CROI มอนทรีออล คานาดา
เดินทางมาครั้งนี้เพื่อ เข้าประชุม CROI 16th 2009
(Conference of Retro virus and Opportunistic Infection)
ที่ เมือง มอนทรีออล ประเทศ คานาดา วันที่ 8-11 กพ 2552 ค่ะ
นั่งเครื่องมาด้วยกันในทีม 7 ชีวิต นำโดย อ ธันยวีร์ HIVNAT จุฬา
อ จุไร บำราศ
อ ชัยวัฒน์ พร้อม ภรรยา อ จิ๋วและ อ เนาวรัตน์ จาก จันทบุรี
อ เยาวลักษณ์ และ รวิวรรณ จาก เชียงราย
บิน 5 ชมถึงนาริตะ บินต่อ ถึงแวนคูเวอร์ อีก 8ชม และบินมา มอนทรีออลอีก 4 ชม
บินเป็นพัก ๆ รอ เครื่องต่อ ก็ ไม่นาน เลยไม่เหนื่อยเท่าไร
พักที่ รร Marriott มีรถรับส่ง ไปลงทะเบียน ไปประชุม ทุกวัน สี่วัน ต่อกัน
ประชุมตั้งแต่ 830 จนถึง 1800
ผู้เข้าประชุมก็ บ่ยั่น นั่งกันเต็มห้อง จนเย็นทุกวัน
วันนี้ เป็นวันลงทะเบียนพอลงเสร็จ เราไปนั่งฟัง workshop for new investigators and trainees น่าสนใจคือ เป็นวิธีสร้างนักวิทยาศาสตร์รุ่นใหม่ เพื่อทำงานวิจัยเรื่อง เอดส์ นี้ ต่อ
เราสู้กับโรคนี้มา 20 กว่าปี ในช่วงแรกแพ้ มีผู้คนล้มตายเป็นอันมาก
ตอนนี้ ก็ ไม่ชนะ แต่พอทานกำลังไว้ ด้วยการไม่ยอมแพ้ ศิโรราบกับมัน
ฟังสรุปจากเรื่องเล่า พบว่า ใน 20 ปี โรคนี้ พบมากขึ้น 100 เท่าที่ทวีป อัฟริกา
ใน คนท้องเมื่อก่อนเราพบ 3 ใน พัน ตอนนี้ พบ 1ใน 3 ของประชากร คือ 300 ในพัน โอโห
มิน่าเล่า ถึงต้องรีบสร้างนักวิทยาศาสตร์ใหม่ๆ เพราะต้องสู้รบกันกับเชื่อเอชไอวี นี้อย่างจริงจัง เพราะดู อนาคต เป็นการต่อสู้กับโรคร้าย ข้ามรุ่น ข้ามชีวิต
ระหว่างวัน เขาก็ กล่าวคำอาลัยแก่นักวิทยาศาสตร์ และแพทย์ ที่ต่อสู้มาก่อนและเสียชีวิตไปแล้ว
เป็นภาระกิจ สำคัญ เป็นหน้าที่ของผู้อยู่ ผู้มาใหม่ ต้อง ดำเนินการต่อ เพื่อให้ ควบคุมโรคนี้ให้
ระหว่างเดินสวนกับนักวิทยาศาสตร์ และเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ จาก ประเทศ ต่างๆ เพื่อเข้าห้องประชุมย่อย ซึ่งมีประมาณ 3-4 ห้อง
ดิฉัน เกิดความรู้สึกนับถือ นับถือ ผู้เข้าประชุมแต่ละคนที่มา 3500 คน มีทั้งอายุน้อย และอายุรุ่น คุณ ตา คุณยาย บางคนถือไม้เท้า บางคนดูมีโรคประจำตัว แต่ไม่มีใครชักช้าเฉื่อยชา ล้วนแต่กระตือรือร้น เดินกันขวักไขว่
หลายหลากสีผิว เผ่าพันธ์ มาเพื่อวัตถุ ประสงค์ดีๆ เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพื่อนำความรู้ใหม่ๆ กลับไป รักษาดูแล ผู้ที่โชคร้าย ได้รับเชื้อเอชไอวี โดยไม่ตั้งใจ
เป็นบรรยากาศ วิชาการ ที่ เต็มไปด้วย ความรัก และปรารถนาดี ที่จะช่วยเหลือ เพื่อนมนุษย์ ด้วยกัน
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ คุณหมอรวิวรรณ
นึกอยู่ว่าคุณหมอคงบินไปทำงานต่างประเทศ แล้วก็จริงด้วยค่ะ
อ่านบันทึกแล้วน่าตกใจนะคะ
เชื่อว่าของไทยเราก็ไม่เบาค่ะ
สังเกตจากพฤติกรรมเสียงของคนยุคนี้ อีกทั้งความยั้งคิดดูจะด้อยลง
วงการแพทย์ และนักวิทยาศษสตร์ ก็คงจะเหนื่อยกันอีกหลายๆตั้งทั้งโรคที่พัฒนาตามความสามารถของมนุษย์ และดูเหมือนเชื้อโรคแซงหน้าเราไปไกล ชนิดที่ฉุดไม่อยู๋ก็คงต้องเหนื่ยอีกนานนะคะ
อย่าลืมพักผ่อนนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ หากว่างแวะไปสปาเท้าแบบเพียงพอกับครูต้อยนะคะที่นี่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ครูต้อยที่รัก
ขอบคุณค่ะ ดีใจที่ได้คำทักทายที่สดชื่น มีชีวิตชีวา ของครูต้อย
สปาเท้า เข้าท่ามากเลย คงเพราะคนเล่า เล่าเก่ง อะค่ะ