เรื่องเล่าชาวศูนย์เมือง(4)
ว่าแล้ว...วันนี้ก็ถึงคิวน้องตู่
วันนี้เป็นวันจันทร์ที่ 8 ธันวาคม 2551 เป็นวันทำการหลังจากวันหยุดยาวมา 3 วัน เช้านี้ ใครที่ผ่านมาที่ศูนย์สุขภาพเมือง ในช่วงก่อนเจ็ดโมงถึงแปดโมง ต้องตื่นตาตื่นใจกับคนไข้ที่รอรับคิวจากหน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ แถวยาว ออกมาถึงหน้าตึก ทะลักลงบันไดหน้าตึกลงไปอีกยาว ก็แค่แป๊บเดียว ครึ่งชั่วโมงที่เปิดรับคิว ก็จ่ายคิวที่ 160 -170 คิวเข้าไปแล้ว นี่แค่หยุดสามวันนะคะ นึกภาพว่า เดี๋ยวหยุดปีใหม่ 5 วัน แถวคงยาวออกไปถึงประตูทางเข้าโรงพยาบาลแน่เลย ...พี่น้อง
แต่เรื่องที่จะเล่าวันนี้ ดูๆจริงๆ ก็ไม่เกี่ยวกะจำนวนคนไข้นะ แต่เอาเป็นว่าเป็นปัจจัยเสริมละกัน เดี๋ยวจะเฉลยว่าทำไมนะคะ
พี่ตู่ พยาบาลคนสวย พูดจาไพเราะอ่อนหวาน ทำหน้าที่ประจำจุดหลังตรวจ ตั้งแต่เช้าตรู่ (เวรเช้าตรู่ 7.00-8.30 น.) อย่างแข็งขัน ด้วยปริมาณคนไข้ที่มากล้นในวันนี้ น้องๆทุกคน ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่ตนเองกันอย่างตั้งอกตั้งใจ ไม่ได้สนใจสิ่งแวดล้อมคนรอบข้างซึ่งเหมือนจะเดิมๆ แบบว่าก้มหน้าก้มตา ทำงานให้ทันกะปริมาณงานที่อยู่ตรงหน้า จนใกล้ๆเที่ยง นั่นแหละ จึงเริ่มเข้าที่เข้าทาง หย่อนๆลงบ้าง น้องปราณี ที่เดินไปเดินมาอยู่หน้าพี่ตู่ ก็เริ่มหันมาสนใจสิ่งแวดล้อมบ้าง ตาเจ้ากรรมจึงได้มองเห็นว่า เสื้อหนาวพี่ตู่ตัวนี้ ดูแปลกๆ ปากก็พูดว่า หนูว่าเสื้อพี่ดูแปลกๆนะ นั่นแหละ พี่ตู่เองก็คงเพิ่งได้หันมาดูตัวเองบ้าง 555 วันนี้พี่ตู่เรา นำเสนอแฟชั่นใหม่ เอาตะเข็บเสื้อ กับ ป้ายยี่ห้อที่คอ ออกมาโชว์ด้านนอก ซะงั้น คราวหน้า น้องปรา นอกจากจะสำรวจดูแลคนไข้หน้าห้องตรวจน่ะ ช่วยสำรวจพี่ๆหน้าห้องก่อนทำงานทุกวันด้วยนะจ้ะ ( กระซิบๆ หลังจากที่รู้ว่านำแฟชั่นแล้ว ยังโทรไปต่อว่าคนรู้ใจที่บ้านอีกแน่ะว่าทำไมไม่ช่วยดู โถ ตู่ เกี่ยวกะเค้าที่ไหนล่ะนั่น ) แต่เราต้องขอบคุณพี่ตู่นะวันนี้ อย่างน้อยในวันที่เราเหน็ดเหนื่อย เราก็มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะให้กันและกัน หายเครียดเป็นปลิดทิ้งเชียวแหละตู่เอ้ย
ความเห็น (3)
ฮุฮุฮุ....น่ารักดีจัง.....โดนอำซะแย้วววววๆๆๆๆๆๆๆ
เอาเป็นว่าใส่แล้วอุ่นเหมือนกันก็แล้วกันนะ
ขอบพระคุณค่ะอาจารย์ .. ...ที่เป็นกำลังใจให้ ฮือ...ฮือ ถึงหน้าจะแตก กระทิงแดงก็ไม่จ่ายตังค์ แล้ว.. *** แต่มองอย่าง beautiful mind นะคะ ** อย่างน้อยเสื้อเราจะได้เก่าเท่าๆกัน ทั้งด้านใน และด้านนอกนะคะ ใส่ได้อีกหลายปี ฮิ...ฮิ...ฮิ