โชคดีที่เป็นโรคมะเร็ง
หลังจากหมอผ่าตัดมะเร็งปากมดลูกไปประมาณ 2 ปีในระยะหลังผ่าตัดแพทย์จะนัดตรวจเป็นระยะๆ ระยะแรกหลังผ่าตัด 1 เดือน 3 เดือนและ 6 เดือน โดยจะทำการตรวจเป็บสเมียร์คือ ตรวจภายในช่องคลอดแล้วใช้ไม้พันสำลีปายเอาเมือกที่ปากมดลูกไปส่องกล้องตรวจหาเซลล์มะเร็ง และคลำหน้าท้องเพื่อหาสิ่งผิดปกติว่ามีก้อนไหม หลังการผ่าตัด2 ปี พ.ศ. 2542 แพทย์ตรวจพบถุงน้ำที่รังไข่ข้างซ้าย จึงต้องผ่าตัดเอาถุงน้ำและรังไข่ออก ผ่าตัดครั้งที่สองนี้ชักรู้สึกว่าสบายใจกว่าการผ่าตัดครั้งแรกทั้งนี้เพราะ 1) มั่นใจในฝีมือแพทย์ 2) ความคุ้นเคยแพทย์และพยาบาล 3)ทำใจมาบ้างแล้ว ขั้นตอนการผ่าตัดก็ไม่มากมายนัก ตอนเช้าไปตามนัดเพื่อให้แพทย์สั่งให้นอนโรงพยาบาล พยาบาลจะมาเตรียมการผ่าตัดให้ เรียบร้อยก็ขออนุญาตไปทำงานที่คณะต่อก่อน ตอนเย็นประมาณ6โมงเย็นก็หิ้วกระเป๋าเสื้อผ้ามานอน(เหมือนเข้าพักโรงแรม) สามีเดินทางมาจากต่างจังหวัดจะเดินทางมาถึงประมาณสองทุ่ม(มาเฝ้าไข้) พยาบาลมาสวนท้อง แพทย์ดมยาจะมาเยี่ยมเตรียมตัวเราก่อนผ่าตัด (อดกลัวไม่ได้ บอกหมอว่าก่อนดมยาขอยานอนหลับก่อน เพราะจะได้ไม่รับรู้มาก ยิ่งรู้ยิ่งกลัว กลัวใจตนเอง) เราก็สวดมนต์ทานยานอนหลับตามที่พยาบาลเอามาให้ ตอนเช้าตีห้าก็สวนท้องอีกรอบ แล้วรอเข้าห้องผ่าตัด หลังผ่าตัดพักฟื้นประมาณ 5วันกลับบ้านได้ ต่อมาในปี 2544 หลังการผ่าตัด2 ปีเช่นเดิม แพทย์ตรวจพบถุงน้ำที่รังไข่ข้างขวา จึงต้องผ่าตัดเอาถุงน้ำและรังไข่ออกอีก เที่ยวนี้หนักหน่อยตั้งแต่เตรียมผ่าตัด ความที่เราชะล่าใจว่าคงไม่เป็นไรมาก ทำตัวเหมือนเตรียมผ่าตัดครั้งที่สอง แต่เที่ยวนี้หมอไม่แน่ใจกลัวว่าจะผ่าตัดพลาดเกิดไปถูกลำไส้ อาจติดเชื้อได้ ถ้าไม่เตรียมลำไส้ให้ดี จึงสั่งยาระบายเพื่อล้างลำไส้ ให้ทานยาทุก 2 ชั่วโมง เดินเข้าห้องน้ำเป็นว่าเล่นประมาณเกือบ10ครั้ง ครั้งหลังสุดประมาณ 1 ทุ่มจะเป็นลมในห้องน้ำ กดออดเรียกพยาบาลเพราะไม่มีใครอยู่ เที่ยวนี้จึงรู้ว่าชีวิตประมาทไม่ได้ จึงขอร้องพยาบาลว่าของดทานยา เพราไม่ไหวจะตายก่อนผ่าตัดแน่ แพทย์จึงสั่งให้น้ำเกลืออาการจึงดีขึ้น หลังผ่าตัดครั้งที่สามรู้สึกแย่มากๆตั้งแต่อาการปวดหลังผ่าตัด ทานอาหารไม่ได้ลำไส้ไม่ทำงาน อีกประการหนึ่งคือ อาการหมดภาวะของฮอร์โมนเพศ เพราะตัดรังไข่สองข้าง รู้สึกหงุดหงิด จมูกไวมาก เหม็นกลิ่นอาหาร บุหรี่ ตอนหลังได้ยาฮอร์โมนอาการดีขึ้น แต่แผลผ่าตัดปวดมาก สมาธิ ธรรมะเอาไม่อยู่ กลับบ้านมานอนพักฟื้นประมาณหนึ่งสัปดาห์บ้านน้องสาว แล้วเดินทางกลับบ้านต่างจังหวัด เพื่อนๆพยาบาลมาเยี่ยมก็บอกว่าทำไมครั้งก่อนผ่าตัดไม่ผ่าเอารังไข่ออกทั้งสองข้างเลย จะได้ไม่ต้องเจ็บหลายครั้ง เราก็บอกว่าเมื่อเราป่วยหมอบอกให้ผ่าทีละครั้งก็ต้องแล้วแต่หมอ แต่อย่างไรก็พยายามคิดทางบวกว่าพระเจ้าคงอยากให้เรานอนพัก จึงทำให้เราป่วยจะได้ไม่เที่ยวหางานทำ เพราะเป็นคนอยู่ไม่เป็นสุข ชอบทำงาน สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการผ่าตัดอีกครั้งที่สองและสามคือ ชีวิตนี้ประมาทไม่ได้ ตลอดเวลาหลังผ่าตัดมดลูก ดิฉันรับประทานหญ้าปักกิ่ง(บางคนเรียกว่า หญ้าเทวดาใช้รักษามะเร็งลำไส้ไดผลเกือบร้อยเปอร์เซนต์ มีฤทธิ์แก้อักเสบ และขับสารพิษจากร่างกาย)เกือบตลอด เว้นบางช่วงที่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ออกกำลังกาย ทำจิตใจให้สบาย มองโลกแง่ดี คิดทางบวก
ความเห็น (22)
สวัสดีค่ะ
- มาให้กำลังใจค่ะอาจารย์
ทำจิตใจให้สบาย มองโลกแง่ดี คิดทางบวก
- ยืมคำนี้ไปใช้นะคะ..กับสิ่งที่หนูกำลังเป็นอยู่...
- ขอบคุณค่ะ
ผมสูญเสียภรรยาไปเพราะมะเร็งเต้านม เธอพยายามคัดน้ำนมให้ลุกดื่มเมื่อคลอดลูกคนที่ 2 อาการเจ็บเต้านมที่เพื่อนพยาบาลช่วยทำให้ช้ำและแข็งตัวเป็นก้อนจนลูกอายุ 2 ขวบ เธอจึงทราบหลังจากตรวจว่าอาจเป็นเนื้อร้าย เราเพียรพยายามจนสุดความสามารถสามารถยื้อไดถึง 5 ปีเศษๆ เพราะไม่ยอมผ่าตัดเอาก้อนเนื้อออก แต่อย่างไรก็ตามวิธีที่ดีที่สุดคือสภาพจิต ต้องรักษาจิตให้ดีที่สุด เพียรพยายามรับประทานอาหารธรรมชาติพวก ธัญญพืช งดเว้นอาหารที่ไปกระตุ้นเซลล์มะเร็ง อาจารย์ครับผมให้กำลังใจอย่างที่พระพุทธองค์ บอกว่า คนเราเหมือนสรรพสิ่งทั้งหลาย ที่เกิดมา ตั้งอยู่ ดับไป อย่าไปยึดติด เราทุกคนเป็นแค่มวลหนึ่งของจักรวาล ธุลีเดียว ผมเองไม่เคยประมาทเรื่อง
นี้เพราะอดีตใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยมาก เกรงว่าวันหนึ่งไม่โรคใดโรคหนึ่งคงคุกคามเราแน่นอนทำใจวางเฉย มีสติที่จะทำดีให้มากที่สุดดีกว่า แวะมาทักทายครับ
อาจารย์ครับ
อ่านเรื่องราวชีวิตอาจารย์แล้ว ทำให้ผมคิดไม่ถึงว่า อาจารย์จะผ่านเรื่องราวต่างๆมาได้ถึงขนาดนี้...อาจารย์เป็นตัวอย่างของความเข้มแข็งและเป็นต้นแบบของการเป็น "ครู" ที่ดี
มีเวลาผมคงได้ไปกราบสวัสดีอาจารย์บ้าง...ตอนนี้ผมสบายดีอยู่ที่บางกอก หลังจากเสร็จงานใหญ่ๆที่นี่แล้ว คิดว่าจะเดินทางไป มช.ครับ
ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมให้กำลังใจ ขอแสดงความเสียใจแด่ท่านajankoy ขอบคุณคุณจตุพรค่ะรวมทั้งดอกกุหลาบสวยของคุณนัฐพรค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
- กระบี่อยู่ที่ใจ อาจารย์เข้มแข็งมาก ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ค่ะ
- ดาวลูกไก่เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับ ดร.ปุ๊ (จารุณี มณีกุล) ค่ะ
ขอขอบคุณยินดีที่รู้จักคุณดาวลูกไก่ ช่วงนี้กำลังเริ่มมีงานทำร่วมกับอาจารย์ดร.จารุณีอยู่ คงได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันอีกมากมายนะคะ จริงๆอยากบอกเล่าเรื่องราวของตนเองเพื่อเป็นประโยชน์แก่คนอื่นๆที่อาจประสบเหตุการณ์เหมือนกับตนเองหรือสมาชิกครอบครัวให้เกิดกำลังใจในการต่อสู้ชีวิต จะได้รู้สึกว่าชีวิตมันเป็นเช่นนี้เอง จะได้ไม่ประมาท ว่างๆต้องออกกำลังกายให้ร่างกายแข็งแรงไว้ จิตใจต้องฝึกมองโลกและคิดทางบวก ฝึกทำงานเพื่อสาธารณะประโยชน์ (เขียนเพื่อเตือนตนเองนะคะ)
- สวัสดีค่ะ
- เราอาจตกที่นั่งเดียวกัน
- เบื้องบนกำลังทดสอบจิตใจของเราอยู่
- ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ค่ะ
- และขอกำลังใจจากอาจารย์เช่นกัน
- สู้นะคะ
ระยะนี้มีเวลาว่างเดินสายไปร่วมทำบุญในงานต่างๆที่ทั้งที่จังหวัดแพร่และเชียงใหม่ เริ่มแรกที่จังหวัดแพร่ไปร่วมฟังสวดอภิธรรมงานศพญาติ ต่อมาอีกสัปดาห์ที่เชียงใหม่ได้ไปร่วมทำบุญงานศพคุณแม่ลูกศิษย์ที่โบสถ์พระหฤทัย ทำให้เข้าใจหลักคำสอนของศาสนาคริสต์เพิ่มขึ้น เข้าใจในสัจจะธรรมที่บอกว่าทุกศาสนาสอนให้มนุษย์เป็นคนดี รู้สึกปลาบปลื้มยินดีเมื่อได้เห็นความรักของลูกที่มีต่อคุณแม่ ท้ายสุดเมื่อวันพ่อ 5 ธันวามหาราชได้ไปร่วมในงานบวชพระที่วัดแพร่ธรรมาราม บวชพระ 16 รูปได้ไปนั่งสมาธิขณะไปรอในพิธี ตอนเช้าได้ไปตักบาตรพระที่หน้าตลาดอำเภอเด่นชัย ขณะตักบาตรรู้สึกปลิ้มปิติน้ำตาแทบไหลเมื่อพระท่านเดินมาบิฑบาตรเป็นแถวยาว เพราะนานมาแล้วที่ไม่ได้ตักบาตรในบรรยากาศเช่นนี้ คือตักข้าวสวยใส่ลงในบาตรโดยตรง (ปกติจะใส่ข้าวสวยและอาหารเป็นถุงๆ)ประมาณ 15 ปีได้ตั้งแต่คุณแม่เสียชีวิต ทำให้คิดถึงคุณพ่อคุณแม่มากๆ และปิติอีกประการคือ พระท่านหยิบเอายาคูลย์ที่มีโยมถวายท่านใส่ในภาชนะที่ดิฉันบรรจุข้าวสวยเพื่อใส่บาตรท่าน (เพราะท่านฉันท์มังสวิรัจ)ท่านแจกทุกที่ตักบาตร ทำให้นึกถึงคำว่าเมตตาจิตของท่าน จึงตั้งใจว่าจะไปวัดบ่อยครั้งขึ้น ถ้ามีโอกาส เพราะจิตใจแจ่มใสปลอดโปร่งมากวันนี้
สวัสดีค่ะ
- กลับมาให้กำลังใจ อาจารย์ อีก ค่ะ..
- อาจารย์เป็นตัวอย่าง.ที่ดี.ในการดำเนินชีวิต ค่ะ..
- อยากให้ คนที่กำลังมีความทุกข์..มาอ่าน บันทึกของอาจารย์ นะคะ..จะได้เข้มแข็ง..และดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุข..เหมือนอาจารย์..
- อาจารย์ ขา แล้ว จะมาเยี่ยม อีก นะคะ..
- ฝาก ช่อ กล้วยไม้ ที่ มีกลีบแข็งแรง สวยงาม..มาให้อาจารย์ ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
- นำกำลังใจมาค่ะ เป็นบางส่วนของหมอที่เป็นมะเร็งให้สัมภาษณ์ผ่านสื่อมวลชนค่ะ
- "...บังเอิญเจ้ากรรม เกิดเป็นมะเร็งเมื่ออายุ 70 ต้องผ่าตัดให้เคมีวุ่นวาย เกิดความสนุกกับตัวเองขึ้นมาว่า อะไรกัน เป็นหมอเองก็ยังทำความผิดพลาดจนเป็นมะเร็งเสียเอง ผมก็เขียนกระเซ้าเย้าแหย่ตัวเองเรื่อยมาจนเดี๋ยวนี้ เขียนไปจนกว่าจะหมดอายุขัยซึ่งแพทย์บอกว่าโรคนี้อยู่ได้แค่สองปีก็เก่ง ถ้าห้าปีก็เป็นปาฏิหาริย์ ผมก็เชื่อเขาเพราะเราเรียนมาเหมือนกัน แต่เกิดความคิดสู้โรคโดยหาวิธีรักษาแบบทางเลือก นำมาผสมผสาน ก็เลยหลุดเข้าวงจรการแพทย์ทางเลือกที่กำลังแพร่หลายทั่วไป เพราะมีหลายโรคที่แพทย์รักษาไม่หาย เลยสนุกใหญ่ เขียนๆ ไปก็เห็นว่าถ้าให้เพื่อนที่ป่วยคล้ายกันได้รู้บ้างก็น่าจะดี เลยกลายเป็นเรื่อง...ที่เกิดขายดีขึ้นมาโดยไม่คาดฝัน ผมก็เลยดังชั่วข้ามคืน ทำให้ผมต้องทำงานหนักขึ้นอย่างมาก แต่ก็สนุกสนานกับงานดีเพราะช่วยคนอื่นได้ รวมทั้งช่วยตนเองให้หายเครียดด้วย ความเครียดเป็นเรื่องบั่นทอนจิตใจมาก ทำให้เกิดโรคหลายอย่าง และเป็นแล้วหายยาก...."
- หมอเป็นมะเร็งช่วงเวลาเดียวกับอาจารย์ค่ะ แต่ไม่มีปาฏิหาริย์
- ปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นครั้งนี้ รออาจารย์มาเล่าต่อว่าโชคดีที่เป็นมะเร็งได้...อย่างไรค่ะ
ขอขอบคุณมากๆ สำหรับทุกคนที่เป็นกำลังใจ ทั้งคุณดาวลูกไก่ที่น่ารัก คุณนัฐพร และผู้อ่านทั้งที่ไม่ได้บันทึก ขอตอคำถามกับประโยคที่เขียนว่าโชคดีที่เป็นมะเร็งได้...อย่างไรค่ะ
โชคดีเพราะ
1.ได้ทดสอบกำลังใจ กำลังกายตนเองว่า ขณะคิดว่าตนเองใกล้ตายหรือถือว่าวิ่งเฉียดความตายนั้น ควรทำตัวอย่างไร เรียกว่า ได้ทำบทบาทสมมติว่าตนเองตาย
2.ได้รู้จักวางแผนชีวิตตนเอง เช่น การเก็บข้าวของให้เป็นที่ เอกสารสำคัญที่ต้องใช้ เวลาเราตายจัดการเก็บเป็นที่เป็นทาง จะได้ไม่เป็นภาระลูกๆ ค้นหา บอกกล่าวเรื่องราวสำคัญ (สั่งเสีย) ลูกๆเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ รวมทั้งหนี้สิน (ผู้มีพระคุณที่สำคัญ) ว่าอยู่ที่ไหนบ้าง จะได้ไม่ลืมตอบแทนท่านบ้าง
3.ตั้งสติได้ว่า เราไม่รู้จะจากเขาจริงๆวันใด เวลาใด ทุกวันก่อนนอน (ถ้านึกได้) จะบอกลาลูกๆทุกครั้ง -พยายามสอนให้เขาพึ่งตนเอง โดยถอนตนเองออกจาก การสั่งการใดๆที่ไม่จำเป็น ฝึกให้ลูกรู้จักคิดเป็น ทำเป็น (ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ก็ทำอยู่ แต่ต้องสอนมากขึ้น)
4. อยากทำอะไรดีๆให้ใคร มีโอกาสต้องรีบทำ เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ ใครคนใดจะจากกันก่อน (จะได้ไม่เสียใจ)
ได้รับรู้ถึงสัจธรรมว่า คนเรานี้หาเงินสะสมทรัพย์สมบัติทำอะไรกันหนักหนา เวลาตายหรือเจ็บป่วย ใครในโลกทั้งที่รักหรือไม่รักเรา ก็ช่วยเราไม่ได้ เพราะป่วย เจ็บปวดแทนกันไม่ได้ เราจงทำวันนี้ให้ดีที่สุดพอแล้ว อย่างไรก็ตามทุกวันนี้ดิฉันยังบ้าทำงานไม่หาย แต่ปล่อยวางได้อย่างมากๆๆๆๆๆ (ใครจะโชคดีอย่างเราใช่ไหมคะ)
5.โชคดีที่ค้นพบว่าเป็น ตั้งแต่อายุเท่านั้น ถ้าเป็นตนอายุมาก สังขารเราคงสู้มะเร็งไม่ไหว ใช่ไหม (เจอศัตรู ตอนกำลังแข็งแรง) ต่อไปต้องเตรียมตัวดีๆ เพื่อจะได้รบชนะศัตรูใช่ไหม (ไม่งั้น เราคงตั้งอยู่ในความประมาท ใช่ไหม)
กิจกรรมตอนนี้ ทำทุกอย่างเพื่อสุขภาพตนเอง และคนรอบข้าง จากนิสัยไม่ชอบทานผัก ตอนนี้พยายามทานประจำ
6. ได้ทดสอบกำลังทางสังคม วัดใจคนใกล้ชิดว่า ใครรักเราจริงบ้าง ตอนนอนป่วยหลังผ่าตัด ครั้งแรก เพื่อนๆพยาบาลสวนดอก รุ่น 12 เป็นผู้ดูแล มาเยี่ยมตลอดโดยเฉพาะคุณพิมพรรณ(เพื่อนดีเด่นแห่งรุ่น) เพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้าก็ได้พบกัน กำลังใจเยอะ (เป็นเหตุผลหนึ่งที่อยากโอนย้ายมาเป็นอาจารย์ที่เชียงใหม่) เพื่อนร่วมรุ่นเรียนปริญญาเอกน้องๆทั้งปริญญาโท ปริญญาเอก คณาจารย์ที่สถาบันวิจัยประชากรและสังคม น้องๆที่สภานักศึกษาบัณฑิต ม.มหิดล (ดิฉันเป็นประธานสภาฯ) ล้วนมีส่วนร่วมให้กำลังใจทั้งสิ้น หลังการผ่าตัดครั้งที่สอง –สาม (ตอนนี้โอนย้ายมาเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยแล้ว) ลูกศิษย์ปริญญาตรีวิชาเอกสุขศึกษา รวมทั้งเพื่อนๆลูกชาย(เป็นนักศึกษาแพทย์) เปลี่ยนกันไปนั่งเฝ้าทุกวันจนออกโรงพยาบาล ญาติทั้งฝ่ายเรา ฝ่ายสามีก็ช่วยกันดูแล ทำให้ตามองเห็นความดีของแต่ละคนมากขึ้น (เพราะก่อนโน้น มัวแต่คิดถึงเรื่องของตนเอง) ทุกวันนี้จึงพยายามตั้งใจสอน ทำทุกเรื่องเพื่อลูกศิษย์ และทุกคนๆที่สัมผัสด้วย (เอาใจเขามาใส่ใจเรา ทำให้ฉลาดขึ้นเยอะ ว่างั้นเถอะ) รู้ว่าเรานี้ช่างโชคดีเกิดมาท่ามกลางคนดีมีน้ำใจทั้งสิ้น
7) สุดท้ายได้รู้จักว่าแพทย์ พยาบาลเมืองไทย เก่งที่สุดในโลก แม้จะเจอทั้งหมอปากหมานก็ตาม เจอภูมิปัญญาท้องถิ่น วิธีคิดของคนบ้านเรา ว่าวิเศษมากๆ ทำให้เข้าใจคำคติโบราณมากขึ้น
จะไม่บอกว่า โชคดีที่เป็นมะเร็ง จะว่าอย่างไร ใช่ไหมคะ ตอนต่อไปจะเล่าให้ฟัง ถึงเทคนิคการคิดทางบวกค่ะ
ขอขอบคุณคุณดาวลูกไก่ คุณนัฐพร คุณครูวรางภรณ์ คุณจตุพร อาจารย์ก้อยอย่างมากๆๆๆๆๆๆ
- ธุค่ะ..
ตามรอยพี่จ๊ะ 
ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี มาเยี่ยมอาจารย์ ^^ และชอบจังเลยที่อาจารย์คิดบวกได้แม้ในยามที่เจ็บป่วย เยี่ยมไปเลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
ขอบคุณคุณเนปาลีมาก อยากเขียนหนังสืออยู่เหมือนกัน กำลังตามมาดูคนเก่งนี่แหละ ขอสมัครเป็นลูกศิษย์ด้วยคนนะคะ ช่วงก่อนนี้งานเยอะมาก เพิ่งจิตว่างได้ประมาณสามเดือนมานี้เอง
ขอแสดงความเสียใจด้วยเกี่ยวกับคุณพ่อคุณดาวลูกไก่ เจ้าของหนังสือ (เพิ่งทราบ) อย่างไรก็ตามขอชื่นชมคุณพ่อคุณดาวลูกไก่ ท่านอาจารย์หมอธันย์ โสภาคย์เป็นอาจารย์ที่น่ารักมาก เคยเป็นลูกศิษย์และเคยทำงานด้วยแม้เพียงเสี้ยวเวลา(เคยเป็นพยาบาลที่รพ.สวนดอก)และท่านเป็นผู้ที่มีสติดีเยี่ยมมากๆ จึงสามารถเขียนหนังสือออกมาเป็นเล่มได้ พี่เองก่อนเข้าห้องผ่าตัดก็เขียนบทความลงวารสารเหมือนกัน ผ่าตัดสามรอบได้ผลงานวิชาการสองบทความ แต่เป็นบทความจากงานวิจัยของตนเอง ไม่รู้ว่าตนเองคิดได้อย่างไร เขียนเพราะอย่างน้อยคิดว่าถ้าผ่าตัดเกิดตายไปจริงๆ ยังมีบทความให้อ่านต่างหน้าอิอิ (จริงๆคงเป็นคนขี้กลัวเหมือนกัน แต่กลบเกลื่อนโดยวิธีการหางานทำซะ จะได้ไม่ฟุ้งซ่านไหง) เรื่องแรกคือ ใครคือคู่นอนคนแรกของชายไทย เรื่องที่สองคือ การมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกของไทย ดูชื่อแล้วน่าสนไหมคะ
- ธุ อาจารย์ค่ะ..
เรื่องแรกคือ ใครคือคู่นอนคนแรกของชายไทย เรื่องที่สองคือ การมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกของไทย ดูชื่อแล้วน่าสนไหมคะ
จะรออ่านบทความเหล่านี้นะคะ ^^
มาเป็นกำลังใจให้อาจารย์คะ หนูเชื่อว่าการนั่งสมาธิเจริญวิปัสสนา การใช้สมาธิเข้าช่วยจะทำให้อาจารย์หายได้คะ เพราะปัจจุบันหนูก็เป็นภูมิแพ้ ตอนนี้ก็เบาบางมากมายคะเพราะหนูมีธรรมมะ และใช้้ธรรมะประยุกต์ใช้กับชีวิต อาจารย์อย่าท้อนะคะ ทำบุญ นั่งสมาธิสำคัญมากเพราะถือเป้นบุญที่ใหญ่หลวงที่สุด การแก้ไขต้องนั่งสมาธิเจริญวิปัสสนาคะ แนะนำให้อาจารย์ไปปฎิบัติที่วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี ปฎิบัติแล้วอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร แล้วชีวิตอาจารย์จะดีขึ้น หลวงพ่อท่านเมตตามากๆคะ
อาจารย์ครับ
ผมขอร่วมดีใจกับข่าวดีของอาจารย์ด้วยนะครับ และ เป็นกำลังใจให้อาจารย์สำหรับตำแหน่งใหม่ ต้นเดือน พย.ที่จะถึงนี้
ผมจะขึ้นไปเชียงใหม่อีกไม่กี่วันนี้ จะขออนุญาตไปกราบที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ครับ :)
เรียนอาจารย์นิ่มอนงค์ที่เคารพ
อาจารย์เก่งมากเลยครับเป็นผมคงไม่ไหวแน่ๆ
ขอแสดงความนับถือครับ แต่ตอนนี้ที่ผมเห็นอาจารย์แข็วแรงมากนะครับ ขอให้อาจารย์สุขภาพดีตลอดไปนะครับ
นาย วิสิฐ พรหมเผ่า การส่งเสริมสุขภาพ'53
ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าวค่ะ
คนเราหากมีใจที่เข้มแข็งแล้ว
หนักหนาแค่ไหนเราก็จะผ่านมันไปได้
และมีภูมิต้านทานให้แก่บททดสอบที่จะเข้ามาในชีวิตอีกมากมาย
ขอขอบคุณอาจารย์สำหรับแง่คิดดีๆค่ะ
ด้วยความเคารพ
หทัยทิพย์ แก้วประทุม ส่งเสริมสุขภาพ 53
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์นิ่มอนงค์ ที่เคารพ
อาจารย์ได้ก้าวข้ามกำแพงกั้นข้อจำกัดของศักยภาพของคนเราไปแล้ว
ด้วยทั้งสภาพร่างกายที่ไมสู้ดี ด้วยจิตใจที่เข้มแข็งได้อยู่เหนือร่างกาย
แบนนิสเตอร์ได้กล่าวไว่ว่า มนุษย์ทุกคนมีศักยภาพมากมายเหลือประมาณ
แถมยังพัฒนาให้เพิ่มพูนขึ้นได้
แต่ศักยภาพดังกล่าวไม่ค่อยถูกนำมาใช้อย่างเต็มที่
เพียงเพราะความเชื่อว่า "ฉั น ทำ ไ ม่ ไ ด้"
ขอขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ อ.นิ่ม