กวีวรรคทอง (๗๙) เรือนใจ
บ้านยังเป็นบ้าน
กวีวรรคทอง (๗๙) เรือนใจ
ถึงอย่างไรก็ยังเห็นบ้านเป็นบ้าน
แม้ซมซานกลับมาในหน้าหนาว
หวาดแต่วันคืนจะผ่านอีกนานยาว
จะทนร้าวทรวงได้อย่างไรกัน
เรือนใจ
ธัญญา ธัญญามาศ
บันทึกหลังบทกลอน
โศกนาฏกรรมที่ใหญ่หลวงที่สุดของบุรุษ คือความโง่เขลา
โกวเล้ง
คำสำคัญ (Tags): #ธัญญา ธัญญามาศ#เรือนใจ
หมายเลขบันทึก: 242182เขียนเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2009 20:50 น. ()ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น