ภาพเด็กตัวเล็กๆ นั่งในรถ และมีคนป้อนข้าวให้...ผู้โดยสารในรถ นั่งไป กินไป...แม้แต่คนขับรถ ขับรถไป กินไป..มีความถี่ให้เห็นมากขึ้นในท้องถนน กลายเป็นวิถีกินอีกแบบหนึ่งของคนในเมืองใหญ่ บางครั้งป้าเจี๊ยบเองก็ทำกับเค้าด้วยเหมือนกัน ทั้งแบบขับรถไปกินไปและมีคนขับรถให้ขณะกิน
ทำแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเขียนถึงเรื่องนี้ค่ะ
การกินในรถที่เกิดขึ้นมีทั้งในขณะรถแล่นไปเรื่อยๆ และรถแล่นไปนิด หยุดไปหน่อยสลับกัน ถ้ารถเบรคหรือหักเลี้ยวกะทันหัน ตกหลุมหรือกระแทกคันชะลอ (คำนี้ป้าเจี๊ยบเรียกเนินที่ทำขวางถนนให้รถขับช้าลงค่ะ) ก็นึกเห็นภาพอันตรายได้สารพัด เช่น ช้อนส้อมที่ใช้ป้อนอาหารกระแทกเข้ากับหน้าลูก อาหารเครื่องดื่มหกเลอะเทอะ ซึ่งถ้าเป็นของร้อนหกรดตัวก็ยุ่งสิคะ
สภาพการกินเช่นนี้อาจเพาะนิสัยการกินที่ไม่ดีให้กับลูกหลานและตัวเองด้วย ป้าเจี๊ยบจึงคิดว่าควรมีการวางแผนวิธีการกินให้เหมาะสมกันหน่อย ถ้าจะต้องกินในรถเป็นประจำต่อไป หรือจะเป็นชั่วครั้งชั่วคราวก็ตาม
เรื่องแรกคือ อาหารที่จะกินในรถ ต้องเตรียมให้มีลักษณะที่สะดวกต่อการกิน ยิ่งถ้าจัดเป็นคำๆ ได้ก็ยิ่งดี จะได้ตักกินด้วยช้อนหรือใช้มือหยิบใส่ปากได้ง่ายและรวดเร็ว อย่าได้คิดจะกินของร้อนๆ ของที่เป็นเส้นยืดยาว หรือต้องตักโน่นผสมนี่กว่าจะกินได้สักคำโดยเด็ดขาด อาหารประจำสำหรับกินขณะขับรถของป้าเจี๊ยบคือแอปเปิ้ลค่ะ
ต่อมาคือภาชนะที่ใช้ หากเป็นของเหลวอย่างซุบอุ่นๆ หรือเครื่องดื่ม ก็บรรจุภาชนะที่มีฝาปิดเรียบร้อย และใช้หลอดดูดแทนการยกซด ไม่ใช้ภาชนะที่ทำด้วยแก้ว ของมีคมหรือปลายแหลม หากรถหยุดกะทันหัน ไม้เสียบลูกชิ้นที่ถืออยู่ก็อาจกลายเป็นอาวุธได้
อาหารที่จะกินถ้ากินได้ด้วยมือยิ่งดีค่ะ มือเปื้อนนิดหน่อยก็เช็ดเอา เพราะอุปกรณ์การทำความสะอาดสมัยนี้ มีทั้งแบบเจลที่ไม่ต้องใช้น้ำ และกระดาษเช็ดมือแบบเปียก มีติดรถไว้ใช้ดีมากเลย
เดี๋ยวนี้เมื่อต้องกินในรถ ก็พร้อมเสมอค่ะ
