เล่าเรื่องระหว่างวันที่ ๒ - ๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒

เล่าเรื่องที่เมืองเพชร

 

 

 

วันที่  ๗  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๒

เรียน  เพื่อนครูและผู้บริหารที่เคารพรักทุกท่าน

 

วันจันทร์ที่ ๒  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๒  ตื่นเช้าที่สถานีบริการน้ำมันบริษัทเชลล์แห่งประเทศไทย ชานเมืองหาดใหญ่  หลังจากที่นั่งหลังขดหลังแข็งบนรถมาทั้งคืน  ผมลาการอบรม นปส. รุ่นที่ ๕๓ มา ๓ วัน เพื่อนำคณะผู้บริหารโรงเรียนและผู้บริหารในเขต ไปศึกษาดูงานที่ประเทศมาเลเซีย  คณะออกจากสำนักงานเขตเมื่อวันที่ ๑  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๒  เวลา ๑๘.๐๐ น.  มาแวะทานข้าวต้มที่ร้านคุณสาหร่าย  ชุมพร มีเพื่อนผู้บริหาร “กลุ่ม ๑๔ อีกครั้ง”   ที่ชุมพรมาเป็นเจ้าภาพโดยไม่ได้นัดหมายมี ผอ.ศักดิ์สิทธิ์  แร่ทอง  ผอ.เสน่ห์  มีวิเศษณ์ ผอ.กิจจา  เก่งการไถ ผอ.ธรรมรงค์  เทพไพฑูรย์ ผอ.เลอศักดิ์  รัชนาการ ผอ.สำรวจ  ถนอมศักดิ์ ผอ.ชูศักดิ์  ทันทะวา  ผอ.ธานี  สำราญอินทร์  ผอ.ชัชวาล  แซ่ลี้      นอกนั้นมีท่านรองฯ พะนอ  ทิพย์พิมลรัตน์  ท่านรองฯปรีชา  บัวกิ่ง  ท่านรองฯวิมาน  ดีทองหลาง ท่านรองฯ ขจีศักดิ์  อุ้ยนอง และท่านรองฯ สมมิตร  ช้างคล่อม จาก สพท.ชุมพร เขต ๑ นำผลไม้และขนมนมเนยมาเป็นของฝาก       พร้อมทั้งวัตถุมงคลเหรียญกรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์   ผอ.สมใจ  สันติยานน์และครอบครัว  ท่านสายัณห์  เอี่ยมรอด ประมงจังหวัดสุราษฎร์ธานีและภรรยา  อ.วิโรจน์ พงษ์ศิริกุล ดีเจคาราโอเกะ มารอต้อนรับ เป็นความประทับใจสำหรับผมที่ทำงานร่วมกันมาเกือบ ๖ ปีเต็มในระบบเขตพื้นที่การศึกษา
              เวลา ๐๔.๐๐ น. รถพามาแวะสถานีบริการน้ำมันที่หาดใหญ่  หลังจากล้างหน้าแปรงฟันรถก็นำพวกเราไปเปลี่ยนรถเป็นของมาเลเซียที่ร้านติ่มซำในหาดใหญ่ รถมาเลเซียเป็นรถแบบชั้นเดียวมี ๔๐ ที่นั่ง ใช้รถ ๔ คัน  เก้าอี้ของเขาตัวใหญ่ นั่งแล้วไม่เมื่อย   ถ่ายสัมภาระเรียบร้อยพวกเรารับประทานอาหารเช้ากันที่ร้านแห่งนี้ มีติ่มซำมากมาย บริการร่วมกับน้ำชากาแฟ ที่ชื่อดังคงไม่พ้นบักกูเต๋ซี่โครงหมู  อิ่มแล้วเดินทางต่อไปยังด่านที่อำเภอสะเดา  จังหวัดสงขลา ที่ชาวบ้านเรียกว่า “ด่านจังโหลน” ด่านแรกเป็นด่านไทย ลงไปประทับหนังสือเดินทางออกนอกประเทศ ไม่ต้องลากกระเป๋าลงไปให้ตรวจ นั่งรถเข้าไปอีกหน่อยก็ถึงด่านของมาเลเซีย ด่านนี้ต้องลากกระเป๋าทุกใบให้เขาตรวจ นั่งรถเข้าไปอีกหน่อยก็ถึงจุดแลกเงิน  อัตราแลกเปลี่ยนประมาณ ๑๐ บาทต่อ ๑ ริงกิต  ที่จุดแลกเงินมีร้านอาหารจำพวกข้าวแกง โรตีจำหน่ายด้วย  พวกเราปรับเปลี่ยนนาฬิกาเป็นเวลาท้องถิ่น ซึ่งเร็วกว่าเมืองไทย ๑ ชั่วโมง  ไกด์มาเลเซียขึ้นประจำรถคันละคน   นั่งรถชมทุ่งนาบ้านเรือน ๒ ฟากทางด่วนในรัฐเคดาห์ (Kedah)  สภาพก็เหมือนเมืองไทย เพราะเคยเป็นของไทย คนแถบนี้เป็นคนสยามที่มาตั้งรกรากก่อนรัชกาลที่ ๕ เมื่อเสียดินแดนแก่อังกฤษเขาก็กลายเป็นคนมาเลเซียไป  แต่ขนบธรรมเนียม ประเพณีเหมือนคนไทยทุกอย่าง รวมทั้งการนับถือศาสนาและภาษาพูด   มาแวะทานอาหารกลางวันที่ภัตตาคารจีนในเมืองอลอร์สตาร์ (Alor star) ได้ตื่นเต้นกับรถยนต์หลายรูปแบบที่มีขนาดเล็กล้วนผลิตในมาเลเซีย  นั่งรถผ่านรัฐปีนัง(Penang) ฝั่งแผ่นดินใหญ่เมืองบัตเตอร์เวิร์ธ (Butterworth) แต่ไม่ได้แวะเข้าไปเกาะปีนัง เหมือนครั้งก่อน ๆ เพราะไม่มีเวลา ผ่านรัฐเปรัก(Perak) เมืองฮิโปร์ (Ipoh)  จนถึงรัฐสลังงอร์(Selangor) จนถึงทางแยกเข้าเก็นติ้งไฮแลนด์(Genting highlands)ซึ่งอยู่ในรัฐปาหัง(Pahang) เกือบ ๑๗ นาฬิกา  รถลัดเลาะไปตามถนนสายเก่าที่สองฟากเป็นบ้านอาศัยของผู้คน สลับกับร้านค้าและสวนผลไม้ เกือบ ๑ ชั่วโมง เมื่อเข้าเขตเก็นติ้งไฮแลนด์ เป็นเส้นทางขึ้นภูเขารถวนไปตามถนนที่ตัดเป็นรูปตัว S   สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ จนถึงสถานีกระเช้า(Genting Skyway)   เป็นกระเช้าที่เชื่อมไปยังยอดเขาที่มีความสูง ๑,๘๐๐ เมตรจากระดับน้ำทะเล  ต้องลอยอยู่เหนือหุบเหวและยอดเขาระยะทางประมาณ ๓.๔ กม.  กระเช้าหนึ่งนั่งได้ ๖ คน หันหลังชนกันแบบเก้าอี้รถไฟรุ่นเก่า  ใช้เวลาประมาณ ๒๐ นาทีก็ถึงเก็นติ้งไฮแลนด์  รับประทานอาหารเย็นที่นี่แบบบุพเฟ่ที่หนักไปทางอาหารจีนรสเลี่ยน ๆ ผสมอาหารพื้นเมืองมาลายู ห้องพักโรงแรมFirst World ที่พวกเราพักไม่ต้องใช้เครื่องปรับอากาศ ด้วยความสูงเหนือเมฆย่อมเพียงพอเพราะอุณหภูมิภายนอกอุณหภูมิ ๑๔ องศาเซนเซียส โรงแรมนี้มีห้องพัก ๖,๓๐๐ ห้องนับว่ามากที่สุดในโลก  ผมออกไปเดินชมร้านค้าและสวนสนุกต่าง ๆ หนึ่งรอบ กลับเข้านอน เพราะสู้สภาพอากาศเบาบางไม่ไหว เลือดขึ้นเลี้ยงสมองไม่ค่อยพอ ทำให้ปวดหัว

วันอังคารที่ ๓  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๒  ตื่นเช้าด้วยความสดชื่น  แต่งตัวเก็บสัมภาระลงไปทานข้าวเป็นรายสุดท้ายของกลุ่ม เพราะโรงแรมไม่ยอมปลุกนาฬิกาตามสัญญา  จากนั้นก็ลากกระเป๋าขึ้นบันไดเลื่อนไปจนถึงสถานีกระเช้า  ลงจากเก็นติ้งไฮแลนด์ ไปยังสถานีด้านล่าง  บรรยากาศยามเช้าเต็มไปด้วยเมฆหมอก จึงไม่ค่อยเห็นหุบเหวให้หวาดเสียวเหมือนเมื่อเย็นวาน  เว้นแต่ช่วงล่าง ๆ เห็นทิวทัศน์สวยงามดี   มีนัดหมายในการศึกษาดูงานที่โรงเรียน SMK WANGSA MELAWATI   KUALA LUMPUR    ใน KL เวลา ๑๐.๐๐ น. คณะของเราถึงก่อนเวลาประมาณ ๓๐ นาที  ทางโรงเรียนได้เตรียมการต้อนรับอย่างเอิกเกริก มีทั้งดุริยางค์และนักเรียนกองเกียรติยศมารอรับที่ประตูโรงเรียน  คณะผู้บริหารมาต้อนรับและนำพวกเราไปนั่งที่หอประชุมของโรงเรียน ซึ่งจัดที่นั่งแบบโต๊ะกลม เหมือนโต๊ะจีนบ้านเรา  มีอาหารว่างพื้นเมืองประเภทแป้ง และน้ำทะกิทุเรียนให้ขบเคี้ยว  บนเวทีก็มีการแสดงของนักเรียนและครูให้เราได้ชม  ครูใหญ่เป็นผู้หญิงชื่อ Mdm Che Aini Che Ismail ครูใหญ่เล่าให้ฟังว่าโรงเรียน Wangsa  Melawati Secondary School  ตั้งขึ้นเมื่อวันที่ ๔  ธันวาคม  ๑๙๙๕ ก่อนนี้ที่ตั้งโรงเรียนจะเป็นสวนยางพารา  ครูใหญ่กล่าวต้อนรับพวกเรา จากนั้นฉาย VCR ประวัติโรงเรียนและกิจกรรมสำคัญให้ชม  มีระบำและร้องเพลงพื้นเมือง  ท่านรองฯ สุทธิพงศ์ วรศานต์  สรุปวัตถุประสงค์การศึกษาดูงาน  ผมกล่าวขอบคุณและมอบของที่ระลึก  จากนั้นโรงเรียนได้แบ่งพวกเราออกเป็นกลุ่ม ๆ เพื่อสะดวกในการดูงานเพราะเราไปกัน ๑๕๐ คน  ผมเดินกันไปคุยกันไปกับครูใหญ่และทีมบริหารโรงเรียน โรงเรียนนี้มีครู ๘๐ คนครูส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง มีผู้ชายเพียง ๗ คน  เจ้าหน้าที่ธุรการ ๑๒ คน นักเรียน ๑๒๘๖ คน การจัดโครงสร้างการบริหารมีผู้ช่วยครูใหญ่ฝ่ายบริหารและหลักสูตร ซึ่งจะมีหัวหน้าแผนกภาษา  หัวหน้าแผนกสังคมศาสตร์  หัวหน้าแผนกเทคโนโลยีและอาชีวศึกษา อยู่ในสังกัด ผู้ช่วยครูใหญ่ฝ่ายกิจการนักเรียน  ผู้ช่วยครูใหญ่ฝ่ายประสานหลักสูตร และที่ปรึกษาการเรียนภาคบ่าย  บริเวณโรงเรียนสะอาดดีเขามีภารโรง ๗  คน ตัวอาคารทาสีเหลืองเข้ม ก่ออิฐถือปูน แม้จะเก่าแต่ก็ดูดี ห้องเรียนก็จัดแบบทั่วไป  ผมแวะเยี่ยมห้องสำนักงานโรงเรียน ห้องประชุม ห้องพักครูห้องทำงานของครูใหญ่  ห้องแนะแนว ห้องสมุด ห้องศิลปะ  ห้องฝึกงานการดูแลรักษาดิน  ห้องคอมพิวเตอร์  ห้องวิทยาศาสตร์  ห้องฝึกทักษะการทำงานในชีวิตประจำวัน  ห้องดนตรี  ทุกห้องได้สัมผัสการเรียนการสอนที่นักเรียนเรียนอย่างตั้งใจ  ครูก็ใจดี  ต้องยอมรับว่าการศึกษาดูงานครั้งนี้ได้มุมมองที่ลึกซึ้งในการจัดการศึกษาของมาเลเซีย  เขาตั้ง Mission ไว้น่าสนใจ “To Have a Conducive and Excellent Learning, Environment in Producing Well, Manners Excellent and Innovative  Students in Accordance with The National Education Philosophy and The National Principles”  และกำหนด Vision ว่า “SMK WANGSA MELAWATI   ENDERVOURS TO BE AN  EXCELLENT SCHOOL IN  THE  KERAMAT  ZONE  BY 2010”   Motto ของโรงเรียนกำหนดว่า “DETERMINATION  TOWARDS  EXCELLENCE”     กำหนด Theme ไว้ว่า “SMK WANGSA MELAWATI  AIMS  HIGH”    .ใช้เวลาศึกษาดูงานที่โรงเรียนนี้จนพักกลางวันจึงได้อำลากันอย่างอาลัยและยืดเยื้อ ไม่มีใครหนีใคร ผมเชิญชวนครูใหญ่และทีมงานมาเยือนเพชรบุรี เขต ๒ บ้าง ท่านบอกว่าจะหาโอกาสมาเที่ยว เพราะมีญาติอยู่กรุงเทพฯ มีคำถามปริศนาเกิดขึ้นทุกครั้งในการดูงานโรงเรียนในต่างประเทศว่า ทำไมของเขาสอนกันครึ่งวันจึงผลิตคนได้ดีมีวินัย ของเราสอนเต็มวัน เรียนพิเศษแบบหามรุ่งหามค่ำกลับแย่ลงทุกวัน อยากนำมาทดลองนำร่องสัก ๑๐ โรงเรียน เปิดสอนครึ่งวันอีกครึ่งวันหลังให้เป็นกิจกรรมพัฒนาคุณภาพชีวิต ดูว่าผลสำเร็จทางการศึกษาจะเป็นอย่างไร  ออกจากโรงเรียนเราไปแวะทานข้าวกลางวันที่ภัตตาคารจีนบนเส้นทางกัวลาลัมเปอร์กับปุตราชาย่า  จากนั้นเดินทางไปชมศูนย์ราชการใหม่เมืองปุตราชาย่า  สายฝนโปรยลงมาผมให้รถวนไปจนรอบเมืองใหม่ ซึ่งมีตึกกระทรวงต่าง ๆ เรียงรายกันไปสองฟากถนน ล้วนเป็นตึกที่ใหญ่โตรองรับอนาคตการขยายตัวของส่วนราชการ  เมืองปุตราชาย่าเป็นความคิดของนายกรัฐมนตรีมาเลเซีย ดร.มหาเธร์  โมฮำหมัด ที่จะสร้างเมืองหลวงใหม่ให้เป็นเมืองแห่งเทคโนโลยีแทนกัวลาลัมเปอร์ที่คับแคบไป  อาคารเด่นที่สุดของเมืองคือมัสยิดสีชมพู กับทำเนียบรัฐบาล ผมแวะลงไปทานกาแฟชั้นใต้ดินริมสระนำของลานจอดรถของจัตุรัสปุตรา  มีการบันทึกภาพกันมากกับความยิ่งใหญ่ของสถานที่แห่งนี้  เดินทางกลับเข้า KL อีกครั้ง ไปแวะร้านขายซ็อกโกเล็ตให้พวกเราหาซื้อกันตามใจสมัครก่อนไปเที่ยวตึกแฝด Petronas Twin Towers ที่มีความสูงถึง ๔๕๑.๙ เมตร ซึ่งเคยสูงที่สุดในโลก แต่ปัจจุบันถูกลบสถิติจากใต้วันลงมาเป็นอันดับ ๒  เราใช้เวลาในการเดินเที่ยวในห้าง Suria KLCC ร่วม ๓ ชั่วโมง มีสินค้าแบรนด์เนมนานาชนิดวางจำหน่าย หากเป็นของนอกจะแพงกว่าไทย หากเป็นของมาเลเซียจะถูกกว่าซื้อในบ้านเราราวครึ่งหนึ่ง   ประมาณ ๒ ทุ่มออกจากตึกแฝดไปทานข้าวที่ภัตตาคาร ก่อนเข้าที่พักซึ่งเป็นโรงแรมในกรุงกัวลาลัมเปอร์ชื่อ Puteri Park Hotel โรงแรมนี้อยู่ในย่านจำหน่ายสินค้าจำพวกเสื้อผ้า รองเท้า มือสอง และอุปกรณ์อื่น ๆจำพวกนาฬิกา ที่สำคัญเป็นแหล่งอาหารการกินประเภทโรตีที่ขึ้นชื่อ  พวกเราเดินจนทะลุถึงตลาดสดกลางคืน มีสะตอมัดพวงขาย ลูกเนียง ผักต่าง ๆ  เหมือนปักษ์ใต้ทุกประการ ถามแม่ค้าเขาบอกว่าปลูกกันมากในมาเลเซีย เดินวกกลับมาทานโรตีเป็นแผ่นแข็ง ๆ เสิร์ฟมาในถาดหลุม มีน้ำแกงมัสมั่น มาให้จิ้ม  หากต้องการนมข้นหวานและน้ำตาลต้องสั่งเพิ่มต่างหาก  อิ่มแล้วกลับที่พักหลับเอาแรงในวันพรุ่งนี้

วันพุธที่ ๔  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๒  ตื่นเช้าลงไปทานข้าวที่ชั้น ๒ ของโรงแรมเป็นอาหารบุฟเฟ่  ดูแล้วไม่ค่อยน่ารับประทานจึงกินพอประทังหิวไปก่อน ตามด้วยกาแฟ  ภาคเช้าเป็น City Tour เริ่มจากพระราชวังของกษัตริย์มาเลเซีย มีทหารม้ารักษาการณ์ปากประตูเข้าวัง นักท่องเที่ยวจึงไปถ่ายภาพเป็นที่ระลึกกันเป็นแถว จัตุรัสเมอร์เดก้า เป็นย่านที่ทำการเก่าของรัฐบาลอังกฤษ ปัจจุบันเป็นกระทรวงวัฒนธรรม มีเสาธงสูงเด่นเป็นจุดประวัติศาสตร์ของมาเลเซียเพราะธงชาติอังกฤษถูกดึงลงและชักธงมาเลเซียขึ้นแทน ณ จุดนี้ เมื่อ ๕๐ ปีที่แล้ว  อำลากัวลาลัมเปอร์ออกเดินทางกลับไทย มาแวะศูนย์สินค้าปลอดภาษี จำหน่าย เครื่องใช้ไฟฟ้า น้ำหอม อุปกรณ์กล้องถ่ายรูป คอมพิวเตอร์ นาฬิกา อีกร้านหนึ่งเป็นสินค้าพื้นเมืองประเภท ขนม ยา อาหาร จากนั้นเดินทางขึ้นเหนือตามเส้นทางเดิน แวะห้องน้ำทางด่วนเป็นระยะ มาทานข้าวกลางวันที่เมืองฮิโป เป็นอาหารจีนที่เลี่ยนมากขึ้น จนทานไม่ไหว   ในระหว่างเส้นทางแวะเข้าห้องน้ำของทานด่วนที่จัดสวน มีสินค้าจำหน่ายเป็นระยะ ๆ บางแห่งก็เล็ก หลายแห่งใหญ่โตเป็นห้างสรรพสินค้าขนาดย่อม  พวกเราก็อุดหนุนกันได้ทุกแห่ง  เวลา ๑๗.๐๐ น. รถมาถึงด่านตรวจคนเข้าเมืองของมาเลเซีย ผ่านการตรวจที่ไม่ต้องนำสัมภาระลง  เราแวะร้านปลอดภาษีของมาเลเซียเป็นด่านสุดท้ายเพราะใช้สอยเงินริงกิตให้หมดไป  สินค้าที่นิยมคือช็อกโกเลต ปลากระป่องตราไก่  และผลไม้แปรรูปจากเมืองจีน  เวลา ๑๘.๓๐ น. คณะก็ผ่านการตรวจจากด่านไทยกลับเข้าเมืองโดยสวัสดิภาพทุกคน  เรามาเปลี่ยนรถที่หาดใหญ่ และกินอาหารเย็นกันที่นี่ใครอยากกินอะไรก็สั่งได้ตามอัธยาศัย ทางโครงการจะตามจ่ายให้เอง  การเดินทางด้วยรถปรับอากาศของบ้านเราแม้จะดูหรูแต่ไม่ได้สุขลักษณะ เพิ่มความเหนื่อยและปวดหลังปวดขาขึ้นบวกกับความตรากตรำ แต่ก็เป็นประสบการณ์ในการศึกษาดูงานที่น่าประทับใจครั้งหนึ่งสำหรับผู้บริหารการศึกษา

วันพฤหัสบดีที่ ๕  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๒   รถถึงลานวัดหนองแขม ข้างสำนักงานเขตเกือบ ๐๘.๐๐ น.  ขนสัมภาระไป  ใส่รถที่จอดทิ้งไว้ตั้งแต่วันไป กลับเข้าบ้านพักเพื่ออาบน้ำแต่งตัวใหม่   ออกเดินทางกลับวิทยาลัยมหาดไทย  อำเภอบางละมุง  จังหวัดชลบุรี โดยใช้เส้นทางท่ายาง-แม่กลอง – พระประแดง – บางพลี  -ด่วนบูรพาวิถี – แยกกระทิงลาย  ถึงวิทยาลัยเกือบบ่ายโมง  เข้าเรียนภาคบ่ายเป็นการสัมมนาวิชาที่เรียนในหมวด ๒ ของสัปดาห์นี้ แบ่งกลุ่มอภิปรายและรายงาน ก็ฟังเขาไป  จัดการกับรายงานและเอกสารที่เพื่อนร่วมรุ่นเก็บไว้ให้   เวลา ๑๖.๐๐ น. เจ้าหน้าที่มาสอบถามว่าจะสอบเลยหรือเปล่าเพราะเมื่อวานมีการสอบครั้งที่ ๑ ไปแล้ว  บอกเขาว่าสอบเลย  จึงใช้เวลา ๑ ชั่วโมงกับข้อสอบเชิงวิเคราะห์สังเคราะห์จากที่เรียนมาในหมวดที่ ๑ เป็นแบบอัตนัย  เขียนได้ ๕ หน้ากระดาษส่งแล้วก็สบายใจ   เย็นไม่ได้ทานข้าวที่วิทยาลัยเพราะนัดหมายว่าจะท่องราตรีกันในกลุ่ม กป. ๓ แม้จะง่วงและเหนื่อยก็ปฏิเสธเพื่อนฝูงไม่ได้  จึงติดรถคณะไปทานข้าวที่ร้านสนุกสนาน มีเพื่อนใน กป. ๓ อัยการจังหวัดเป็นผู้ประสานงาน  เวลา ๓ ทุ่มเข้าชมอาคาซ่า ๑ รอบ จึงกลับไปนอนหลับแบบสลบไสลจนสว่าง

วันศุกร์ที่ ๖  กุมภาพันธ์  ๒๕๕๒  หลังเคารพธงชาติสวดมนต์ประจำวัน เข้าเรียนเรื่องสถานการณ์การเมืองประเทศและสถานการณ์โลก กับ ศาสตราจารย์ลิขิต  ธีรเวคิน  ราชบัณฑิต    เป็นการวิเคราะห์แบบใช้หลักวิชามาจับประเด็นการเมืองต่าง ๆ ที่เชื่อมโยงกับบริบทอื่น ๆ  สรุปแล้วเมืองไทยน่าเป็นห่วงทั้งการเมืองและเศรษฐกิจ ต้องติดตามอย่ากระพริบตาในอีก ๒ เดือนข้างหน้าเขาว่าจะเผาจริงไม่ใช่เผาหลอก  ที่น่ากลัวคือคนในบ้านไม่รู้สึกรู้สาว่าไฟกำลังไหม้บ้านยังทะเลาะกันไม่เลิกเพื่อครอบครองบ้าน ภาคบ่ายเป็นการเรียนถึงการปกครองส่วนท้องถิ่น โดยรองศาสตราจารย์ ดร.ปธาน  สุวรรณมงคล  เนื้อหาเน้นหนักไปในเรื่องจุดอ่อนจุดแข็งของการปกครองท้องถิ่น การบรรยายยืดยาวจนเวลา ๑๖.๐๐ น. ไม่เหมือนวันศุกร์ก่อน ๆ ที่อาจารย์รู้ใจว่าพวกเราจะต้องกลับบ้าน มักปล่อยเร็ว  หลังเลิกเรียนเก็บสัมภาระเดินทางกลับบ้านพักที่นนทบุรี เสาร์อาทิตย์จะลงไปท่ายางเพราะมีแขกและมีงานต้องทำหลายประการ 

กำจัด  คงหนู

ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเพชรบุรี เขต ๒