บันทึกของคนชอบเที่ยว
เปิดบล็อกดู พบว่ามีเพื่อนเขียนมาต่อว่า ว่าห่างเหินจากบล็อกไปนาน เป็นเรื่องจริงทีเดียว อยู่ กศน.เขตห้วยขวาง ดูเหมือนงานเยอะมาก จนแทบไม่มีเวลาคุยกับเพื่อน ๆ ทางบล็อก วันนี้มีโอกาส ก็จะเลยอยากเล่าบรรยากาศของวังน้ำเขียว ซึ่งไปเที่ยวมาเมื่อ 6-7 ธันวาคม 2551 อาจจะเชยไปสักหน่อย แต่อยากเล่า....
วันที่ 5 ธันวาคม 2551 หลังจากร่วมพิธีถวายพระพรเนื่องในวันเฉลิมพระชนม์พรรษาแล้ว ก็พาครอบครัวขับไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน จุดมุ่งหมายก็คือ อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา ด้วยความเป็นคนชอบกางเต็นท์นอนรับบรรยากาศสบาย ๆ หนาว ๆ เล็กน้อย
ออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ประมาณ 10.00 น. วิ่้งเส้นทางวิภาวดี ผ่านอยุธยา สระบุรี ผ่านมวกเหล็๋ก มุ่งสู่อำเภอปากช่อง ตลอดระยะการเดินทาง รถติดมาก ๆ มากเป็นประวัติืการณ์จริง ๆ ต้องขับรถอย่างระมัดระวังสูงสุด เพราะทุกพื้นที่ของถนนทุกเลนส์เต็มไปด้วยรถ นานาชนิด แต่ก็ไม่รู้สึกเครียดสักเท่าไร่ เพราะไม่่ต้องทำเวลา ประมาณว่าค่ำไหนนอนนั่น
ถึงอำเภอปากช่อง 13.30 น. ทานข้าวเที่ยงกันช้าไปหน่อยแต่ก็ไม่หิวสักเท่าไร เพราะในรถมีอาหารการกินตุนไว้เพียบ แต่ก็ไม่ผิดหวังเลยกับร้านที่ไป เพราะอาหารอร่อย ร้านน่านั่ง ต้นไม้เต็มไปทั้งร้าน ดูสดชื่นมาก ๆ (นานเสียจนลืมไปแล้วว่าร้านชื่ออะไร) อ้อ นึกออกแล้ว ชืื่่อร้านป้าไพ อาหารอิสาน
ออกจากร้านป้าไพมา เราก็เดินทางแบบสบาย ๆ มุ่งสู่อำเภอปักธงชัย ไม่ได้มาสายนี้เสียนาน จึงไม่ทราบว่ามีถนนตัดใหม่ อาจอ้อมเล็กน้อย แต่ก็วิ่งสบายมาก ผ่านร้านกาแฟสดร้านหนึ่ง ใหญ่มาก บรรยากาศดี ที่สำคัญ ห้องน้ำสวย สะอาด และใหญ่มาก แวะเข้าห้องน้ำ ซื้อกาแฟ และของที่ี้ระลึกเป็นเครื่องปั้นดินเผา พวงกุญแจ
ออกจากร้านกาแฟสด ก็เดินทางต่อไปที่อำเภอปักธงชัย ปรากฏว่ากำลังมีเทศกาลผ้าไหมปักธงชัย เราก็เลยจอดรถ เดินเที่ยวงานผ้าไหมกัน บรรยากาศเงียบเหงามาก ๆ วันนั้น การท่องเที่ยวหยุดชะงักเนื่องจากการประท้วงปิดสนามบิน พลอยทำให้บรรยากาศการท่องเที่ยวซบเซาไปด้วย รู้สึกสงสารประชาชนจัง
ออกจากอำเภอปักธงชัยก็มุุ่งสู่อำเภอวังน้ำเขียว การเดินทางไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไร เนื่องจากถนนกำัลังอยู่ในระหว่างการซ่อมแซมและขยายใหม่ แต่หากเสร็จแล้วก็คงทำให้สะดวกมาำกทีเดียว อำเภอวังน้ำเขียว เป็นอำเภอที่อยู่กลางป่าแวดล้อมไปด้วยขุนเขาหลายลูกสลับซับซ้อนกัน แต่ยังมีความเป็นธรรมชาติอยู่มาก เนื่องจากเพิ่งติดตลาดการท่องเที่ยวทางธรรมชาติของคนรักธรรมชาติ แต่อีก 1-2 ปี วังน้ำเขียวจะเปลี่ยนไปอย่างนึกไม่ถึงทีเดียว ไม่เชื่อคอยดูด้วยกันนะ
ไปถึงอำเภอวังน้ำเขียว ก็ขับรถวนเที่ยวและเลยเข้าไปในส่วนราชการ ก็พบ กศน.อำเภอวังน้ำเขียว คน กศน.ด้วยกันก็อดแวะทักทายกันไม่ได้้ ทั้ง ๆ ที่เป็นวันหยุด แต่มี ผอ.กับลูกน้องมาทำงานกันอยู่้ง่วนเชียว แวะเข้าไปคุยด้วยก็เลยทราบว่ากำลังเตรียมรับการประเมินภายนอกจาก สมศ.อยู่ ก็ขอให้โชคดี ปรากฏว่าโชคดีจริง ๆ ด้วย เพราะทราบทีหลังว่าประเมินผ่านเรียบร้อยแล้ว
ออกจาก กศน.วังน้ำเขียว ก็ขับรถมุ่งไปหมู่บ้านไทยสามัคคี รถติดเยอะมาก เหมือนมีอุบัติเหตุ หรืออะไรสักอย่าง แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ รถติดเพราะคนกรุงเทพฯ (ส่วนใหญ่) และคนต่างจังหวัด จอดรถแวะซื้อ ผลไม้และผักสดที่ตลาดหมู่บ้านไทยสามัคคี ที่นี่จะเป็นตลาดตอนเย็น ขายผักสด ผลไม้สด ปลอดสารพิษ (ที่ดังมากก็ตอนสวนลุงไกรออกทีวีนั่้นหละ) เราก็เหมือนเขา คือหาที่จอดรถและเดินเที่ยวตลาด แวะซื้อของกินเล่น และผลไม้สด ๆ(บรรยากาศดีมาก ๆ ขอบอก)
หลังจากนั้นก็มุ่งตรงไปสวนลุงไกร และผาเก็บตะวัน ชื่อเพราะมาก แสดงว่าต้องสวยจริง ต้องพิสูจน์ แต่ในที่สุดก็ไปไม่ถึงผาเก็บตะวัน เพราะถนนเป็นฝุ่นแดง และเกือบจะค่ำแล้ว คงไม่ทันได้ไปเก็บตะวัน จึงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ คือหาที่พักกางเตนท์ หาซื้ออาหารเย็นเตรียมไว้กินกัน
ก็ได้ไปพบกับที่กางเต็นท์ที่หนึ่ง เป็นของเอกชน มีคุณป้าใจดี เป็นข้าราชการเกษียณอายุแล้ว มีฐานะดี ก็เลยซื้อที่ทำรีสอร์ท และให้คนไปเช่ากางเต็นท์นอนโดยคิดราคาแบบกันเอง คือ คนละ 100 บาท (ถ้ามีเต็นท์ไปกางเอง) แต่ถ้าไม่มีก็มีเต็นท์ที่กางไว้แล้วให้นอน สนนราคาก็ตามขนาดของเต็นท์ ที่นี่ไม่มีอาหารขาย คนมาพักต้องเตรียมอาหารมาเอง แต่มีอุปกรณ์ในการทำอาหารให้ครบ ทั้งหม้อหุงข้าวขนาดใหญ่ เตาแก็ส หม้อ กระทะ ถ้วย ชาม จาน ช้อน ชุดกาแฟ แบบว่าสะดวกมาก ๆ และที่สำคัญที่สุดคือ มีคอมพิวเตอร์ให้เล่นและร้องคาราโอเกะฟรี คือ ใครมีปัญญาทำกินก็ทำ ใครมีปัญญาเปิดเครื่องก็เปิดเอาเอง ใครอยากร้องก็ร้องจนกว่าจะหมดแรง ไม่ต้องกลัวว่าจะรบกวนเำพื่อน เพราะคุณป้าบอกว่า คนที่มาคือคนต้องรู้บรรยากาศ ห้องน้ำก็สะดวก เพราะมีมาก และมีเครื่องทำน้ำอุ่นให้ด้วย สรุปก็คือ เจ้าของอยากมีเพื่อน อยากดูแลคน เป็นคนจิตอาสา เห็นคนมีความสุข แล้วตัวเองก็มีความสุขด้วย เป็นอะไรที่น่าประทับใจมาก ๆ
เราก็เลยตัดสินใจกางเต็นท์นอนกันที่้นั่น โดยขับรถไปร้านขายของชำในหมู่บ้าน ซื้อไข่ ปลากระป๋อง มาม่า และอุปกรณ์ในการทำอาหารมาทำกันกันดี อาหารเย็นวันนั้น ก็เลยประกอบไปด้วย ไก่ทอด ยำปลากระป๋อง ต้มยำมาม่า ไข่เจียว อร่อยทุกอย่าง กินไปร้องเพลงกันไป มีหลาย ๆ คนมาแจมด้วย ก็ได้รู้จักคนเพิ่มขึ้นอีกหลายคน วิเศษมากจริง ๆ
หลังจากนั้นก็นั่งดูดาวกัน อากาศชักเริ่มหนาวมากขึ้น ก็พากันไปนอนในเต็นท์ ตอนใกล้สว่างก็ยิ่งรู้สึกว่าเย็นมากขึ้นอีก แต่ก็พอรับได้
ตื่นเช้าก็พากันไปอาบน้ำ แปรงฟัน แล้วก็มาทานอาหารเช้า ประกอบด้วย โจ๊ก (ซอง) มาม่าต้ม ไข่ต้ม ขนมปังและกาแฟร้อน ๆ อะไรจะมีความสุขได้มากขนาดนั้น
โปรแกรมการเที่ยวยังไม่จบ เพราะมีบรรยากาศดี ๆ ที่จังหวัดปราจีนบุรีอีก 1 วัน แล้วพบกันใหม่ค่ะ
ความเห็น (5)
รอชมภาพนะคะ
และจะรออ่านเรื่อง ท่องปราจีนบุรี
ขอบคุณค่ะ
- เข้ามาเยี่ยมอีกครั้งครับ ผอ.
- คงสนุกได้ผ่อนคลาย น่ะครับ
สวัสดีครั้งแรกครับคุณ supornpun
เคยไปสวนลุงไกรมาเช่นกันครับ แกน่าทึ่งมาก
ร้องเพลง-เล่นกีต้าร์ เพราะมากๆเลย :)
ไม่ได้เจอกันตั้งนาน......คิดถึง ๆ ...อิจฉาคนได้ไปเที่ยวครับ..
ขอบคุณ สำหรับทุกความคิดเห็นกลับไปจะเขียนเรื่องท่องปราจีนบุรีค่ะ แต่ตอนนี้มาสัมมนาอยู่ที่ ยูนิแลนด์แอนด์กอล์ฟคลับ จังหวัดนครปฐมค่ะ เป็นสนามกอล์ฟที่มีห้องประชุมสัมมนาขนาดใหญ่ อุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบ อาหารรสชาดดี ห้องพักใหม่
สะอาด สวยมาก ทุกห้องเห็นทิวทัศน์ของสนามกอล์ฟ เห็นคนเดินออกรอบ กำลังพัทท์บนกรีน เวลาที่สายตาเครียดกับตัวหนังสือและจอคอมพิวเตอร์ในห้องสัมมนา ออกไปนอกห้องระหว่างพักได้เห็นสนามหญ้าเขียว ๆ ต้นไม้สวย ๆ เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศอีกอย่างหนึ่งค่ะ อย่าคิดมากนะคะว่าทำไมต้องไปประชุมกันตามสนามกอล์ฟหรือโรงแรมต่าง ๆ บางครั้งการได้เปลี่ยนที่ประชุม ก็ทำให้สมองโปร่ง และการทำงานโครงการต้องมีระยะเวลากำหนดให้แล้วเสร็จ สุดท้ายก็คือวันนี้ ภาครัฐกับภาคเอกชนต้องพบกันครึ่งทาง เพื่อให้เกิดการขยายตัวในการสร้างงาน สร้างรายได้ คิดในแง่บวกสักหน่อยก็สบายใจดีค่ะ