ใครเป็นโรคนี้บ้าง ?
หลายปีที่ผ่านมาจนบัดนี้ ผมรู้ตัวว่ามักเป็นโรคอย่างหนึ่งบ่อยมาก คือโรค "งานรุมเร้า" เชื่อว่าหลายท่านคงเคยเป็น หรือกำลังเป็นกันอยู่ก็คงไม่น้อย อาการเป็นดังคำบ่นเป็นบทกลอนดังนี้ครับ ...
ฉันเป็น อะไร ไปหรือนี่
คิดดู หลายที หนักหนา
งานสุม รุมล้อม กายา
ยังหา มาเพิ่ม ทุกวัน
เพื่อเงิน ฤๅเล่า เปล่าเลย
ไม่เคย รู้สึก นึกฝัน
อ่อนล้า จนลง ทุกวัน
แต่ความ สุขนั้น เต็มใจ
ช่วยใคร เขาได้ หลายเรื่อง
ห่างบ้าน ต่างเมือง หนไหน
บอกมา ก็พร้อม ยอมไป
ด้วยใจ มุ่งมั่น ศรัทธา
บ้างาน หรือเปล่า เรานี่ ?
ใช่จะ มากมี ตัณหา
อยากดัง อยากเด่น ก็เปล่านา
ลดละ อัตตา อยู่ในงาน
ธรรมแท้ อยู่ใน หน้าที่
สุขใจ ง่ายดี ทุกสถาน
ไม่อาจ ทิ้งร้าง ห่างงาน
จวบจน วายปราณ จะรักเธอ !
(นะจ๊ะ .. การงาน ที่รัก)
ความเห็น (4)
ดอกไม้เปื้อนโคลน
เป็นคนหนึ่งที่เคยโดนโรคนี้รุมเร้า...กลับบ้านแล้วก็ยังเครียดปล่อยวางไม่ได้ จนคนรอบข้างพากันเป็นห่วง วันหยุดก็ไม่เคยหยุดกับใครเค้า...ผลปรากฏว่าเป็นไมเกรนมาอีกโรค...
ปล่อย ๆ บ้างเถอะ วันหยุดพักผ่อนให้เต็มที่ เหนื่อยนัก...ออกไปยิ้มกับลมฟ้าอากาศดูบ้างก็ได้ ใครจะหาว่าบ้าก็ช่างเถอะ..
ระหว่างการ "ปล่อยวาง" กับ "เฉื่อยชา" มันมีเส้นใยบางๆ กั้นอยู่นิดเดียว มองกันดีก็ว่าปล่อยวาง ลดอัตตา มองไม่ดีก็ "เฉื่อยชา"
นี่แหละ ราชการไทย
ทำงานอย่างมีความสุข
เป็นสุขเมื่อได้ทำงานค่ะ อาจารย์
ถอยหลังมาเยี่ยมบันทึกเก่าๆของตัวเองครับ
ขอขอบคุณครับทั้ง คุณ ดอกหญ้า คุณ paradorn และ คุณ ดอกไม้เปื้อนโคลน ครับ