นั่งรถตระเวณลาว (๑) ปฐมบท จากหงสาไปตั้งต้นที่ไชยะบุรี
บันทึกการเดินทางค่อนประเทศลาวชุดนี้ ร้อยเรียงสิ่งที่ผ่านพบในระหว่างการเดินทางจากเมืองหงสาแขวงไชยะบุรี ผ่านวังเวียง เวียงจันทน์ บริคำไซ ท่าแขก คำม่วน เมืองนากาย เมืองคำเกิดชายแดนเวียดนาม วกกลับมาเวียงจันทน์ แล้ว(ส่งคณะ)ขึ้นเครื่องบินกลับไชยบุรี
๔ มังกอน ๐๙ หลังปั้นข้าวสวย (เปล่า...ไม่ได้หมายความถึงใช้มือปั้นข้าวสวย แต่แปลว่ากินมื้อเที่ยง) เดินทางออกจากหงสา พร้อมคณะ ท่านรองเจ้าเมือง ท่านหัวหน้าองค์การทรัพย์สินที่ดิน หัวหน้าฝ่ายสิ่งแวดล้อมเมืองหงสา มุ่งหน้าสู่เมืองไชยะบุรี เพื่อไปสมทบกับคณะใหญ่อันประกอบด้วย ท่านหัวหน้าห้องว่าการแขวง(ปลัดจังหวัด) หัวหน้าแผนกพลังงานเหมืองแร่ หัวหน้าแผนกการเงิน(คลังจังหวัด) หัวหน้าแผนกที่ดินจังหวัด และบรรดาท่านข้าราชการระดับหัวหน้าส่วนอีกหลายท่าน รวมยี่สิบกว่าชีวิตที่ร่วมภารกิจการเดินทางในครั้งนี้
มื้อค่ำที่ร้านอาหารจีนริมแม่น้ำฮุง ร้านเจ้าประจำของผม เจ้าของร้านจำกันได้เลยปรุงอาหารทุกรายการออกมาในแบบเสฉวนตามที่ผมเคยสั่ง ผัดตะพาบน้ำ ต้มซุปปลา ผัดซี่โครง ผัดเต้าหู้ ผัดมะเขือยาว ล้วนออกมา(โค ตะ ระ)เผ็ด เดือดร้อนบรรดาท่านๆน้ำหูน้ำตาไหล บ่นถึงร้านลาบหน้าตลาดกันใหญ่ เคราะห์ดีที่มีคณะของท่านรองเจ้าแขวงกลุ่มใหญ่มาแวะกินข้าวเย็นที่ร้านนี้ด้วย บรรดาท่านๆเลยได้รวมกลุ่มสังสรรกันเลือกเมนูใหม่ๆเพิ่ม เห็นมีเต่าปูลูด้วย
พักค้างคืนที่โรงแรมไชยอนันต์ตรงกันข้ามกับห้องว่าการแขวง ห้องละแปดสิบพัน(สามร้อยกว่าบาท)
จุดประสงค์ของการเดินทางในครั้งนี้ ก็เพื่อพาคณะกรรมการขั้นแขวง และขั้นเมืองไปถอดถอนบทเรียนด้านการพัฒนาชุมชนที่ได้รับผลกระทบจากการพัฒนาโครงการขนาดใหญ่ ที่โครงการน้ำเทิน๒ ที่เมืองนากาย แขวงคำม่วน โดยที่คณะเดินทางได้รับการคัดเลือกจากท่านเจ้าแขวงไชยะบุรีในฐานะประธานกรรมการระดับชาติ ส่วนตัวข้าพเจ้ามีภาระหน้าที่เป็นฟา ไม่รู้ว่าจะเป็นฟาร์เมอร์ หรือตัวฟาที่เสียงต่ำกว่าตัวซอลหนึ่งขั้น แปลว่าอะไรบ่ฮู้ รู้แต่ว่าหากท่านบ่เบิ่งต้องชวนให้เบิ่ง หากท่านบ่ถามต้องช่วยถามแทน ต้องคอยเช็คว่าท่านได้เบิ่งหรือยังเบิ่งแล้วเข้าใจถูกหรือไม่ ชวนท่านคิดต่อ ถอดบทเรียนแต่ละวัน และสรุปบทเรียน
เราเช่ารถบัสสามสิบห้าที่นั่งมาจากเวียงจันทน์ ฝ่ายจัดการเขาวาดภาพว่าเป็นรถขนาดใหญ่เบาะปรับเอนได้เหมือนรถทัวร์วีไอพีบ้านเรา ที่ไหนได้พอมาถึงเข่าแทบทรุดเป็นรถมินิบัสยี่สิบที่นั่งถ้านับเบาะเสริมที่พับติดแถวกลางก็สามสิบห้าจริง ต้องนับถือสปิริตของบรรดาท่านที่ไม่บ่น(ออกนอกหน้า)ยอมนั่งหลังขดหลังแข็งออกจากไชยะบุรี (มีเทคนิคเล็กน้อย โดยให้น้องๆไปเดินถามว่าท่านพกบัตรประจำตัวมาหรือไม่เพราะขากลับจะพาขึ้นเครื่องบินกลับต้องแสดงบัตรด้วย)
สรุปบทเรียนตอนที่ ๑
· สั่งอาหารอย่าตามใจตัวเอง ทำให้แขกเดือดร้อน
· ไปเบิ่งรถคักๆก่อนตกลงราคา
· เทคนิคการเชิญแขกขึ้นรถ
ความเห็น (2)
- สวัสดีครับอ้ายเปลี่ยน
- อิอิ...มีบทเรียนมาแบ่งปันกันอ่านอีกแล้ว
- สบายดีนะครับ
- ขอบคุณครับ
สบายดีค่ะ
มาเบิ่งเมืองลาวนำค่ะ
คิดถึงเมืองลาว ภาพงามจังค่ะ
ทำงานกับท่านพี่บางทรายรึคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ มีความสุข
อบอุ่นด้วยมิตรภาพ รักในเทศกาลแห่งความรักค่ะ