ลมหายใจ...ที่เหลือ


ลมหายใจ...ที่เหลือ

 

เคยนึกเล่นๆ ตั้งข้อสังเกต ผ่านๆ เรื่องราว ใน365 วัน มีกี่วัน ใน1ปี ที่หัวใจ เราอิ่มอุ่น และเป็นสุข ที่สุด วันที่หัวใจเราแหลกสลาย มีระยะยาวนาน แค่ไหน บางคนมี ความสุข มีเพียง1 วินาที แต่มีความทุกข์ เป็นร้อย เป็นพันว

ความผิดหวัง ความสมหวัง การต่อสู้ การยอมแพ้ ความเบิกบานใจ ความหดหู่ และความรู้สึก อีกหลายประการ คือ สองฝั่งชีวิต ที่คนเรา ไปเกี่ยวเนื่องด้วย สำหรับคนไม่สู้ คือคน ไม่มีหวัง บางครั้งเรา อาจแอบหวัง อย่างต่อเนื่องได้ แต่บางทีเราก็ เลือก ไม่ได้ที่จะสิ้นหวัง อย่างยาวนาน

จอยู่อย่างมี ความหวัง คำคำนี้ง่าย แต่ค่อนข้างยาก ที่จะทำ ผู้คนจำนวนมากสิ้นหวัง อย่างเรื้อรัง อยู่อย่างไร้พลัง เหมือนอยู่ในซากของชีวิต

สาเหตุของ คนที่ใกล้จะตาย เหลือเพียง ลมหายใจ สุดท้าย มีอยู่ หลายประการ

สาเหตุหลัก ๆ ก็คือ การสูญเสีย ความหวังอย่างแรง ไม่สมหวัง ในสิ่งที่คาดหวัง  

ยอมรับความเป็นจริง จากบางอย่างไม่ได้ ถูกชะตากรรม เล่นงานหนัก ๆ กับชีวิต

หรือร่างกายอยู่ ในช่วงอ่อนแอ ทำให้ภูมิคุ้มกัน ของความเข้มแข็ง เปราะบาง

ภูมิคุ้มกันที่ทุกคน ควรจะมีคือ เข้าใจโลก และเข้าใจชีวิต เรียนรู้ที่จะอยู่ ได้ด้วยตนเอง นี่คือสัจธรรม ของชีวิต เรามักได้ยินคำพูด คุ้นหูว่า ระยะทางของความสุข แสนสั้น ช่างต่างกัน  

กับช่วงเวลาของ ความทุกข์ ที่มักทอด ยาวออกไป ไกลแสนไกล คงเหมือนฉัน ที่เคยรู้สึกว่า ถ้าวันนี้รู้สึก เหนื่อยล้า กับการงาน หรือวุ่นวายใจ  

กับความทุกข์ ฉันจะตรงดิ่ง ไปที่ที่นอน แล้วล้มตัวนอน เหมือนตัวเอง พลัดตกไป ในบ่อลึก และ หลับสนิท เหมือนไม่ได้นอน มานาน แสนนาน ในความทุกข์ ที่กล่าว บางครั้งต้อง อาศัยพลังใจ และเรียนรู้ที่ จะแก้ไข คงพอจะคิด จำแนกได้ดังนี้ 1.ตั้งสติ 2.พร้อมยอมรับ 3.จมอยู่กับความทุกข์เศร้า  

4.มองไม่เห็นทิศทาง 5.เสียใจ 6.หาทางออก 7.เรียนรู้วิธีแก้ไข ,9,10. ร้องไห้และร้องไห้ 

ในช่วงเวลา 1 ปี 1 เดือน หรือ 1 วัน ปริมาณของหวัใจ คน อาจแตกสลาย เพิ่มขึ้น หรือลดลง เมื่อวาน อาจรู้สึก อิ่มอุ่นหัวใจ คล้ายมี ใครสักคน โอบกอด ตลอดเวลา



แต่วันนี้กลับรู้สึก โดดเดี่ยว เคว้งคว้าง อ้างว้าง เหมือนกับว่าหัวใจ แตกสลาย

คนเรา มีพลังในการ เผชิญแรงเสียดทาน ของชีวิตไม่เท่ากัน บางคนอาจ สิ้นหวังง่าย บางคนอาจ สิ้นหวังยาก

การอยู่ในโลกมนุษย์ นี้ให้ได้ คือ การอยู่อย่าง มีความหวัง คล้าย ๆ กับการโกหกตัวเอง ให้แนบเนียน เหมือนเอา ความฝันมาต่อ ลมหายใจ เพราะยังมีหวัง และมีฝัน ที่อยากจะทำ



หมายเลขบันทึก: 228359เขียนเมื่อ 9 ธันวาคม 2008 12:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 03:52 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

สวัสดีค่ะ

มาให้กำลังใจ...กับลมหายใจ....ที่เหลืออยู่....

การรูจักตนเองและให้คุณค่าของตนเองมีความสำคัญมากค่ะ

ขอบคุณค่ะMSU-KM :panatung~natadee ที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท