คนข้างวัดกับศิษย์เก่าโรงเรียนบ้านกร่างพระขาวชัยสิทธิ์

รุ่นพี่ศิษย์เก่าบก. ช่วยน้องศิษย์ปัจจุบัน

คนข้างวัด(เรา)เป็นชาวตำบลบ้านกร่างเห็นความเจริญบ้านเกิดมาตลอดโดยเฉพาะด้านวัตถุ อาคารบ้านเรือน ถนนหนทาง ด้านจิตใจเองเราคงยังรักษาความเป็นคนชนบท พูดภาษาถิ่นเสียงเน่อๆ เสียงดังๆ
กินอาหารพื้นบ้าน 50กว่าปีที่อยู่มา ในตำบลมีมหาวิทยาลัยราชมงคลฯซึ่งมีคนต่างบ้านต่างถิ่นมาเรียน มีโรงเรียนประถม1แห่งคือโรงเรียนบ้านกร่างพระขาวชัยสิทธิ์ เมื่อ พศ.2509 เราเรียนอยู่ ป.4รับนักเรียนป.1-ป.7แต่ละชั้นมีนักเรียนไม่มากนัก 20-30คนรู้จักกันหมด เกือบทั้งรร.การบันทึกครั้งนี้เนื่องจากได้รับเกียรติให้เข้าเป็นกรรมการชมรมศิษย์เก่าของรร. พร้อมเพื่อนรุ่นเดียวกันอีก 3คน นิด(นิตินัยและ หลวน)เราเป็นข้าราชการค่ะตอนเด็กๆถนนไปรร.มีแต่ฝุ่น ขนตา กับเสื้อผ้าและเท้ามีแต่ฝุ่น(ไม่ได้ใส่รองเท้าไปรร.)เราเดินเท้าเปล่าไปเรียนพร้อมพี่น้องและเพื่อน พี่ชายคนโต หิ้วปิ่นโต6ชั้นให้น้อง พวกเรากินข้าวพร้อมกันใต้ร่มไม้หน้ารร .เรานุงผ้าถุงไปเรียน เราไม่เคยย้ายออกจากบ้านเกิดเลย ตอนเรียนเราเป็นหัวหน้าชั้น ขยันเรียน ไม่เคยเกเรเลย คุณครูจะจำเราได้ เราโชคดีกว่าเพื่อนๆบางคนที่ได้เรียนพยาบาลหลักสูตร 4ปีคนแรกในตำบล ฐานะ ครอบครัวลำบากมากเพราะพ่อเสียชีวิตตอนเรียนปีหนึ่ง จบได้เพราะได้ทุนและพี่ชายเป็นครูส่งเรียนมาค่ะ นี่เป็นเพียงภาพทรงจำเก่าๆบางภาพเท่านั้น ปีนี้ 2552 เราชาวศิษย์ บก. จะจัดงานรำลึกภาพเก่าเล่าความหลังในวันเสาว์ที่ 31 มกราคม 2552 บรรดาศิษย์เก่าคณะกรรมการมานั่งคิดรูปแบบของงานกัน หารายได้ช่วยศิษย์ปัจจุบันที่ด้อยโอกาสยากจน แต่เรียนดีเป็นทุนการศึกษา ทำชื่อเสียงให้รร. ซื้อจักรยานให้นักเรียนที่บ้านอยู่ไกลมารร.ลำบาก ค่ารถโดยสารประจำทางที่บ้านไกลไปอีก ดีจัง ชาวบ้านกร่างช่วยกันได้อยู่แล้ว ... จ้า........