดที่ผู้บาดเจ็บได้รับอย่างมากที่สุด และค้นหาวิธีลดทอนความเจ็บปวดเท่าที่ทำได้ก่อนที่พยายามลงมือรักษาตามที่เรียนมา เพราะนั่นจะเพิ่มความเจ็บปวดแก่เขาอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

ถุงน้ำแข็งที่แฟนรีบเอามาห่อส้นเท้าไว้ ช่วยผมได้มาก ผมเพิ่งรู้ว่า ความเจ็บปวดมันเอาชนะความรู้สึกเย็นยะเยือกของน้ำแข็งได้ แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยให้ผมได้พึ่งพาความชาจากความเย็น มากลบทุเลาความเ็จ็บปวดได้นิดๆหน่อย แต่นิดหนึ่งก็ดีกว่าไม่มีเสียเลยใช่ไหมครับ

อย่าเพิ่งเบื่อนะครับ นี่ยังเพิ่งเล่าแค่สิบนาทีแรกของอุบัติเหตุครับ ผมนั่งคิดนอนคิดมาครบสิบวันแล้ววันนี้ มีเรื่องจะเล่าอีกเยอะเลย ผมเสียดายความรู้สึกที่เกิดขึ้นเลยอยากเล่าสู่กันฟัง อย่างน้อยการนั่งเขียนตอนนี้ก็ทำให้ผมลืมความปวดที่ยังเกาะกินผมอยู่ในขณะนี้ได้เป็นช่วงๆครับ

(ยังมีต่อ พักอีกทีครับ)

เขียนใน GotoKnow โดย นาย วราวุธ สุรพฤกษ์
ใน sha^หลากหลายประเด็น กับ การบริการสุขภาพที่มีคุณภาพ เปี่ยมด้วยหัวใจแห่งความเป็นมนุษย์

คำสำคัญ (Tags): #ความเจ็บปวด

หมายเลขบันทึก: 242780เขียนเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ 2009 17:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 05:12 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (3)

Pimwalaun Pungphaasuk

เขียนเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ 2009 19:22 น. ()

นอนพักนานๆอย่างนี้..เราได้อ่านเรื่องดีๆอีกเยอะแน่ๆเลย..จริงๆด้วยนะคะอาจารย์..ว่าด้วยเรื่องความเจ็บปวดเนี่ย..เราเจอด้วยตัวเองแล้ว..ซึ้งจริงค่ะ หายไวๆนะคะ