คนดี คนเก่ง อยู่ที่ไหนก็ทำประโยชน์ให้สังคมและชุมชน

ความรู้สึกเสียดายในตอนต้นจึงกลายเป็นความรู้สึกปิติดีใจ ที่น้องชายจะได้เป็นครู เราในฐานะพี่และผู้บังคับบัญชาเล็ก ๆ คนหนึ่งที่เฝ้าดูการเติบใหญ่ของเธอ จึงไม่เสียใจที่น้องชายคนนี้ลาออกจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เพราะภารกิจทั้งสองอย่างที่เธอเคยทำในอดีตทั้งที่มหาสารคามกับภารกิจใหม่ที่ชัยภูมิ เป็นภารกิจที่มีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน ที่สำคัญที่สุด ภารกิจที่น้องกำลังจะไปทำที่ชัยภูมิ คือ ภารกิจ ต้นน้ำที่ต้องสร้างสรรค์พัฒนาและทุ่มเทหนักหนาสาหัสสากรรจ์กว่าภารกิจในปัจจุบัน นั่นคือการสร้างกล้าพันธุ์ พัฒนากล้าพันธุ์เยาวชนคนรุ่นใหม่ ให้เป็นผู้รู้รอบ รู้จริง รู้ลึก มีจิตอาสา และเป็นคนเก่งคนดีของสังคม ขอเป็นกำลังใจอย่างสุดอกสุดใจ นะ ภราดร จันทพันธ์ น้องชายผู้มุ่งมั่น

คนดี คนเก่ง อยู่ที่ไหนก็ทำประโยชน์ให้สังคมและชุมชน

อิศรา ประชาไท

บทนำ

                 หาเวลาเข้ามาสู่อาณาจักรแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ไม่ได้เลยในช่วงที่ผ่านมา เนื่องจากไม่อยากบอกว่ามีภารกิจ หรือเหตุผลนับพันที่จะอ้างอิง สุดท้ายแล้วสรุปได้ว่า อารมณ์ ความรู้สึก สำคัญ ไม่มีอารมณ์ก็เลยไม่ได้มา  ขี้เกียจ คือคำแก้ตัว เพื่อปัดภาระ แต่ความจริงคือ สมาธิ ไม่ดี สมาธิสั้น สมาธิวอกแวก เลยไร้ซึ่งความรู้สึกอยากเขียน อยากทำอยากมี อยากเป็น  ก็บอกตนเอง ว่า แม้จะเป็นปุถุชน ก็ต้องรับผิดชอบนะ และห้ามแก้ตัวทุกเรื่อง ยอมรับความจริง ตัวตนของตัว ภารกิจ และบทบาท ที่สังคมแต้มแต่ง ก็คงพอจะ ดำเนินภารกิจได้อย่างมีพลังขึ้นบ้าง  ที่พูดมาทั้งหมดไม่ได้หมายความว่า ช่วงไม่ได้เข้ามาบล็อก ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ทำจนมีอะไรอยากเล่าอยากบอกมากมายเหลือเกิน แต่ใจมันไม่อยากเขียน ก็เลยไม่เขียนก็เท่านั้นเอง ที่สำคัญสภาวะบ้านเมือง ที่คนเสื้อเหลือง เสื้อแดง กำลังทำสงครามกันอยู่ มันทำให้ โคตรน่าเบื่อ โคตรคำไม่หยาบน่ะ น่าเบื่อจริง ๆ สุดท้าย ว่าแต่เค้าอิเหนาเป็นเอง  ผลประโยชน์ทั้งนั้น อ้างประชาชนทั้งนั้น ผิดเป็นถูก ถูกเป็นผิด เลยไม่รู้ว่า จริง ๆ ถูกต้อง เหมาะสม คือ อะไร อะไรคือกฎหมาย อะไรคือ  กฎหมู่ อะไรคือ อารยะขัดขืน อะไร คือ ประชาธิปไตย อะไรคือ อนาธิปไตย มันไม่มีคำจำกัดความ ที่เป็นความจริง บอกสิ่งที่ถูก ที่เป็น ที่ใช่ ในประเทศนี้ ได้เลย     สรุป สมมุติทั้งหมด แปลว่า ไม่ใช่ความจริงเลยที่กำลังเล่นเกมกัน คนโง่ คือ ประชาชน พวกได้ประโยชน์ คือ ใคร ถ้าไม่โง่ ก็คงรู้ว่าใคร  ที่ออกมา ตัวละคร จอมปลอมทั้งนั้น ตั้งแต่ นายก ยัน ฝ่ายค้าน ฝ่ายแค้น  ของจริงน่าจะเป็น สภาโจ๊ก (ฮา) มากกว่า เพราะออกมาที่ไหร่ หน้าจอ ก็ตลกทุกครั้ง เนียนทุกครั้ง  นี่แหละประเทศไทย สยามเมืองยิ้ม จอมปลอม

                  

กล้าพันธุ์ฟุตบอลหญิงที่น้องบอมส์ ได้หว่านกล้าลงที่ท้องนาที่ชื่อว่า มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

            อย่างไรก็ดี  วันนี้ก็ได้ลงบล็อกเพื่อแสดงความรู้สึกที่ดี แก่เพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง คือ น้องบอมส์ คุณภาราดร จันทพันธ์ หัวหน้างานกีฬา กองกิจการนิสิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ที่ต้องมีการสัปเปลี่ยนโยกย้ายงาน ไปรับราชการเป็น อาจารย์สอนที่โรงเรียนภักดีชุมพลวิทยา โรงเรียนมัธยมศึกษาในอำเภอภักดีชุมพล จังหวัดชัยภูมิ ซึ่งถือเป็นการสูญเสียบุคลากรชั้นดีของมหาวิทยาลัยด้านกิจกรรมนิสิต ด้านพลศึกษาและวิทยาศาสตร์การกีฬา อีกครั้งหนึ่ง แต่เป็นการสูญเสียที่หน่วยระดับพื้นฐานที่ได้รับประโยชน์เพื่อพัฒนาเยาวชนในท้องถิ่น อันถือว่าเป็นความคุ้มทุนเช่นกัน เพราะบุคลากรที่โรงเรียนภักดีชุมพลวิทยา ได้ไป คือบุคลากรที่มหาวิทยาลัยได้ถ่ายทอดประสบการณ์ความรอบรู้พร้อมที่จะปฏิบัติงานได้ทันที เช่นกัน นับว่าเป็นประโยชน์อย่างสูงยิ่งที่หาไม่ได้ง่าย ๆ

คั่นบ่ออกจากบ้านบ่เห็นด่านแดนไกล คั่นบ่ไปหาเฮียนกะบ่มีความฮู้ ถึงสิมีความฮู้พาโลเฮ็ดบ่แม้น ความฮู้ท่อแผ่นฟ้าความบ้าท่อแผ่นดิน เป็นดั่งลิงเห็นแก้วมณีนิลดวงประเสริฐ บาดได้มาแท้แล้ว คลำเล่นดังเม็ดดิน

            ก็เหมือนกับเด็กอีสานทั่วไป ครั้นพอจบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาก็ดิ้นร้นออกจากบ้านเกิดทันที  บางส่วนก็ออกไปทำงานที่เมืองใหญ่ในกรุงเทพมหานครเป็นหนุ่มสาวโรงงานบางคนทางบ้านพอจะส่งเสียได้อีก ก็ส่งให้เรียนต่อเพราะความเป็นชาวนาหลังสู้ฟ้าหน้าสู่ดินอย่างเก่งก็ได้แต่ทำนาเป็นฤดูกาล ๆ ไป จนหมดหน้านา หลังหน้านาก็ออกรับจ้างรับบ่ายตามประสาของคนในท้องถิ่น  เห็นแต่ในหมู่บ้าน อาชีพครู เท่านั้น คือ อาชีพ ที่มีเกียรติ ดูดี ทั้งหมู่บ้านให้ความเคารพ นบน้อม เป็นที่ปรึกษา การทำกิจกรรมทุกอย่าง พ่อจึงบอกอยู่เสมอว่า “คั่นมีแฮงเรียนหนังสือ ให้เฮียนเด้อลูกหล่า ให้ได้เป็นครูเป็นคันคือเพิ่น พ่อแม่จะได้สำบายนำ อย่างน้อยที่สุดไปโรงพยาบาลกะบ่ต้อง  เสียเงินหลายคือ คนธรรมดา  พวกอาจารย์พวกหมู่ครูเพิ่น เบิกได้ดิหล่า เจ้าไปเรียนโลด เรียนอีหยังกะได้ แต่ต้องให้ได้เป็นครู เด้อคำ”  ดังนั้นหนุ่มบอมส์จึงออกจากบ้านเกิด อำเภอดอนตาล จังหวัดมุกดาหาร ด้วยสมัยเรียนมัธยมศึกษาก็มีดีทางด้านกีฬา โดยเฉพาะ ฟุตบอลและกรีฑา จึงมุ่งสู่ สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตศรีสะเกษ ทันที เพราะเห็นว่า จบจากที่นี่ จะเอาดีเป็นครูพลศึกษา ออกไปสอบบรรจุ เป็น ครูที่บ้านเกิด ให้ พ่อแม่ ได้สมใจ เป็นข้าราชการสักคนให้ได้ เพื่อวันข้างหน้า ครอบครัวจะได้มีสิ่งที่ดีกว่าเดิม ร่ำเรียนที่พลศึกษาศรีสะเกษ ณ โนนหนามแท่ง อยู่สี่ปี ได้วุฒิ คบ.ของมหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์ ซึ่งเป็นโครงการผลิตบัณฑิตทางการศึกษาร่วมกันของสองสถาบันในเขตอีสานใต้ เพื่อให้ลูกหลานที่อยู่ถิ่นห่างไกลได้มีโอกาส จบการศึกษาระดับสูงและกลับไปพัฒนาบ้านเกิด จบออกมาคึกคักเข้มแข็ง สอบบรรจุกับเพื่อน ๆ ที่จบออกมาทุก ๆ ปี มีชื่อติดบัญชีตลอด แต่ชื่ออยู่ที่เลขสามหลักตลอด รอแล้วรอเล่าไม่เรียกไปบรรจุสักที จนท้อ จะได้เป็นเจ้าคนนายคนดั่งที่พ่อปรารถนา หรือไม่หนอ แต่ก็ไม่ละความพยายาม จนมีเพื่อนบอกว่า ที่มหาวิทยาลัยมหาสารคาม มีการรับสมัครพนักงานมหาวิทยาลัย ไม่ใช่ข้าราชการนะ แต่ก็มีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน จึงดั่นด้นมาและสอบได้ เป็น นักวิชาการกองกิจ ดูแลกีฬาของมหาวิทยาลัยมหาสารคามตั้งแต่นั่นเป็นต้นมา

ตั้งใจสอนสั่ง ความหวังเพื่อการพัฒนาเยาวชน

 มมส แหล่งเพาะต้นกล้าพันธุ์ดีรับใช้สังคม

          มหาวิทยาลัยมหาสารคามเป็นมหาวิทยาลัยของรัฐ ที่ตั้งอยู่กลางภาคอีสาน ถือกำเนิดจากวิทยาลัยวิชาการศึกษา มหาสารคาม เนื่องจากในช่วงที่รัฐต้องการพัฒนา ครู ให้มีวุฒิทางการศึกษาระดับ ปริญญาตรี จึงเปิดขึ้นทั่วทุกภาคอย่างละแห่ง พิษณุโลก มหาสารคาม บางแสน สงขลา ในกรุงเทพฯก็มีที่ ประสานมิตร ปทุมวัน บางเขน และพลศึกษา จึงกลายเป็น 8 วิทยาเขต ของมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (สีนะคะรินวิโรด)ไม่ใช่สีนะคะรินทะระวิโรดต้องอ่านให้ถูกนะเพราะเป็นนามพระราชทานแปลว่ามหาวิทยาลัยอันเป็นศรีสง่าแห่งนาครและก็พัฒนาเป็นมหาวิทยาลัยมหาสารคามในปัจจุบันซึ่งในขณะนี้มีถึง 17 คณะ  1 วิทยาลัย ในการเปิดสอนหลักสูตรปริญญาตรี และ1 บัณฑิตวิทยาลัยในการเปิดสอนในระดับปริญญาโทและ ปริญญาเอก ในส่วนบุคลากรก็เช่นกัน เนื่องจากยังคงสถานะของมหาวิทยาลัยของรัฐไม่ได้ออกนอกระบบ เช่นมหาวิทยาลัยอื่น ๆ จึงมีทั้งข้าราชการและพนักงานมหาวิทยาลัย ซึ่งในช่วงหลังมา ตำแหน่งงานใน  มหาวิทยาลัยได้ถูกกำหนดให้เป็นพนักงานของมหาวิทยาลัยทั้งหมด บุคคลที่เข้ามาบรรจุตอนหลังจึงเป็นพนักงานหากได้รับการบรรจุด้วยงบประมาณแผ่นดิน ก็ถือว่ามีความเท่าเทียมกันเกือบเท่าข้าราชการแต่หากบรรจุด้วยเงินรายได้มหาวิทยาลัยก็จะต้องดำเนินการพิจารณาประเมินตามระเบียบมีช่วงระยะเวลาจนสามารถมีตำแห่งรองรับจึงสามารถเข้าสู่กระบวนการการเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยอย่างแท้จริงได้ ช่วงเวลาดังกล่าวมหาวิทยาลัยจึงสูญเสียทรัพยากรมนุษย์เกือบทุก ๆ ปี กับบุคลากรที่เรียกว่าพนักงานจ้างตามภารกิจอย่างมากมาย พวกเขาเหล่านั้นจะอยู่กับเราประมาณปีสองปี       ซึ่งกำลังสามารถเรียนรู้เข้าใจงาน พร้อมที่จะขับเคลื่อนอย่างเต็มสติกำลัง แต่ ครั้นหมดสัญญาจ้างหรือพวกเขาสอบบรรจุเป็นข้าราชการ พนักงานรัฐวิสาหกิจ ที่หน่วยอื่นได้ หรือได้งานที่มั่นคงกว่านี้ในหน่วยงานอื่น  คนเหล่านั้นก็จำใจจะต้องจากไปมหาวิทยาลัยไป สิ่งเหล่านี้ก็ยากที่จะเหนี่ยวรั้งให้อยู่ นี่คือการสูญเสียบุคลากรในแต่ละปีที่เกิดขึ้นเรื่อยมาเป็นประจำ

ทีมงานที่รู้ใจที่สร้างไว้เพื่อสานต่อการเก็บเกี่ยวเมล็ดพันธุ์ที่งดงาม

            น้องบอมส์ก็เช่นกันหลังจากที่เป็นพนักงานจ้างตามภารกิจได้ไม่นาน ด้วยความสามารถและการทุ่มเททำให้ได้รับบรรจุให้เป็นพนักงานมหาวิทยาลัยด้วยงบประมาณแผ่นดิน ตำแหน่งสุดท้ายที่รับผิดชอบในงานบริหารในกองกิจการนิสิตมหาวิทยาลัยมหาสารคามก็คือหัวหน้างานกีฬา ด้วยบุคลิกภาพอ่อนน้อมถ่อมตนเข้าใจกิจกรรมการกีฬาและวิทยาศาสตร์การกีฬาเป็นอย่างดี ทำให้งานกีฬาของมหาวิทยาลัยมหาสารคามมีพัฒนาการที่ดียิ่งขึ้นการได้เรียนรู้จากผู้อาวุโส การได้เข้าศึกษาในระดับบัณฑิตศึกษาในสาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา ย่อมบ่งบอกถึงการใฝ่รู้ต้องการรู้จริงในกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทางวิทยาศาสตร์การกีฬา สุดท้ายการได้เข้าอบรมการเป็นผู้ฝึกสอนกีฬาประเภทฟุตบอลจนได้รับเกียรติบัตรจากการกีฬาแห่งประเทศไทย ผลักดันให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในวงการฟุตบอลของ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม นั่นคือได้พัฒนาฟุตบอลหญิงเข้าสู่การแข่งขันระดับท้องถิ่นจนถึงการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย รอบมหกรรมสองครั้งสองครา ถือเป็นคนหนุ่มที่มีอนาคตอันกว้างไกลที่ผลักดัน ให้การพัฒนากีฬาของนิสิตมหาวิทยาลัยมหาสารคามมีทิศทางที่ชัดเจนยิ่งขึ้นและขยายคุณภาพเป็น ระยะๆ จนปรากฎชื่อเสียงในแวดวงของกีฬาประเภทนี้ในระดับสูง จึงถือเป็นบุคลากรสำคัญสายกีฬาของกองกิจการนิสิต รุ่นบุกเบิก คนหนึ่ง

            ก่อนหน้านั่นไม่นานกองกิจการนิสิต ได้เสียบุคลากรทางด้านการกีฬาไปหนึ่งคนแล้วคือ คุณสุวิทย์ สันประภาเพราะลาออกไปรับราชการที่สำนักงานการศึกษาพื้นฐาน จึงทำให้บุคลากรทางการกีฬาเราลดลงและดำเนินภารกิจยากขึ้นและเมื่อช่วงปิดเทอมปีกลายก็ได้ข่าวว่าน้องบอมส์ตัวหลักทางกีฬาของกองกิจ สอบบรรจุได้อีกและจะมีการเรียกตัวเร็วไวแต่ข่าวก็เป็นข่าวเธอก็ยังปฏิบัติภารกิจจนถึงปีการศึกษา ภาคเรียนที่ 2/2551 หลังจากกลับมาจากการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย ครั้งที่36 หัวหมากเกมส์  ณ  มหาวิทยาลัยรามคำแหง ที่ผ่านมา  ความจริงก็ชัดเจนขึ้นว่าเธอได้รับคำสั่งให้บรรจุเข้าเป็น ข้าราชการครูสังกัดสำนักงานการศึกษาพื้นฐานเขต1 จังหวัดชัยภูมิ ที่โรงเรียนภักดีชุมพลวิทยา อำเภอภักดีชุมพล และจะเดินทางรายงานตัวและปฏิบัติหน้าที่ราชการภายในต้นเดือนกุมภาพันธ์2552 เป็นต้นไป ส่งผลให้กองกิจการนิสิตได้สูญเสียบุคลากร ทางการกีฬาไปอย่างน่าเสียดายอีกคนหนึ่ง ซึ่ง น้องบอมส์ ถือเป็นบุคลากรที่มีคุณค่าอย่างยิ่งคนหนึ่งทางด้านกิจกรรมกีฬา ของ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

ไปเถิดไปดี ไปสร้างศักดิ์ศรีให้ชาว มมส ให้เขาย้องเขาย้อ ว่า เจ้าเป็นคนกล้า

          สุดท้ายแล้วหนทางพิสูจน์ม้ากาลเวลาพิสูจน์คน ณ วันนี้แม้มหาวิทยาลัยจะสูญเสียบุคลากรทางการกีฬาไปหนึ่งคนก็ตาม แม้จะเสียดายและเสียใจอยู่ลึก ๆ แต่การจากไปของคุณภาราดร จันทพันธ์ คือการไปเพื่อสร้างสรรค์สังคมในชนบท ย่อมเป็นคุณค่าที่งดงามเปรียบเสมือนงานของวิศวกรทางสังคมที่จะไปสร้างแปลงบ้านเมือง  โดยเฉพาะเยาวชนในท้องถิ่นให้มีโอกาส ความเท่าเทียมกับเยาวชนในเมืองใหญ่ ในฐานะพี่ชายก็อยากจะให้กำลังใจ อยากจะน้องคนนี้ ประสบความเจริญรุ่งเรืองในอาชีพรับราชการโดยเฉพาะการเป็นครู ซึ่งถือเป็นอาชีพที่ยิ่งใหญ่ เป็นวิศวกรสร้างสรรค์สังคม หล่อมหล่อให้คนเป็นคนดีและมีที่ยืนมีโอกาสในสังคมอย่างเท่าเทียมกัน  ความรู้สึกเสียดายในตอนต้นจึงกลายเป็นความรู้สึกปิติดีใจ ที่น้องชายจะได้เป็นครู เราในฐานะพี่และผู้บังคับบัญชาเล็ก ๆ คนหนึ่งที่เฝ้าดูการเติบใหญ่ของเธอ จึงไม่เสียใจที่น้องชายคนนี้ลาออกจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เพราะภารกิจทั้งสองอย่างที่เธอเคยทำในอดีตทั้งที่มหาสารคามกับภารกิจใหม่ที่ชัยภูมิ เป็นภารกิจที่มีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน ที่สำคัญที่สุด ภารกิจที่น้องกำลังจะไปทำที่ชัยภูมิ คือ ภารกิจ ต้นน้ำที่ต้องสร้างสรรค์พัฒนาและทุ่มเทหนักหนาสาหัสสากรรจ์กว่าภารกิจในปัจจุบัน นั่นคือการสร้างกล้าพันธุ์ พัฒนากล้าพันธุ์เยาวชนคนรุ่นใหม่ ให้เป็นผู้รู้รอบ รู้ลึก รู้จริง และมีจิตอาสา เป็นคนเก่งคนดีของสังคม พี่ขอเป็นกำลังใจอย่างสุดอกสุดใจ ให้เธอนะ ภาราดร จันทพันธ์ น้องชายผู้มุ่งมั่นตลอดไป

ภาพเหล่านี้จะมีให้เห็นอีกเมื่อไหร่ ความทรงจำที่งดงาม        

อวยชัยให้น้องหล่า ไปสู่อนาคตที่สดใส 

( ผะหยาภาษิตโบฮาณ)

          “ คั่นเจ้าได้ขี่ช้างกั่งฮ่มเป็นพญา              อย่าสิลืมชาวนาผู้ขี่ควายคอนกล้า

            คั่นเจ้าได้ขี่ซ้างกั่งฮ่มสัปทน                  อย่าสิลืมคนจนผู้ทุกข์ทนทางบ้าน

            คั่นเจ้าได้ขี่ช้างอย่าลืมหมู่หมูหมา           ฮาขโมยมาเฮือนสิเห่าหอนให้มันย้าน

            บัดฮากวางฟานเต้นตามทางสิได้ไล่         บัดฮาได้ต่อนซิ้นยังสิได้อ่าวคุณ"

      ( กลอนลาว)

              ดีใจนำน้องหล่า ภาราดร ผู้คักแน้         ได้สมหวังงานแท้ สิ่งหมั้นแม่นคักหลาย

              ขอให้ซายตั้งมั่นหมายหมั่นการงาน       อุปสรรคหลากล้นค่อยแก้อย่าได้หลง

              ให้ฮักหอมพี่น้องพ่อแม่ลุงอาว์              อย่าได้ปะลืมท่าน คุณนี้อย่าสิลืม เด้อคำ

              อันเจ้านายหัวหน้าให้รู้จักเคารพ           เฮ็ดเวียกงานยอยกดุหมั่นทุกมื้อ

              อย่าได้หลบหลีกลี้หนีเวียกการงาน        อย่าได้คบหมู่พาลนักเลงหัวไม้

              รับผิดชอบเวียกเจ้าซ่อยงานผู้อื่น           ใจอาสาเป็นทุนสร้างงานบ่มีย้าน

              ขอให้สุขเสมอมั่นเสมอมันเครือเก่า       คงความดีหมู่เจ้าให้หลานลูกได้จื่อจำ

              ขออวยชัยน้องหล่าสมประสงค์ทุกสิ่ง     บุญผลาหนุนเจ้าส่งให้อยู่เกษม เด้อนายเอย

              อุปสรรคอย่าให้โภยภัยหลีกห่าง         ให้สุขีซุกมื้อสราญเจ้าซุ่มเย็น เด้อ ภาราดร เฮย

               สาธุ

               อิศรา ประชาไท

               30 มังกร 2009

ขอบคุณฝ่ายสารสนเทศ กองกิจการนิสิต มมส ที่เอื้อเฟื้อภาพแห่งความประทับใจ

[Dr.Anongpanuch]

สวัสดีค่ะท่านผช.

อ่านบันทึกของท่านอาจารย์แล้วทำให้ได้แง่คิดที่หลาก...เยี่ยมมาก ...เป็นผู้บริหารและพี่ที่แสนดีของน้องที่คอยให้ขวัญและกำลังใจมิเคยขาด

เชื่อว่าน้องบอมคงจำ....มิรู้ลืม..ค่ะ

สำหรับพี่นงค์...มาขอร่วมแสดงความยินดีกับน้องบอมด้วยค่ะ เป็นความรู้สึกใจหายเหมือนกัน ที่เพื่อนร่วมงานได้หายไปอีกคน

ที่ผ่านมาน้องบอมได้ทุ่มเท เสียสละในการทำงานเพื่อส่วนรวมอย่างเต็มความสามารถ 

และพี่เชื่อว่า การจากไปครั้งนี้ เพื่ออนาคตที่ดีว่าของน้อง พี่ขออวยพรให้น้องบอมจงมีแต่ความสุข เมื่อเจออุปสรรค์ก็ถือว่าเป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ ที่เราจะต้องก้าวผ่านไปให้ได้ ... ขอให้มีสติและอดทน และทุกสิ่งก็จะผ่านไปได้เอง

ขอให้น้องโชคดี

ด้วยรักและคิดถึง

จากพี่นงค์

[Dr.Anongpanuch]

สวัสดีค่ะท่านผช.

อ่านบันทึกของท่านอาจารย์แล้วทำให้ได้แง่คิดที่หลาก...เยี่ยมมาก ...เป็นผู้บริหารและพี่ที่แสนดีของน้องที่คอยให้ขวัญและกำลังใจมิเคยขาด

เชื่อว่าน้องบอมคงจำ....มิรู้ลืม..ค่ะ

สำหรับพี่นงค์...มาขอร่วมแสดงความยินดีกับน้องบอมด้วยค่ะ เป็นความรู้สึกใจหายเหมือนกัน ที่เพื่อนร่วมงานได้หายไปอีกคน

ที่ผ่านมาน้องบอมได้ทุ่มเท เสียสละในการทำงานเพื่อส่วนรวมอย่างเต็มความสามารถ 

และพี่เชื่อว่า การจากไปครั้งนี้ เพื่ออนาคตที่ดีว่าของน้อง พี่ขออวยพรให้น้องบอมจงมีแต่ความสุข เมื่อเจออุปสรรค์ก็ถือว่าเป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ ที่เราจะต้องก้าวผ่านไปให้ได้ ... ขอให้มีสติและอดทน และทุกสิ่งก็จะผ่านไปได้เอง

ขอให้น้องโชคดี

ด้วยรักและคิดถึง

จากพี่นงค์

[ตาบอม]

ขอกราบขอบพระคุณท่านผู้ช่วยอธิการฝายพัฒนานิสิตท่านอาจารย์วรรณศักดิ์พิจิตร บุญเสริม เป็นอย่างสูงครับที่ได้ให้กำลังใจในการทำงานมาตลอดการที่ท่านได้มาดำรงค์ตำแหน่ง ณ กองกิจการนิสิต และก่อนหน้านี้ที่ท่านได้เป็นโค้ชผู้บุกเบิกกีฬารักบี้ จนกระทั้งมีชื่อเสียงกระฉ่อนภูมิภาค และการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย ผมจะนำเอาคำชีแนะ และคำสอนของอาจารย์ไปใช้และปฏิบัติเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่โรงเรียน ชุมชน ตลอดจนประเทศชาติอย่างเต็มกำลังความสามารถครับ ขอขอบพระคุณมากครับ

[ครูบอม]

การแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทยครั้งต่อไป ทีมรักบี้ของอาจารย์ต้องประสบผลสำเร็จและดีกว่าเดิมอย่างแน่นอนครับ ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ สต๊าฟโค้ช และน้องๆนักกีฬารักบี้ทุกคน

[วรรณศักดิ์พิจิตร]

ขอบใจ

MSU-KM :panatung~natadee และ ตาบอม ที่ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ งานกีฬาเป็นกิจกรรมหนึ่งที่สร้างให้คนเ ให้ป็นคนดีในสังคมได้ ขอเป็นกำลังใจต่อการนำกีฬาไปพัฒนาคุณภาพของเยาวชน

[kamonrot]

อาจารย์วรรณศักดิ์ คะ หนูน้อยใจนะคะ เขียนถึงแต่น้องบอม แล้วน้องกุ้งล่ะคะ ไม่เห็นเขียนอวยพรให้บ้างเลย น้อยใจจริงๆนะเนี่ย ขอชื่นชมกับความเป็นพี่ชายและผู้บังคับบัญชาที่ดี ชื่นชมในความมีอุดมการณ์ของอาจารย์และน้ำใจที่ดีเยี่ยมยอดมาโดยตลอด อย่างไรก็เขียนถึงหนูบ้างนะคะ