คืนวันเสาร์ไปนั่งฟังพระสวดอภิธรรมศพที่วัดดาวลอย ปากท่อ มีโอกาสทักทายหญิงชราท่านหนึ่งอายุเธอราว 80 ปี ไหว้ทักทายเพื่อแสดงความเคารพนั่งรอพระมาสวดก็ฆ่าเวลาคุยเรื่อง สุขภาพร่างกาย อายุ กิจกรรมอดิเรกและการพักผ่อน อาหาร โรคประจำตัว ได้ความรู้ข้อคิดมากมาย คุยกันจนแขกที่มาร่วมงานสงสัยว่าเราเป็นใครคุยได้นานสองนานกับหญิงชรา..จนญาติสงสัยมานั่งประกบฟังการสนทนา..เธอบอกว่านอนไม่ค่อยหลับ...ตาหลับแต่ใจไม่หลับคืนๆนอนนิดเดียว..สับสนวุ่นวาย..โรคเจ็บข้อเข่าเพราะขาหักหกล้ม..เป็นโรคความดันสูง..อาม่าบอกว่าไม่รู้ต้องไปหาหมอก็ลำำบากเดินทาง..อยากที่จะตายแบบสงบ..ให้หลับๆไปเสียเลย..อาม่าคิดเรื่องมรณะสติ...
หลังจากเห็นว่าแก่นั่งคุยนานญาติจึงจูงแก่หลบไปนั่งที่อื่น..เพราะเห็นเราแต่งกายเป็นประธานมาสวดพระอภิธรรม...มานั่งทบทวนเรื่องตัวเราเองก็น่าจะต้องมีมรณะสติ..บ้างยามขับรถ..นอนหลับ..หรือช่วงที่สนุกสุดขีด..เพราะเราเคยเฉียดตาย 3 รอบแล้ว รอบแรก ถูกแทง..รอบสอง อุบัติเหตุรถเมล์ชนควำ..รอบสามถูกรถยนต์ชนสลบไปเป็นเดือน..และรอบสุดท้ายคือรถยนต์ชนกันเขาเจ็บเรารอด..เสียรถยนต์ไป 1 คัน
แวะมาอ่านเรื่องราวและทักทายค่ะ ท่าน ผอ.
เดินทางบ่อยๆ...ปลอดภัย...สุขภาพแข็งแรงนะคะ
สวัสดีครูอ้อย...ที่มาทักทายยามเช้า..วันนี้ไม่ได้เตรียมข้าวและใส่บาตรมานอนที่ราชบุรี..นอนในห้องทำงานนี่ล่ะรู้สึกคร้านงานมากเลยมาเขียนบล็อก..ขอบคุณที่ให้ดอกไม้ช่อสวย..
สวัสดีคุณสายธาร..ยามเช้าที่ปากท่ออาทิตย์ขึ้นตรงเวลา...เหมือนสั่งฟ้าและเหล่านกกามวลมนุษย์ให้ตื่นมาทำหน้าที่...อีกวันที่จะต้องสวมบท(หัวโขน)..เพื่อให้งานเดินตามครรลองแห่งการส่งเสริมการศึกษาตลอดชีวิต..รักษาใจรักษาความรู้สึกที่ดีๆไว้นานๆเท่านาน..ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ..การมีชีวิตอยู่อย่างไรโรคาถือว่าเป็นบุญที่เราสะสมมา
ขอให้มีความสุขและโชคดีมีความสุขนะคะ