คู่แข่งที่น่ากลัวที่สุดคือตัวเราเอง
" คู่แข่งที่แข็งแกร่งที่น่ากลัวที่สุดคือตัวเรา "
บนสังคมแห่งการแข่งขัน ชิงดี ชิงเด่น ท่านสามารถมองเห็นคู่แข่งได้อย่างชัดและไม่ชัด แต่เราสามารถแบ่งได้หลายประเภท เช่น ญาติ มิตร สหาย เพื่อนกิน เพื่อนตาย เพื่อนร่วมงาน บ้างก็อยู่ไกล้ตัว บ้างก็อยูไกลตัว ล้วนแล้วแต่เป็นคู่แข่งที่เป็นอุปสรรคในการดำเนินชีวิตบนสังคมปัจจุบันเทียบทั้งสิ้น บางประเภทเหมือนหนามยอกอก เหมือนหนามหรือเสี้ยนที่ปักคาอยู่ตามร่างกายเรา รอวันที่ภูมิต้านทานของร่างกายเราอ่อนแอ คอยเวลาเกิดอาการอักเสบ ระบมทำให้เราปวดเล่น ๆ หรือเหมือนหอกข้างแคร่ที่รอวัน " แปลงร่าง " เป็น "อสรพิษ" จ้องที่จะกัด ฉก ฝังเขี้ยวเราขณะที่เราเผลอตัว
มันเป็น " ธรรมชาติของมนุษย์ " ที่มี "นิสัยถาวร" ต้องเข่นฆ่า ทำร้าย ทำลาย เผ่าพันธ์เดียวกัน สังเกตุได้ง่ายมาก จากสิ่งประดิษฐ์ที่มนุษย์สร้างขึ้น ที่อ้างว่าสร้างไว้เพื่อป้องกันตัวเอง ป้องกัน สังคม ป้องกันประเทศชาติ ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่มีอำนาจในการทำลายล้างเผ่าพันธ์ตนเองทั้งนั้น ยิ่งนานวันวิวัฒนาการยิ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ถ้ารวบรวมอาวุธที่มีประสิทธิภาพในการทำลายล้างสัก 2 -3 ประเทศที่มีอำนาจในด้านนี้ เชื่อเลยว่า "โลกกลายเป็นจุล" ในพริบตาแน่ถ้าแผลงฤทธิ์พร้อมกัน
หันมามองไกล้ๆตัวกันดีกว่า นอกจากคู่ต่อสู้ที่กล่าวข้างต้นแล้ว ทุกอย่างล้วนแล้วมีผลต่อ ชีวิตส่วนตัว การทำงาน การดำรงชีวิตของเราทั้งสิ้น แต่คงไม่ได้ต่อสู้กันด้วยอาวุธสงคราม แต่สิ่งที่มนุษย์ถูกสร้างมาและให้มีไว้ติดกายทุกคน ที่ร้ายแรงยิ่งกว่าก็คือ " ปาก " ใส่ร้าย ใส่ความ ให้ร้าย ป้ายสี ยกตน ข่มท่าน ให้เราต้องรู้สึกเจ็บปวดสุดแสนทรมาน ต้องถูกมองจากสังคมในด้านลบ ต้องอับอายขายขี้หน้า ซึ่งบ้างครั้งเราต้องยอมรับสภาพ และต้องอยู่ในสังคมอย่างคนอมทุกข์ ครั้นจะแก้ตัว ก็มักจะถูกประนามว่าเป็นคน " จัญไร " ที่ชอบแก้ตัว กว่าความจริงจะปรากฏ บางครั้ง บางเรื่อง ชีวิตจิตใจของตัวเอง อ่อนแรง อ่อนล้า จนแทบขาดใจ ต้องพิสูจน์ตนเอง ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า จนกว่าความจริงจะปรากฏ นี่แหละความน่ากลัวของ " มนุษย์ " ที่ยึดติดกับกระดาษแผ่นเดียว หมกมุ่นอยู่กับ คำว่า " ปํญญาชน" อย่างไม่ลืมหูลืมตา คอยจ้อง ที่จะแบ่งชนชั้นวรรณะ คน ด้วยคำงว่า การศึกษ ยศฐาบรรดาศักดิ์ ฐานะความเป็นอยู่ ตำแหน่งหน้าที่การงานทางสังคม ( พวกนี้ต้องให้ไปอยู่อินเดีย )
น่ากลัวใช่ใหมครับ "มนุษย์ " แต่ไม่ว่าคู่ "ต่อสู้ " หรือ " มนุษย์" จะน่ากลัวสักแค่ใหน ฐานะที่เราเป็นส่วนหนึ่งของสังคมเราต้องยอมรับ และต้องปรับตัวเพื่อให้ดำรงชีวิตอยู่ในสังคมให้ได้อย่างมีความสุข พึงระลึกเสมอว่า " มนุษย์ทุกคน เกิดมาบนพื้นฐานทางครอบครัว สังคม ที่แตกต่างกกัน ทุกชีวิตต้องดิ้นรน ทำให้เกิดการแข่งขันขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ "
***** ไม่มีใครเกิดมาสมบูรณ์แบบ
***** ไม่มีใครเป็นเลิศ ทางความคิด ที่จะสามารถ ขบคิด หาเหตุ และ ผล และแก้ปัญหาได้ทันท่วงที
***** ไม่มีใครสามารถปรับบตัวรวดเร็ว เหมือนจิ้งจก ตุ๊กแก กิ้งก่า ที่สามารถเปลี่ยนสีได้ทันทีให้คนรัก คนเอ็นดู ได้ทุกเรื่องและทุกสถานการณ์
แต่ถ้าเลือกได้คงไม่มีใครที่อยากจะดำรงชีวิตอยู่ในสังคมอย่าง "คนอมทุกข์" ที่ร้ายล้อมไปด้วย ศัตรู คู่แข่ง ใช่ใหม ? ต้องทบทวนตนเองว่าในการดำรงชีวิตในสังคมและองค์กร เหตุการณ์ที่ผ่านมามีอะไรที่ทำให้เราสร้างศัตรูโดยไม่รู้ตัวบ้าง
ก้าวไปทางซ้าย ก้าวไปทางขวา สะดุดตาปลาใครบ้าง
เดินไปข้างหน้าข้ามหัวใครบ้าง
หรือแต่ละครั้งที่วิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่ลืมหูลืมตา ไปชนใครล้มไปบ้าง
ต้องทำสิ่งเหล่านี้ให้น้อยลงและหมดไป อย่างรอบคอบ จะช่วยลดคู่อริลงไปได้บ้างไม่มากก็น้อย "แต่คนเราไม่ใช่ยอดมนุษย์" ไม่มีใครที่ไม่เคยล้ม ไม่มีใครที่ไม่เคยพลาด ไม่มีใครที่ไม่เคยผิด
เมื่อคลายปัญหาคู่อริที่อยู่รอบตัวได้แล้ว เหลือ "คู่อริสำคัญ" ที่มีความน่ากลัว ร้ายกาจ น่าสยดสยอง มีพลังมหาศาล มีอำนาจสุดพรรณา มีผลต่อตัวเราอย่างต่อเนื่องและไม่มีที่สิ้นสุดจนกว่าชีวิตเราจะหาไม่ เป็นคนสุดท้ายที่ต้องอาศัยวิธีการจัดการขั้นเด็ดขาด บุคคลที่น่ากลัวที่กล่าวมานี้ก็คือ " ตัวเราเอง "
สิ่งใดๆ ก็ตามทั้งดี ชั่ว เลว ร้าย ที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวเราทุกวัน ล้วนแล้วแต่เกิดจากตัวเราทั้งสิ้น มีไม่กี่คนที่เรารู้จักที่จะมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจและการดำเนินชีวิตของเรา แม้นว่าสังคม การศึกษา วัฒนธรรม สิ่งแวดล้อม จะหล่อหลอมเขาคนน้นให้เป็นอย่างไรก็ตาม อย่าลืมนึกว่า ชีวิตของใครคนนั้นย่อมมีสิทธิ์ในการที่จะเลือกทางเดินโดยการตัดสินใจของตนเอง
" ทุกชีวิต ย่อมมีหนทาง "
(ขอยืมคำพูดจากตัวละครเรื่องจูราสสิคปาร์ค ภาค 1 กล่าวโดยตัวละครชื่อ ดร.เอียน มัลล์คอล์ม)
นี่แหละคืเหตุผลที่แสดงได้ว่าไม่มีใครสามารถทำร้ายเราได้ นอกจากตัวเราเอง คู่ตู่สู้ คู่อริ คู่แข่งขัน ศัตรู ที่อยู่รอบกาย ใช้ความจริงใจ ความอดทนสักวันไม่นาน ( อาจจะนานมาก ) ก็จะกลายกลับมาเป็นมิตรได้ แต่ศัตรูที่ตัวร้ายที่ขจัดได้อยาก ที่คอยกัดกิน จิตใจเรา ทำร้ายตัวเรา สร้างอารมณ์ให้เกิดศัตรูภายนอกก็คือ " ความคิดของตัวเราเอง "
"ทางเลือก"
บนเส้นทางอันแสนยาวไกล ไม่อาจคาดคิดได้ว่าจะพานพนอุปสรรคอะไรบ้าง บางครั้งพบกับความสุขที่เป็นยาชูกำลังที่ช่วยให้เรามีกำลังในการต่อสู้และก้าวเดินไปข้างหน้า บางครั้งพบกับอุปสรรคและความล้มเหลว ขอให้เป็นประสพการณ์ที่จะช่วยเตือนใจ และนำไปใช้ในก้าวต่อไปข้างหน้า
" เอาชนะใจตัวเองให้ได้ "
มองหาหนทางที่เหลืออยู่ เลือกเดินทางที่ตัวเองศัทรธา ก้าวเดินอย่างซื่อสัตย์ ระมัดระวัง และอดทน ประสพการณ์ที่ได้จากความล้มเหลวจะนำพาความสำเร็จมาสู่ตัวท่านเองครับ
ความเห็น (3)
สวัสดีครับ
- หงษ์แดง คอเดียวกัน
ศัตรูของเราไม่ใช่อยู่ที่ใหน อยู่ในใจเรานี่เอง..ครับ
ตัวเราเองทั้งนั้นครับ