เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า

ความวุ่นวายเริ่มเมื่ออาทิตย์ลับขอบฟ้า

เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า หลายคนนึกถึงเวลากลางคืน เวลาพักผ่อนนอนหลับ เวลากลับบ้าน เวลาที่อยุ่กับครอบครัว แต่สำหรับในหอผู้ป่วยที่ดูแลผู้สูงอายุแล้วเป็นเวลาเริ่มต้นเรื่องราวต่างๆ  ทันทีที่มีความมืด

ผู้ป่วยสูงอายุของเราที่อยู่ดีมีสุขมาตลอดทั้งวันจะเริ่มตื่น คนที่ลุกเดินได้ก็จะพยายามลุกเดินไปห้องน้ำบ้าง กลับบ้านบ้าง ไปทุ่งนาบ้าง  คนที่เดินไม่ได้ก็ยังพยายามจะลุกออกจากเตียง พูดคุยเสียงดัง เรียกสมาชิกในครอบครัวทั้งคนที่มีชีวิตอยู่และคนที่เสียชีวิตแล้ว บางคนเรียกหาสัตว์เลี้ยง ถึงแม้ผู้ป่วยสูงอายุของเราไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกรายแต่มักจะมีเหตุการณ์เหล่านี้สับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปทุกคืน

ภาวะที่เกิดขึ้นนี้เกิดจากหลายสาเหตุ เช่น การที่ผู้สูงอายุมาอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย พักผ่อนไม่เพียงพอ การเสียสมดุลของเกลือแร่ในเลือด พยาธิสภาพของโรค ความเครียด เป็นต้น เป็นภาวะสับสนเฉียบพลันที่พบได้บ่อยในผู้สูงอายุ

พยาบาลจะต้องมีความเข้าใจ อดทน และมีสติรับมือกับความวุ่นวายที่คาดเดาได้ยากว่าจะมากน้อยเพียงใด บางครั้งเราต้องเปลี่ยนกันนั่งเฝ้าอย่างใกล้ชิด บางครั้งต้องอนุโลมให้ลงมานอนที่พื้นข้างเตียงเพราะกลัวตกเตียง บางครั้งต้องเข็นเตียงมาอยู่ที่เคาน์เตอร์พยาบาล นี่แหละคือความวุ่นวายเมื่ออาทิตย์ลับขอบฟ้าของหอผู้ป่วยที่ดูแลผู้สูงอายุ