วันนี้ผมค้น file เก่าๆ พบเรื่องนี้ ซึ่งร่างความคิดไว้เมื่อกว่า ๒ ปีมาแล้ว คิดว่าน่าจะมีประโยชน์บ้างถ้าเอามาลงไว้ให้ถกเถียงกัน
บทบาทของบรรณารักษ์ต่อการจัดการความรู้
ในสังคมไทย
วิจารณ์ พานิช
(ร่างความคิด)
1.
ผู้ดำเนินการจัดการความรู้
2. ผู้อำนวยความสะดวกต่อ การจัดการความรู้
3. ผู้สร้างศาสตร์ หรือร่วมสร้างศาสตร์ว่าด้วยการจัดการความรู้ในสังคมไทย
<p></p>บทบาทผู้ดำเนินการจัดการความรู้
อาจแบ่งได้เป็น 2 แบบ
1. จัดการความรู้ภายในหน่วยงานของตน มีเป้าหมายเพื่อปรับปรุงงานของหน่วยงาน เน้นที่งานที่เป็น “หัวใจ” ของหน่วยงาน
2. จัดการความรู้ของเครือข่ายห้องสมุด (หรือสำนักวิทยบริการ) มีเป้าหมายเพื่อปรับปรุงงานของทั้งเครือข่าย เน้นที่งานที่เป็น “หัวใจ” ของเครือข่าย
ลักษณะสำคัญของการจัดการความรู้คือ ความเป็นพลวัตและความต่อเนื่องของกิจกรรม ทุกคนร่วมกันแสดงบทบาทสร้างสรรค์ ยกระดับหรือปรับเปลี่ยนวิธีการทำงานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด องค์ความรู้ในหน่วยงานหรือเครือข่ายเพิ่มขึ้น (องค์ความรู้ในที่นี้หมายถึงความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนางานเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องกับความรู้โดยทั่วๆไป) และผู้ร่วมกิจกรรมจัดการความรู้มีความรู้ความสามารถเพิ่มขึ้น
<p></p>บทบาทผู้อำนวยความสะดวกต่อ การจัดการความรู้
นี่คือบทบาทที่บรรณารักษ์โดยทั่วไปคุ้นเคย แต่เมื่อเข้าสู่ยุคจัดการความรู้ บทบาทนี้ไม่ควรเหมือนเดิม แต่ควรให้บริการในลักษณะที่มีความจำเพาะต่อกลุ่มผู้จัดการความรู้ (tailor-made) มากขึ้น ควรให้บริการในลักษณะ interactive มากขึ้น รวมทั้งให้บริการในลักษณะ “เสนอแนะบริการเพิ่ม” มากขึ้น ซึ่งหมายความว่า เป็นบริการเชิงรุกมากขึ้น
<p></p>บทบาทผู้สร้างศาสตร์ หรือร่วมสร้างศาสตร์ว่าด้วยการจัดการความรู้ในสังคมไทย
นี่คือบทบาทด้านการวิจัย บรรณารักษ์หรือนักสารสนเทศสามารถแสดงบทบาทได้อย่างหลากหลายตามความรู้ความสามารถของตน
<p>คำถาม
1. ในยุค จัดการความรู้ เช่นนี้ หลักสูตรบรรณารักษศาสตร์ควรเป็นอย่างไร ในระดับ ปริญญาตรี โท เอก
2. หัวใจสำคัญของการเรียนรู้ในสาขานี้ควรเปลี่ยนไปอย่างไร
</p><p> 30 กค. 46
</p>