"งาน" วันดอกงิ้วบาน...
สำหรับในช่วงมกราคมถึงกุมภาพันธ์ของทุกปีช่วงนี้จัดได้ว่าต้องมี "งาน" สำหรับวันที่ดอกงิ้วบาน...
ในที่มีมี "ต้นงิ้ว" ต้นใหญ่ยืนตระหง่านอยู่จำนวน ๓ ต้น ซึ่งแต่ละต้นอายุ อานามไม่น่าจะต่ำกว่าห้าสิบปี
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ดอกงิ้วทั้งสามต้นนั้นบานสะพรั่ง สีแดงสดใส ตัดกับสีฟ้าดูน่าชม
เมื่อดอกงิ้วบานอย่างเต็มที่ ก็ถึงนาทีที่ต้องร่วงหล่น แล้วนั่นก็คือ "งาน" ของพวกเรา
งานเก็บ งานกวาด เป็นหน้าที่จักต้องทำเสมอทั้งเช้าเย็น
แต่ครั้งเมื่อสัปดาห์ก่อน มีนักศึกษามีเข้าค่าย พักแรม ปฏิบัติธรรม ณ สถานที่แห่งนี้ นอกจากที่เขาจะได้งานปฏิบัติธรรมด้านจิตด้านใจแล้ว เขายังแบ่งเวลาว่างมาเก็บดอกงิ้วเหล่านี้เอาไปเพื่อรักษาไว้ซึ่งวัฒนธรรม
นักศึกษาท่านนั้นได้เล่าให้เราฟังว่า...
"ดอกงิ้วนี้ ถ้าขายสด ๆ ในตลาดเขาขายกันขยุ้มหนึ่งสิบบาทมีแค่ไม่กี่ดอก แต่ที่เขาเก็บไปนี้จะเก็บไปตากแห้ง ถ้าตากให้แห้งสนิทดีแล้วก็สามารถเก็บไว้ได้เป็นปี"
ดอกงิ้วนี้เขาใช้ทำอะไรเหรอ...?
"ทำน้ำเงี้ยว..."
อ้อ... ขนมจีนน้ำเงี้ยว...?
"ครับ ในหนึ่งดอกนี่จะมีประมาณ 6 ช่อ เขาจะฉีกออกไปช่อ ๆ แล้วใส่ลงไป หม้อหนึ่งใส่ไม่เยอะครับ ใส่พอประมาณ..."
แล้วในทุก ๆ วันของช่วงที่มีการอบรมนั้น พวกเราเองแทบจะไม่ได้กวาดถนนในบริเวณนั้นเลย เพราะว่าพวกพี่ ๆ นักศึกษาเขาเก็บกวาดดอกงิ้วให้เราอย่างสะอาดตา
ตอนท้ายพี่เขายังเล่าให้ฟังอีกว่า...
"ตอนนี้ต้นงิ้วหายากครับ ถูกตัดเอาไปทำเฟอร์นิเจอร์หมด ดอกงิ้วก็เลยหายากไปด้วย..."
วัฒนธรรมทางด้านอาหารของชาวเหนือที่ขึ้นชื่อ คือ "น้ำเงี้ยว" เป็นสิ่งที่คนทั้งในและนอกประเทศต่างประจักษ์ถึงรสชาติที่แปลกและแสนอร่อย
วันนี้เมื่อยังมีดอกงิ้วบาน ก็ย่อมมีงานทั้งคนเก็บ คนขาย คนปรุง คนตาก คนใช้ คนจ่าย และคนกิน
"งาน" สำหรับวันดอกงิ้วบานในวันนี้ ล้วนแล้วแต่ทรงคุณค่าอย่างเอนกอนันต์ เพราะนั่นคือวัฒนธรรมแห่งสังคมไทย...
ความเห็น (5)
ดอกสัมผัสกับท้องฟ้า สวยไปอีกแบบนะคะ
แวะมาเที่ยวและเรียนรู้ค่ะ
มีความสุขในทุกๆวัน นะคะ
ขอบคุณค่ะ
เจ้าหญิงนกตบยุง
ดีใจที่ได้ความรู้เพิ่มเติมจากข้อมูลคุณ เพิ่งได้ไปเที่ยว จ.น่าน ในต้นเดือนกุมภาพันธ์ จึงได้เห็นดอกไม้สีแสด ตามทุ่งนา ที่แห้งแล้ง แห้งจนซังข้าวและกอหญ้าเป็นสีขาวเทา ซึ่งแห้งยิ่งกว่าสีน้ำตาลเสียอีก และเห็นต้นไม้ดอกสีแสดสองข้างทางระหว่างพิษณุโลกไปพิจิตรจึงอยากรู้ว่า เป็นดอกอะไรกันแน่ รู้จากเพื่อนๆ ในจังหวัดแถบเหนือตอนบน ว่าเป็นดอกงิ้ว ดอกสีเดียวกับแคแสดและทองหลาง น่าเสียดายนะ ถ้าเราสามารถปลูกเพาะต้นงิ้วได้ ทำไมไม่มีผู้ว่าหรือผู้บริหารในจังหวัดไหนในแถบถิ่นของงิ้ว คิดที่จะปลูกให้เต็มสองข้างทางถนนหลวง จะทำให้น่าชื่นชมและสวยงามไปตลอดทาง ผู้คนต้องไปเที่ยวแน่ๆ ส่วนต้นงิ้วที่ขึ้นเองตามธรรมชาติก็ต้องรักษาไว้ อย่าไปทำลาย เอาต้นไปทำไม้ขาย ปลูกจิตสำนึกชาวบ้านให้หวงแหนแล้วนายทุนก็ทำอะไรไม่ได้ถ้าชาวบ้านไม่ยอม
ไม่ค่อยจะได้กินอาหารเหนือ
เคยกิน ขนมจีนน้ำเงี้ยว เพียงสองครั้ง
อร่อยดี
เลยให้เขาสอนให้ทำด้วย ก็พอทำเป็นจดไว้แล้ว
แต่ดอกงิ้ว นี่แข็งนิดหน่อย
เพิ่งเคยเห็นดอกจริง ต้นจริง
สูงใหญ่ ให้ดอกสวยงาม กินได้ด้วย มีประโยชน์หลายอย่างจริงๆ
ต้นงิ้วสมัยนี้แปลก "ไม่ค่อยมีหนาม..."
คงเพราะว่าต้นค่อนข้างแก่ หรือบางคนก็เปรียบเปรยว่า คนสมัยนี้ปีนขึ้นปีนลงจนหนามกุดหมดแล้ว...
แต่สิ่งหนึ่งที่เมื่อเราเจอแล้วสามารถเตือนสติให้ระลึกรู้ถึงบาปกรรมก็เป็นเจ้าหนามของ "หวาย" แถว ๆ นี้นี่เอง
แถว ๆ นี้เป็น "ดงหวาย" ถ้าเดินสุ่มสี่สุ่มห้า ขาดสติ ไม่ระมัดระวังแล้วนั้น ก็จะได้มีหนามหวายเป็นเครื่องประดับเท้าได้
แค่หนามหวายยังเจ็บขนาดนี้ แล้วหนามต้นงิ้วจะเจ็บขนาดไหน
โดนทีไรก็สะดุ้งทุกที
แต่ถ้าช่วงไหนไม่โดน ก็มักจะประมาท พลั้งเผลอ จึงต้องหมั่นเตือนสติตนเองบ่อย ๆ...
พอดีลองหาคำว่า ดอกงิ้ว เลยเปิดมาเจอ ได้ความรู้มากขึ้น เพิ่งทราบว่า ดอกงิ้ว กินได้ค่ะ
ขอบคุณที่ลงไว้ให้ได้ค้นหานะคะ มีรายละเอียดเป็นประโยชน์มากค่ะ