กลอนหนังตะลุง
กลอนหนังตะลุง
พ่อสอนลูก
พ่อแม่ที่มีแต่ให้
โดยหนังสถิตย์ ปรีชาศิลป์
@ พ่อแม่แบกไถ ไปนา ตอนฟ้าสาง แม่หุงข้าวหาปลาไม่ละวาง
ลูกนั่งหวางตักแม่อยู่แค่นม ตั้งแต่เล็กจนใหญ่ใจแม่รัก
เฝ้าฟูมฟักเยาวมิตรสนิทสนม
อาบน้ำร้อนป้อนข้าวเจ้าเลิกนม แม่อบรมสอนให้ลูกได้ดี
ตอนเล็กเล็กฮอแฮอ้อนให้แม่ป้อน ทั้งยามกินยามนานไม่หน่ายหนี
แม่สอนสั่งสื่อสารการพาที สิ่งดีดีแม่ให้ไม่ได้ใคร
หัดให้กินหัดให้นั่งทั้งยืนเดิน ลูกเพลิดเพลินเสียงกล่อมขับ จนหลับใหล
สองมือแม่เกวช้าเปลผ้าใบ จนลูกใหญ่ส่งให้เจ้าได้เรียน
อนุบาลประถม แม่ส่งให้ เพื่อลูกได้วิชามาขีดเขียน
มัธยมแม่มุ่งหมายให้เจ้าเรียน ตั้งความเพียรเพื่อตระกูลสมบูรณ์ครัน
-พ่อสร้างสรรค์ ฟันดินนาเวลาสาย ลูกสบาย อัดบุหรี่มีความฝัน
แม่กินข้าวกับเกลือเมื่อเที่ยงวัน ลูกสุขสันต์ข้าวมันไก่ใจใหญ่พอ
แม่ดื่มแต่น้ำฝนจนหมดพลุก แล้ลกลกไปนาไร่ไม่คดห่อ
สองมือแม่ฟกช้ำปล้ำให้พอ ส่งเงินต่อให้ลูกแสนถูกใจ
ลูกเที่ยวบาร์เต้นรำช้ำดวงจิต เสี่ยงชีวิตเยาวชนคนรุ่นใหม่
พ่อดื่มแต่น้ำพร้าวเข้าหัวใจ ลูกเหลวไหลดื่ม “ สปาย ” ได้กินดี
แม่นุ่งผ้าผืนหนึ่งซึ่งมอซอ ลูกแสนหล่อใส่ฮารา สง่าศรี
พ่อตัวดำหลังคู้อยู่พรุพลี ลูกกินดีอยู่บ้านเช่า ไม่เข้าเรียน
แม่ร้องไห้เมื่อทราบลูกเงินหมด ลูกคิดคดนอนบายไม่ปวดเศียร
แม่ถางไร่ไถนาแทบอาเจียนลูกเฝ้าเพียรรีดไถ่ ใช้เงินตรา
พ่อฝ่าฝนขนของขายตลาด ลูกองอาจเล่นพนัน ก่อปัญหา
แม่ขาดเลือดเหลืองผอมตอมอุรา แต่ลูกยาเปล่งปลั่งสวยดั่งใจ
ลูกอัปรีย์พ่อแม่ต้องลำบาก ความทุกข์ยากเหลือล้นพ้นวิสัย
ว่าไม่นอนสอนไม่ฟังชั่งกะไร พ่อทุกข์ใจ ลูกเที่ยวงานสำราญครัน
ทุกนาที่พ่อแม่มีแต่ให้ มีความหมายนำทางนำทางช่วยสร้างฝัน
ฝันให้เจ้าได้ดีมีสัมพันธ์ รู้เท่าทัน ชั่วและดี มีเงินตรา
เพราะเด็กไทยคือหัวใจชนคนในชาติ ต้องฉลาดรอบข้างต่างสาขา
เมื่อเติบโตจะเป็นใหญ่ในพารา สร้างศรัทธาลูกหลานการเป็นไทย
ต้องหันดูสังคมที่รอบข้าง ต้องหาทาง หวนคิด วินิจฉัย
เอาคุณธรรมเข้าประจำที่ในใจ อย่าให้ใครชี้นำ สร้างกรรมเลว
ไม่เอาอย่างเดรัจฉานสันดานสัตว์ ที่สืบพัฒน์ สู่พงศ์ ไปลงเหว
มีสัมพันธ์สวาทชาดรวดเร็ว อินเตอร์เทลมีไว้ สบายใจ
คอมพิวเตอร์มีไว้พอได้แชท อินเตอร์เน็ต มุ่งหมายสบายใหญ่
คุณธรรมขาดขั้วสิ่งยั่วใจ พ่อแม่ไทยตามไม่ทันอันตราย
ลูกทำดีได้ดีต้องดีแน่ นึกถึงแม่ต่ำเตี้ยไม่เสียหาย
พ่อเหนื่อยล้าตรากตรำลำบากกาย ทำงานได้เงินตรามาให้เรา
ลูกทำชั่วได้ชั่วชั่วเพิ่มพูน วงศ์ตระกูลจะสูญชาติเป็นทาสเขา
คิดสงสารพ่อแม่แก่บรรเทา เลี้ยงดูเรามาแต่น้อยคอยดูแล
ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม แม่ถนอมเช้า – เย็น ไม่เห็นแผล
ยามลูกเจ็บป่วยไข้ไม่ยอมแพ้ ใจแม่แท้ห่วงลูกยายิ่งกว่าใคร
จนเราปลอดภัยไม่มีโรค นับเป็นโชค แห่งชีวิต ลิขิตสมัย
บุญคุณท่านมากมายแห่งสายใย จงตั้งใจสร้างศรัทธาบูชาคุณฯ
ความเห็น (6)
สวัสดีครับ นายหนัง
ดีใจจังที่เห็นนายหนังมาเขียนบันทึก ได้นำศิลปวัฒนธรรมบ้านเรามาเผยแพร่อีกช่องทางหนึ่ง ขอเป็นกำลังใจ และขอเรียนรู้จาก นายหนังครับ
แวะมาอ่านค่ะ..ขอบคุณกับเกร็ดสาระดีดีนะคะ
ดีใจจังที่นายหนังได้นำศิลปวัฒนธรรมบ้านเรามาเผยแพร่อีกช่องทางหนึ่ง
ขอบคุณครูและอาจารย์ที่นำสี่งดีๆๆมาให้อ่านในวันนี้
เติมศักดิ์
เป็นกลอนสอนใจที่ดีนะครับ สำหรับลูกๆที่จากพ่อแม่มาลำเรียนที่ไกลๆ ให้หวนคิดถึงบุณคุญที่ทางส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือน ก่อนใช้ให้นึกถึงพ่อก่อนให้ให้นึกถึงแม่ เงินแต่ละบาทที่ท่านส่งมาให้ต้องประหยัดใช้ ตั้งใจเรียนให้สมกับพ่อแม่ต้องลำบากยากเย็นที่เลียงดูส่งเสียเจ้าจนเติมใหญ่ ให้ข้อคิด.......แม่คนเดียวเลี้ยงลูกหลายคนได้แต่ลูกใยเลี้ยงแม่คนเดียวไม่ได้.........
สวัสดีครับนายหนัง มาแหล่วหล่าว ว่างๆเข้ามาขับหนังบทนี้ทุกชอบ นายหนังประโยคนี้โปรดพิรจารณา
สาว่ากลอนมันขัดครับ
"แม่ดื่มแต่น้ำฝนจนหมดพลุก แล้ลกลกไปนาไร่ไม่คดห่อ"
น่าอี้เป็นเหม็ด พรก ครับ ด้วยความเคารพครับ
นายประเสริฐ พลายด้วง (หนุมชุมชน) คลื่นเอฟเอ็ม เก้าสี่จุดสองห้า
ของคุณสำหรับบทกลอนสอนใจดีดี ที่มีให้กับผู้ใฝ่รู้ จะเชิดชูและสนับสนุนให้หนังตะลุง
อยู่คู่กับคนใต้ นั้นคือปราชญ์ของท้องถิ่น สมควรอนุรักษ์