คิดถึงแม่

แม่หนึ่งคนเลี้ยงลูกได้หลายคน แต่ลูกหนึ่งคนจะดูแลแม่ (ไม่ถึงกับต้องเลี้ยง) ได้แค่ไหน อย่าอายที่จะอย่าแสดงความรักต่อแม่

ก่อนสิ้นปี 2551 มีอันต้องอัปเปหิตัวเองไปนอนให้หมอและพยาบาลดูแลเนื่องจากมดลูกติดเชื้อ (หลังแท้งลูก) อาการค่อนข้างรุนแรงเนื่องด้วยติดเชื้อในกระแสเลือด ไม่นึกว่าจะเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น รวดเร็วมาก สามคืนแรกนอนที่ห้องพักรวม สองคืนหลังได้นอนห้องพิเศษ มีพยาบาลพิเศษสั่งตรงมาจากบ้าน "แม่" นั่นเอง มาจากภูเก็ตด้วยความเป็นห่วงมากเพราะเท่าที่รับรู้อาการจากการที่ลูกสาวโทรไปคุยด้วยตลอดก็พอเดาได้จากประสบการณ์ว่าอาการหนักแหง ๆ ถือว่าโชคดีมากที่ได้แม่มาเผ้าไข้ เพราะนานมากแล้วหลังจากที่มาทำงานและมีครอบครัวมีลูกก็ไม่ได้ไปเยี่ยมบ่อยเหมือนครั้งที่ยังเป็นโสด ได้พูดคุยกันหลายเรื่อง ทั้งเรื่องเก่าเรื่องใหม่ ความรู้สึกมันแตกต่างกันกับการคุยผ่านทางโทรศัพท์ แม่บอกว่าพ่อจะมาด้วยแต่ต้องอยู่ดูแลบ้านเพราะไม่อยากทิ้งบ้าน กลัวขโมยขึ้นบ้าน ก็น่ากลัวอยู่หรอกเพราะภูเก็ตเป็นเมืองท่องเที่ยว แม้จะมีปัญหาด้านเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวค่อนข้างซบเซา แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นฟุบ จึงยังคงดึงดูดคนไทยจากภาคต่าง ๆ และ คนต่างด้าวมาทำมาหากินมากเพิ่มขึ้น แม่บอกว่าตอนนี้นับได้เลยว่าคนภูเก็ตที่เป็นคนท้องถิ่นนะมีกี่คน นับจำนวนได้ จึงคุยกับแม่ว่า ทางเทศบาลหรือจังหวัดน่าจะมีมาตรการจำกัดคนเข้าพื้นที่เพื่อป้องกันปัญหาการครอบครองพื้นที่ การแย่งงาน หรืออื่น ๆ ที่จะเกิดตามมา และในความคิด (ไม่ได้ต้องการปิดกั้น) ที่สำคัญคือ เพื่อรักษาวัฒนธรรมท้องถิ่นเอาไว้

หลังจากออกจากโรงพยาบาล กลับมาพักฟื้นที่บ้าน แม่ก็ยังคงอยู่ดูแลอีกหลายวัน จนเมื่อวางใจว่าเราสามารถทำอะไรได้เองมากขึ้นแล้ว จึงกลับบ้าน (พ่อกวนให้กลับบ้านด้วย ก็เค้าเหงาน่ะ ^o^) พ่อกับแม่ไม่ค่อยห่างกัน ไปไหนไปนั่น จนมีคนล้อว่าเป็นปาท่องโก๋ ดีซิน่ารักดีออก ปัจจุบันน้อยรายที่จะเป็นแบบนี้ ครอบครัวไม่เป็นครอบครัว ต่างคนต่างอยู่ ต่างใช้ชีวิตตามใจตนเอง อยากให้ทุกครอบครัวรักกันมาก ๆ

ดีใจมากที่สุดของที่สุดที่แม่มาเยี่ยมและมาเผ้าไข้ ความรู้สึกที่มีแม่หรือพ่อแม้แต่ญาติพี่น้องมาอยู่เคียวข้างยามที่เราเจอปัญหา เป็นสิ่งที่บอกไม่ถูก มันยิ่งใหญ่เกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดเพียงไม่กี่คำ รู้สึกว่ามันอบอุ่นมาก ๆ ตอนนี้ก็โทรคุยกับแม่และพ่อเกือบทุกวัน คิดถึงมากเลย

ได้รับ mail (อีกแล้ว) ว่าด้วยเรื่องเกี่ยวกับแม่ อ่านแล้ว "อืม..ถึงไม่ใช่ทั้งหมด แต่ก็ใกล้เคียง" (นึกถึงตัวเองตอนเป็นเด็ก และพอดีก็มีลูก 1 คน เป็นของตัวเอง เลยรู้ซึ้ง...) ฝากให้ทุกคน ขอให้คิดถึงและรักแม่ รวมทั้งพ่อให้มาก ๆ และ นาน ๆ นะค่ะ

****************************

" แด่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ชื่อว่าแม่"

เมื่อคุณเกิดมาในโลกนี้ แม่อุ้มคุณไว้ในอ้อมอก คุณขอบคุณแม่ด้วยการเปล่งเสียงร้องไห้

เมื่อคุณอายุ 1 ขวบ แม่ป้อนข้าวและอาบน้ำให้คุณ คุณขอบคุณแม่โดยการร้องไห้งอแง
เมื่อคุณอายุ 2 ขวบ แม่สอนให้คุณหัดเดิน คุณขอบคุณแม่ด้วยการวิ่งหนีทุกครั้งที่แม่เรียกหา
เมื่อคุณอายุ 3 ขวบ แม่ทำอาหารทุกอย่างให้คุณด้วยความรัก
คุณขอบคุณแม่ด้วยการโยนจานลงบนพื้น
เมื่อคุณอายุ 4 ขวบ แม่ให้ดินสอสีแก่คุณ คุณขอบคุณแม่ด้วยการระบายสีเลอะเต็มบ้าน
เมื่อคุณอายุ 5 ขวบ แม่แต่งชุดสวยๆ(หรือหล่อๆ)ให้คุณไปเที่ยว
คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำชุดเลอะโคลน
เมื่อคุณอายุ 6 ขวบ แม่ไปส่งคุณที่รร. คุณขอบคุณแม่ด้วยการร้องไห้ตะโกนว่า ' ไม่ไป...ไม่ไป...ไม่ไป... ''
เมื่อคุณอายุ 7 ขวบ แม่ซื้อไอศกรีมให้คุณ คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำมันหกเลอะเทอะไปทั่ว
เมื่อคุณอายุ 8 ขวบ แม่ซื้อลูกบอลให้คุณ คุณขอบคุณแม่ด้วยการทำกระจกเพื่อนบ้านแตก
เมื่อคุณอายุ 9 ขวบ แม่สอนให้คุณเล่นเปียโน คุณขอบคุณแม่ด้วยการไม่เคยแม้แต่จะซ้อม
เมื่อคุณอายุ 10 ขวบ แม่พาคุณไปเรียนพิเศษและพาไปงานวันเกิดเพื่อน
คุณขอบคุณแม่ด้วยการกระโดดลงจากรถโดยไม่คิดที่จะหันกลับมามอง

เมื่อคุณอายุ 11 ขวบ แม่พาคุณกับเพื่อนไปดูหนัง
คุณขอบคุณแม่ด้วยการขอที่นั่งคนละแถว(หรือขอให้แม่ไม่ต้องดู)
เมื่อคุณอาย ุ 12 ขวบ แม่เตือนคุณว่าอย่าดูทีวี
คุณขอบคุณแม่ด้วยการรอให้แม่ไปข้างนอกแล้วดูต่อ
เมื่อคุณอายุ 13 ปี แม่บอกให้คุณตัดผม คุณขอบคุณแม่ด้วยการด่าแม่ว่า 'แม่นี่...ไม่มีรสนิยมเลย ไม่ต้องกะหนู(ผม)หรอก '
เมื่อคุณอายุ 14 ปี แม่จ่ายเงินซัมเมอร์แคมป์ที่แพงแสนแพงเพื่อให้คุณได้เรียนสิ่งที่ดีๆ
คุณขอบคุณแม่ด้วยการไม่เขียนจดหมายหาแม่ซักกะฉบับ
เมื่อคุณอายุ 15 ปี แม่กลับบ้านหลักงานเลิกอยากกอดคุณสักกอด คุณขอบคุณแม่ด้วยการขังตัวเองอยู่ในห้อง
เมื่อคุณอายุ 16 ปี แม่สอนคุณขับรถ คุณขอบคุณแม่ด้วย การขับรถหนีแม่ไปเที่ยว
เมื่อคุณอายุ 17 ปี แม่จ่ายค่าเรียนกวดวิชา
คุณขอบคุณแม่ด้วยการให้แม่ส่งข้างนอกเพื่อจะได้ไม่อายเพื่อน
เมื่อคุณอายุ 18 ปี แม่ร้องไห้ในวันที่คุณจบชั้นมัธยม คุณขอบคุณแม่ด้วยการฉลองยันเช้า
เมื่อคุณอายุ 19 ปี แม่รอโทรศัพท์สายสำคัญ คุณขอบคุณแม่ด้วยการใช้สายตลอดคืนนั้น
เมื่อคุณอายุ 20 ปี แม่ถามว่าคุณมีแฟนรึยัง คุณขอบคุณแม่ด้วยการตอบว่า '
แม่อย่ามายุ่งกะหนู(ผม)เลย '

เมื่อคุณอายุ 21 ปี แม่แนะนำอาชีพของแม่ให้คุณทำในอนาคตของคุ ณ
คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า ' หนู(ผม)ไม่อยากเป็นอย่างแม่ '
เมื่อคุณอายุ 22 ปี แม่อยากกอดคุณในวันรับปริญญา
คุณขอบคุณแม่ด้วยการกอดกับเพศตรงข้ามกับคุณ
เมื่อคุณอายุ 23 ปี แม่ซื้ออพาร์ตเม้นท์และเฟอร์นิเจอร์ให้แก่คุณ
คุณขอบคุณแม่ด้วยการว่ากับเพื่อนๆลับหลังว่า ' มันช่างเชยและน่าเกลียดเสียนี่กระไร '
เมื่อคุณอายุ 24 ปี แม่บอกให้คุณพาแฟนของคุณมาหาแม่ เมื่อคุณพามา
แม่ถามพวกคุณว่าอนาคตวางแผนไว้ว่าอย่างไร คุณขอบคุณแม่ด้วยการจ้องเขม็งและพูดว่า '
แม่จะมายุ่งอะไรกะหนูอีกเนี่ย '
เมื่อคุณอายุ 25 ปี ( สำหรับผู้ชาย)แม่ช่วยออกค่าสินสอดให้กับคุณ
และบอกกับคุณว่าแม่รักคุณมากขนาดไหน คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า ' อายคนอื่นเขาน่า แม่ '
( สำหรับผู้หญิง)แม่ช่วยออกค่าใช้จ่ายในงานแต่งงานให้คุณ และบอกว่าแม่รักคุณมากขนาดไหน
คุณขอบคุณแม่ด้วยการพูดว่า 'หนูอยากไปอยู่ต่างประเทศเพื่อจะได้สวีทกับแฟนโดนไม่มีแม่ '

เมื่อคุณอายุ 30 ปี แม่โทรมาหาและแนะนำวิธีเลี้ยงเด็ก คุณขอบคุณแม่โดยการบอกว่า '
สมัยนี้มันเปลี่ยนไปแล้วล่ะค่ะแม่ '

เมื่อคุณอายุ 40 ปี แม่โทรมาชวนคุณไปงานวันเกิดญาติ คุณขอบคุณแม่และญาติว่า '
ตอนนี้ไม่ว่างเลย '

เมื่อคุณอายุ 50 ปี แม่ชราและไม่สบาย อยากให้คุณดูแล คุณขอบคุณแม่ด้วยการบอกว่า '
มันเป็นภาระนะแม่ หนูมีงานอีกเยอะแยะ '

และแล้ววันหนึ่ง แม่จากคุณไปอย่างสงบ และทุกอย่างที่คุณไม่เคยทำมาก่อน จะเหมือนฟ้าผ่าในใจคุณ
โปรดใช้เวลาสักนิด แสดงออกถึงความลึกซึ้งแด่ ' แม่ '
ไม่มีอะไรมาแทนแม่ได้ แม้ว่าบางคราวแม่จะไม่ใช่คนที่เข้าใจคุณมากที่สุด
หรือเห็นด้วยกับคุณ แต่ก็คือ ' แม่ ' ของคุณ และเชื่อได้ว่าจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ รับฟังคุณ ความกังวลของคุณ

ลองถามตัวเองดู คุณมีเวลาที่จะฟังความเศร้า ความกังวลใจไม่ว่าจากการงาน จากงานบ้าน
หรือจากงานในครัวของแม่ไหม
คุณเคยนึกถึงความทุกข์ของแม่ที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อคุณและทุกคนไหม
รักแม่ให้มาก แม้ว่าจะคิดเห็นแตกต่างการ เพราะเมื่อแม่จากไป
จะเหลือเพียงความเสียใจและความทรงจำเท่านั้น

อย่าเพิกเฉยกับคนที่ใกล้หัวใจคุณที่สุด รัก ' แม่ ' ให้มากกว่ารักตัวเอง
แสดงให้แม่รู้ว่าคุณก็ ' รัก ' ก่อนที่จะทำได้เพียงบอกรักกับ ' รูป ' ของแม่เท่านั้น

เขียนใน GotoKnow โดย Ms JEABJEAB ^o^
ใน begin-jam-km

คำสำคัญ (Tags): #แม่

หมายเลขบันทึก: 236276เขียนเมื่อ 20 มกราคม 2009 13:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 04:39 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน