รอยคำ..ซับน้ำตา

ถ้อยคำ.มีค่าต่อใจ..ลบเลือนทุกข์ได้

รอยเจ็บช้ำย้ำใจให้หมองหม่น
หนาวกมลจนท้อพ้อหวั่นไหว
ที่เหว่ว้าอาวรณ์ร้อนทรวงใน
ก็จางไปด้วยรอยคำซับน้ำตา

จากคนไกลปลายฟ้าส่งมาถึง
ร้อยรำพึงห่มใจหายผวา
เพียงถ้อยคำห่วงใยส่งให้มา
ปลุกชีวาเข้มแข็งมีแรงทน

เดินหลงทางพลางร้องไห้ใจท้อแท้
ชีวิตแพ้เยินยับจึงสับสน
รินน้ำตาร่ำร้องหมองกมล
เมื่อไหร่พ้นทุกข์ท้อขอฟ้าดิน

อยากปิดฉากชีวิตพิษหลอนหลอก
เสียงแว่วบอกห่วงเจ้าเฝ้าถวิล
หันหน้ามาทางนี้สิยุพิน
แล้วลืมสิ้นทุกข์หมอง..นะน้องนาง

พักใจลงตรงนี้นะที่รัก
วางทุกข์หนักเอนอิงพิงอกว่าง
จะกอดแอบแนบขวัญเจ้าเอวบาง
พอรุ่งสาง..สร้างฝันสวย..ด้วยสองใจ