ใครหนอ...รักเรา...เท่าชีวี...?

...เนื่องในวันพ่อแห่งชาติ

เสียงเพลง...ใครหรอ....รักเรา...เท่าชีวี...? ใครหรอ...ใครกันให้เราขี่คอ... ทำให้ย้อนกลับไปนึกถึงตอนเด็กๆที่คุณพ่อให้ขี่คอ ชวนพูดคุยรอบบ้านแล้วแวะมาดูที่ห้องครัวมาดูคุณแม่ทำอาหาร พูดกระเช้าเย้าแหย่มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะห์มีความสุขจัง....ซึ่งเวลาก็ได้ผ่านไปอย่าางรวดเร็ว

กาลเวลา...ได้พัดพาอะไรหลายๆอย่างไปอย่างไม่หยุดยั้ง ไม่ว่าจะเป็นความหนุ่มสาว ...ความแข็งแรงของร่างกาย ความทรงจำเก่าๆก็ถูกลืมเลือนไปพร้อมความชราของวัย สายตาเริ่มฝ้าฟางหูก็เริ่มตึง เรียวแรงแข็งขาก็ไม่ได้ดั่งใจ หวนกลับมาดูพ่อของเรา โอ้หนอ...ท่านดูชราไปเยอะเลย..แต่ละปีที่ล่วงผ่านทำให้รู้สึกใจหาย คงเห็นมีแต่ความรักความห่วงใย ซึ่งไม่เคยลดน้อยไปจากใจท่านเลย

เนื่องในวันพ่อแห่งชาตินี้ ผึ้งงานอยากจะเขียนถึงพระพรหมในบ้านที่ลูกทุกคนสามารถเอื้อมถึงและสัมผัสได้ในโลกของความจริงคือบิดาและมารดา ซึ่งทรงพระคุณอันใหญ่หลวง เป็นพระพรหมประจำบ้านและเป็นครูคนแรกที่ลูกๆควรกราบไหว้และดูแลเอาใจใส่ อย่าทำลายน้ำใจท่าน ความห่วงใยการจ้ำจี้จ้ำไช ก็เป็นความปรารถนาดีของท่านที่อยากเห็นลูกทุกคนเป็นคนดีและมีความเจริญก้าวหน้าในชีวิต

เหตุที่เปรียบพ่อแม่เป็นเหมือนดั่งพระพรหมของลูกนั้น เนื่องจากพระพรหมนั้นท่านทรงมีคุณธรรม 4 ประการซึ่งเรียกว่าพรหมวิหาร 4 คือเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ซึ่งเมตตานี้ท่านมีอยู่แบบไม่สามารถปรมาณได้ ไม่ว่าลูกจะมีความผิดมากน้อยเพียงใด จะเห็นได้ว่าท่านให้อภัยลูกได้เสมอ ทั้งความรักความเมตตาให้ได้อบอุ่น ร่มเย็น ปรารถนาอยากให้ลูกมีแต่ความสุข ส่วนความกรุณานั้นมีความรักความปรารถนาให้ลูกพ้นทุกข์ คอยช่วยเหลือเกื้อกูลโดยที่ลูกไม่ได้ร้องขอ ยินดีช่วยเหลืออย่างเต็มใจ มุทิตานั้นมีอยู่ในใจพ่อแม่ทุกคนโดยธรรมชาติ ซึ่งท่านจะยินดี เมื่อเห็นความสำเร็จของลูก โดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนใดๆ อุเบกขา ความอดทนอดกลั้น และวางเฉยในเรื่องที่ไม่สามารถช่วยได้ ก็ต้องยอมรับด้วยความสงบ ไม่เคยซ้ำเติมให้ลูกซ้ำใจ และคอยเป็นหลักประกันให้ลูกมาในเส้นทางที่ถูกที่ควร

ซึ่งจะเห็นข่าวว่าลูกๆบางคนลืมพระพรหมที่บ้านหันไปยึดมั่นสิ่งอื่นแทนและละเลยจนพระพรหมในบ้านเศร้าหมอง มีบางคนเอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่ไม่รักเคารพท่าน ดูหมิ่นดูแคลนว่าพ่อแม่มีการศึกษาน้อย ต่อว่าไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร เป็นคนหัวเก่าไม่ทันสมัย สู้ตัวเองไม่ได้เรียนจบมาสูงถึงโทถึงเอก รู้ทุกเรื่องฉลาดแล้วไม่ต้องมาสอน ทำให้พ่อแม่น้อยอกน้อยใจจนน้ำตาไหล ข่าวเช่นนี้ก็มีให้เห็นบ่อยๆ ส่วนพ่อแม่ก็โทษตัวเองว่าสั่งสอนลูกไม่ดีทำให้ลูกลืมตัว ไม่รู้จักกตัญญูรู้คุณ ไม่มีความคิดมีคุณธรรม ถ้าถามพ่อแม่จะไม่เคยต้องการอะไรมากไปกว่าต้องการให้ลูกเป็นคนดีมีคุณธรรมเท่านั้น ส่วนลูกเคยคิดบ้างหรือไม่ว่า ถ้าไม่มีพ่อแม่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย แล้วจะโตขึ้นมาได้ และยืนอยู่จนมาถึงวันนี้หรือ? มาถึงวันที่ดูถูกพ่อแม่ให้เป็นบาปกรรมติดตัว ไม่รู้จักบาปบุญ คนประเภทนี้เรียกว่าการศึกษาไม่ได้ช่วยยกระดับจิตใจให้สูงตามได้เลย

ส่วนคนที่เป็นอภิชาติบุตรนั้น เป็นบุคคลที่รู้ว่าอะไรถูกอะไรควรปฏิบัติต่อผู้มีพระคุณ ความเจริญรุ่งเรืองและความเป็นศิริมงคลก็เกิดขึ้นเป็นแสงสว่างคุ้มครองให้มีแต่ความสุข หมั่นดูแลพระพรหมที่บ้านให้มมีแต่ความสุขสว่างทั้งกายและใจ ดังนั้นผลบุญจึงหนุนนำผู้ปฏิบัติดีเช่นนี้

พ่อเป็นผู้นำครอบครัว นำแสงสว่างสู่ใจลูกๆทุกคน เนื่องในวันพ่อขออวยพรให้คุณพ่อมีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขทั้งกายและใจ ปีนี้ได้ร่วมนำผ้าไตรบวชพระเนื่องในวันพ่อด้วย หวังผลบุญสู่ใจท่านให้ร่มเย็น มีแต่ความสุข ..รักพ่อ.ค่ะ..ดีใจที่ปีนี้ได้กลับไปกราบพ่อในวันพ่อแห่งชาติ ...แล้วท่านล่ะ..กลับไปกราบพ่อแล้วหรือยัง?....

เขียนใน GotoKnow โดย ผึ้งงาน_SDU
ใน เก็บเรื่องมาเล่า

คำสำคัญ (Tags): #วันพ่อ

หมายเลขบันทึก: 227482เขียนเมื่อ 5 ธันวาคม 2008 11:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:57 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน