คิดถึง ค่ะ คิดถึง เอิ๊กๆๆๆๆๆ
บันทึกการเดินทางกลับจากการอบรม thaiclc
บันทึกการเดินทางกลับบ้าน
หลังจากที่อบรมเรื่องการจัดทำบล็อกในเวป gotoKnow เสร็จเรียบร้อยแล้ว ประมาณสี่โมงเย็นกว่าๆๆ พวกเราก็ออกมายืนรอรถแท็กซี่โดยยืนรอกันสามคนเพื่อไปลงที่หมอชิต และเพื่อแชร์ค่ารถแท็กซี่(อิ อิ จุดประสงค์หลักนะ) คันแรกไม่ว่าง คนที่สองไม่ว่าง ยืนรอจนเมื่อยขาแล้ว คันที่สามเห็นว่างมาแต่ไกล ก็เลยกวัก รถจอด แต่ปรากฎว่าเจ้าของรถแท็กซี่ถามว่าไปไหน พวกเราบอกประสานเสียงกันว่าไปหมอชิต ปรากฎว่ารถแท็กซี่บอกว่าไม่ไป ทำให้พวกเราท้อยืนขาแข็งรอรถคันต่อไป และก็แปลกใจว่าทำไมรถแท็กซี่ถึงไม่ไป คงคิดในใจว่ารถคงจะติด เขาจึงไม่อยากไป เพราะตอนนี้มองไปทางไหนก็มีแต่รถ รถติดเคลื่อนได้ทีละนิด ร้อนก็ร้อน ประกอบกับคนก็เยอะ รถก็แยะ เมือง กทม. ไม่เห็นน่าอยู่เหมือนคนหลายๆๆคนบอกเลย แต่ก็ช่างเถอะเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะกลับถึงบ้านแล้ว แล้วพรุ่งนี้ก็เป็นวันแห่งความรักด้วย และในที่สุดเราก็ได้ขึ้นรถแท็กซี่กลับซึ่งใช้เวลาทั้งหมดยืนรอรถแท็กซี่ประมาณหนึ่งชั่วโมง ถ้าเปรียบเทียบกับการรอรถที่ต่างจังหวัดห้านาทีก็ไปถึงแล้วแต่นี้กลับต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง ซึ่งถ้าเวลาที่ใช้ไปนี้ถ้าอยู่ต่างจังหวัดคงทำอะไรได้หลาย ๆ อย่าง อืม และก็ถึงหมอชิตสักที ต่อไปพวกเราก็ไปจองตั๋วเพื่อกับจังหวัดพิษณุโลก ปรากฎว่าที่นั่งเต็ม ได้รอบเวลา 19.00 น. แถมต้องนั่งชั่นล่างอีกด้วย แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาขอให้กลับถึงบ้านก็พอแล้ว เพราะคิดถึง พ่อ แม่ น้อง มากแล้ว เพราะมาอบรมซะหลายวัน แต่ที่โชคดีไปกว่านั้นคือ ได้เพื่อนร่วมทางด้วยหนึ่งคน คือ เพื่อนมาจากจังหวัดสงขลา(เขามีธุระไปพิษณุโลก) อิอิ เราก็เลยคุยและแลกเปลี่ยนความรู้การทำงานซึ่งกันและกัน ซึ่งเมื่อมาคิดดูแล้ว สถานที่ทำงานแต่ละที่ไม่ค่อยแตกต่างกันมากนัก แต่ที่แตกต่างกันคือเพื่อนร่วมงาน และนิสัยของแต่ละคน และก็ทุกที่ที่ทำงานก็มีปัญหาและอุปสรรคเหมือนกันหมดทุกที่ เพียงแต่เราจะสามารถยอมรับและรับมันได้หรือเปล่า อืม.... และในที่สุดรถก็มาถึงขนส่งจังหวัดพิษณุโลก ประมาณตีหนึ่ง ยอมรับว่าสภาพตอนนี้แย่มากเหนื่อยง่วงเพลีย อยากแต่จะนอน พอลงจากรถก็บายเพื่อนร่วมเดินทาง ถึงบ้านอาบน้ำนอน อืม... พอคิดแล้วการอบรมครั้งนี้มีประโยชน์มากเลย อยากให้ครั้งหน้าอบรมมีเวลาอบรมมากกว่านี้ พวกเราจะได้ตักตวงความรู้ให้เยอะกว่านี้อีก และที่สำคัญมีเพื่อนเพิ่มมากขึ้น ทำให้เรารู้มุมมองต่างๆๆ ของโลกมากขึ้น เฮ้อ..พรุ่งนี้เป็นวันทำงานแล้ว เดียวนะต้องกลับไปเล่าให้พี่ที่สำนักงานว่าไปอบรมมาเป็นอย่างไรบ้าง พร้อมทั้งถ่ายทอดความรู้ที่มาอบรมให้กับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลโครงการนี้โดยตรง และจะบอกว่าวิยากรแต่ละท่านที่มาถ่ายทอดความรู้สุดยอดมากเลย เก่งทุกท่าน อิอิ .... แล้วเพื่อนๆๆละ กลับบ้านเป็นอย่างไรบ้างค่ะ
คำสำคัญ (Tags): #thaiclc
หมายเลขบันทึก: 242397เขียนเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2009 17:40 น. ()ความเห็น (8)
- มาฟังเสียงบ่นเรื่อง กทม.ครับ ฮา!
- หายเหนื่อยแล้วนะครับ
อิอิ ขอบ่นนิดหน่อยค่ะ อย่างไรบ้านเราก็ดีกว่า บรรยากาศดีกว่า รถก็ไม่ติด
สวัสดีครับ ตุ๊ก พวกเราได้พบกับความสนุกสนานใน กทม.....อิอิ.อิ ครูโย่งอยู่ กทม.แท้ๆ วันนั้นพาพวกเราเที่ยว กทม.......5555หลงครับพี่น้อง ผมถึงสุพรรณ เกือบเที่ยงคืน เปรียบเทียบใช้เวลาเดินทางใกล้เคียงกันเลย เก่งมากเขียนบันทึกดีน่าอ่านชัดเจนเป็นธรรมชาติดีมากดีครับ ขอให้มีความสุข โชคดีครับ
น่าสงสารจัง เนี่ยเป็นสาเหตุที่เอ๋ไม่อยากไปอยู่หรอก กทม. ต่างจังหวัดดีกว่าเยอะเลย
ถ้ามีโอกาสเราเจอกันอีกนะ สาวสวย
อิอิ ขอบคุณ ท่าน ผอ.ประจักษ์ และ คุณโดดเดี่ยว มากเลยค่ะอย่างไรถ้ามีโอกาสได้แลกเปลี่ยนความรู้กันอีกนะค่ะ ถ้าเรื่องการเพิ่มความรู้แบบนี้ ถ้ารถติดขนาดไหนก็สู้สู้ค่ะ
อยากอ่านบันทึกใหม่แล้วครับ บันทึกหลายๆบันทึกที่เป็นเรื่องราวลักษณะเดียวกัน เป็น 1 บล็อก บันทึกเป็น ซับเซตของบล็อก ลองไปสังเกต ข้อดีข้อเสียของการเปิดบล็อกมากๆดูจากของเพื่อนสมาชิกดูนะครับ โชคดีครับ
ตามมาอ่านแล้วค่ะ
อีกไม่นานจะบุกมาเยี่ยมนะคะ