โรงเรียนขนาดเล็กกับการประเมินภายนอก (1)

       สืบเนื่องจากการที่โรงเรียนทุกแห่งต้องได้รับการประเมินจากองค์กรภายนอกในทุกๆ 5 ปีตามกฏหมาย ซึ่งเมื่อวันที่ 9 ธ.ค. ที่ผ่านมา โรงเรียนบ้านโคกเพชร (ซึ่งที่เป็นโรงเรียนขนาดจิ๋ว) ก็ได้รับคำสั่งให้เดินทางไปเข้าร่วมการประชุมอบรมเพื่อเตรียมการรับการประเมินรอบ 2 นี้ ณ ศูนย์เครือข่าย สมศ. มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี

 

       ในการร่วมการประชุมดังกล่าว มีประเด็นทั้งที่ครูวุฒิได้นำเสนอต่อศูนย์เครือข่ายฯในที่ประชุมแล้ว และประเด็นสำคัญๆที่ยังไม่ได้นำเสนออีกหลายประเด็นที่ยังค้างคาอยู่ในใจ (เพราะเกรงใจเพื่อนพี่น้องชาวครูผู้เข้ารับการอบรมด้วยกัน เพราะทุกคนต้องเดินทางกลับเป็นระยะทางไกลๆเกิน 100 กม.แทบทั้งนั้น) รวมทั้งสภาพการณ์ทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับการประเมินภายนอกรอบ 2 ของโรงเรียนขนาดเล็ก และโรงเรียนทั่วๆไปในชนบท อันควรค่าแก่การนำมานำเสนอ ณ พื้นที่ตรงนี้หลายประเด็น

  

       ซึ่งในตอนที่ 1 นี้ จะขอนำเสนอในประเด็นเดียว ที่เกี่ยวข้องกับสถานที่ที่ใช้ในการจัดการประชุม เนื่องจากมีการทุ่มเถียงกันนอกห้องประชุมค่อนข้างเผ็ดร้อน  ระหว่างผู้จัดและผู้เข้าประชุม (แต่ไม่ใช่ครูวุฒินะครับ) เนื่องจากผู้เข้าร่วมประชุมบ่นว่าระยะทางไกลต้องเสียค่าใช้จ่ายสูง  แต่ผู้จัดแย้งว่าคนอื่นเขาอยู่ไกลกว่ายังไม่บ่นเลย และมี(อมธุรส)วาจาที่ไม่ใคร่น่าฟังตามๆกันมาอีกพอหอมปากหอมคอนิดๆหน่อยๆ

 

        ต่อประเด็นนี้  ครูวุฒิมิได้เข้าใครออกใคร แต่จะขอนำเรียนข้อมูลที่เกี่ยวข้องในส่วนนี้ ดังนี้

            1. ในการจัดการประชุมที่ศูนย์ฯมรภ.อุบลราชธานีคราวนี้ มีโรงเรียนจาก สพท.ศรีสะเกษ เขต 3 เดินทางมาเข้าร่วม 30 โรงเรียน จากเขต 4 อีกต่างหาก (ลืมจำข้อมูลของเขต 4 ว่ากี่โรง) ถ้าใช้รถยนต์เป็นพาหนะอย่างต่ำๆโรงละ 1 คัน รวมเป็น 30 คัน เฉลี่ยค่าน้ำมันไปกลับคันละ 420 บาท (เหมือนรถครูวุฒิที่ตั้งต้นเดินทางจากตัวอำเภอขุขันธ์ คิดเฉลี่ยที่ 12 กม./ลิตร) จะมีค่าใช้จ่ายรวมกันคิดเป็นเงิน 12,600 บาท ซึ่งเท่ากับว่าผลาญทรัพยากรธรรมชาติที่เป็นสินค้านำเข้าโดยใช่เหตุไป 630 ลิตร และในกรณีนี้หลายโรงเรียนไม่มีงบประมาณเหลือให้เบิกแล้ว ครูต้องออกกันเอง (ซึ่งจะเป็นแบบนี้แทบจะทุกงาน เพราะงบประมาณที่โรงเรียนได้รับไม่เพียงพอต่อการใช้ในการจัดการศึกษา)

             2. แต่หากคณะวิทยากรเป็นผู้เดินทางมาจัดที่ สพท.ศรีสะเกษ เขต 3 จะเสียค่าใช้จ่ายในส่วนนี้เพียง 420 บาท เพราะน่าจะใช้รถดู้เพียงคันเดียวได้ และอาจมีค่าใช้จ่ายในการประสานงานล่วงหน้าอีกนิดหน่อย ซึ่งทุกอย่างทางศูนย์ฯน่าจะเบิกงบประมาณที่ สมศ.จัดให้ได้โดยไม่เข้าเนื้อตัวเองเหมือนครู

      ในประเด็นนี้ เป็นตัวอย่างหนึ่งของสภาพการทำงานของโรงเรียน ปีทั้งปีจะมีคำสั่งให้โรงเรียนเดินทางไปราชการในลักษณะนี้ทั้งภายในเขต ภายในจังหวัด และต่างจังหวัดอยู่เป็นเนืองนิตย์ โดยที่ครูไม่สามารถเบิกค่าใช้จ่ายในการเดินทางได้ (แม้จะมีระเบียบให้เบิกได้ แต่ครูก็จนปัญญาเพราะปัญหาความไม่พอเพียงของงบประมาณดังได้กล่าวแล้ว) และในบางกรณีครูต้องออกค่าใช้จ่ายในการเข้าอบรมเองด้วย (เช่น การอบรมเตรียมขอวิทยฐานะตามเกณฑ์ที่กำหนด 5 วัน 4 คืน ซึ่ง สพท.ศรีสะเกษ เขต 3 มักจะไปจัดที่โรงแรมทองธารินทร์ จ.สุรินทร์ ครูต้องเสียค่าใช้จ่ายถึงคนละ 4,000 บาท ค่าเดินทางต่างหาก) นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ครูต้องเป็นหนี้เป็นสินกันไม่รู้จักจบสิ้น อย่างที่สังคมรับรู้และรับทราบ

ณ ตรงนี้ ครูวุฒิอยากถามทุกท่านว่า หน่วยงานอื่นๆเป็นอย่างนี้บ่างหรือไม่?

หากท่านจะกรูณาให้ข้อมูลบ้าง ก็จักเป็นพระคุณยิ่ง

ขอบกราบขอบพระคุณล่วงหน้าครับ

***********

[add]

สงสารโรงเรียนจิ๋วนะคะ..จิ๋วแต่แจ๋วก็ขอให้ภาคภูมิใจนะคะ

แวะมาให้กำลังใจค่ะ

[ครูวุฒิ]

ขอบคุณครับน้อง add

• ในฐานะที่น้อง add  เป็น ศน. คงพอเข้าใจเป็นพื้นฐานอยู่ก่อนแล้วนะว่า โรงเรียนขนาดเล็กและจิ๋วนั้นมีสภาพการณ์เป็นอย่างไร
• งบประมาณปีละไม่ถึง100,000 จะหาผ้าป่าก็เกรงใจชาวนักรบแรงงาน(ที่เจ็บหนักไม่รู้จบ นี่ก็กำลังจะตกงานกันอีกระนาว) หวังพึ่งชุมชนก็ยังทำนากันไม่ได้ข้าวพอกินเลย
• โรงเรียนเล็กอุปมาดั่ง "บอนไซในกระถางแคบๆ" ได้น้ำได้ปุ๋แค่พอประทังชีวิตไปวันๆ แต่หน่วยเหนือกลับคาดหวังจะให้เราออกดอกออกผลเหมือนกับต้นไม้ในสวนที่ได้รับการดูแลอย่างดี เหมือนโรงเรียนในฝัน โรงเรียนอนุบาล โรงเรียนขนาดใหญ่ในเมือง
• คิดแล้วยุติธรรมดีเหลือเกิน การศึกษาที่เท่าเทียมตามรัฐธรรมนูญไทย
• กรรมของเด็กไทย คนไทยและครูไทย(บ้านนอก) ครับ
• บ่นให้ฟังอีกตามเคย อย่าเพิ่งรำคาญกันนะคะ
• สวัสดีครับ