บทเรียน....บทจำ
ในช่วงชีวิตของแต่ะคน ย่อมผ่านประสบการณ์ เห็นความดี ไม่ดี ความเจ็บ ความปวด ความสุข ความสบาย ความทุกข์ และความเศร้ามาไม่มากก็น้อย ทำให้ชีวิตเราได้สั่งสมทักษะในแต่ละเรื่องมา จึงควรนำอดีตมาเพื่อพัฒนาตนเอง
บทเรียน เป็นสิ่งที่เราจะต้องศึกษาว่าบทเรียนชีวิตที่ผ่านมา ควรจะนำมาเป็บบทเรียนในการพัฒนาตนเองหรือไม่
บทจำ เป็นสิ่งที่เราจะต้องจำไว้ในใจ เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจให้เราระมัดระวังบทเรียนในอดีตที่ฝั่งใจ ที่ทำให้เราต้องเสียใจ ก็ควรใส่ใจไม่ให้มาเยือนเราอีก
บททำ เป็นสิ่งที่เราจะต้องแก้ไขปรับปรุงตัวตนของเรา ไม่ให้มีบทเรียนที่ไม่ดี จนทำให้เราจำติดใจ คิดถึงยามใด ใจต้องผวา เราจะต้องทำไม่ให้บทเรียนนั้นเกิดขึ้นกับเราอีก
บทประเมิน เป็นสิ่งทีเราจะต้องนำมาพิจารณาแก้ไข ประเมินผลว่าเราได้พัฒนตนเองให้ดีขึ้นกว่าเดิมหรือไม่ หรือยังจะต้องมีบทเรียนที่ต้องจำ ทำให้ใจต้องช้ำระบมอีกหรือไม่
การนำบทเรียน บทจำ บททำ และบทประเมิน มาพัฒนาตนเองก็เป็นวิธีการหนึ่งที่จะทำให้เรามีการพัฒนาชีวิตด้วยตนเอง ฝึกตนเอง วิเคราะห์ตนเองด้วยตัวของตัวเอง แล้วความสุข ความเจริญเราก็จะรู้เอง ไม่ต้องไปถามใคร
ความเห็น (4)
ใช่ครับ ผมก็เคยผ่านความดี ไม่ดี ความเจ็บ ความปวด ความสุข ความสบาย ความทุกข์ และความเศร้า แต่วิธีของพี่นี้เป็นจังหวะให้กับชีวิตที่ดีมากเลย ทำให้ผมมีความรู้ความเข้าใจเพิ่มมากขึ้นเข้ามาในชีวิต ขอบคุณมากครับพี่....
*ขอบคุณที่ติดตามอ่าน
* มีคำชี้แนะก็กรุณาชี้แนะด้วยนะครับ
Natthida Phupha
เป็นบทความที่น่าสนใจ ให้ข้อคิดในการดำเนินชีวิต และเป็นบทเรียนในสิ่งที่ผิดพลาด
ขึ้นอยู่กับช่วงชีวิต ทำให้เข้าใจชีวิตได้ดีขึ้น และพร้อมที่จะเผชิญกับปัญหาที่เกิดขึ้นได้
อย่างไม่ย่อท้อ