กลอนสุภาพ วันพ่อ
โอ้ละเห่ พาฉันพับหลับบนไหล่
มือปัดไล่หมู่แมลงทุกแห่งหาย
อย่านะเจ้าอย่าเข้ามากล้ำกราย
ถูกต้องกายนวลลออ ของพ่อเอย
โอ้ละเห่ เนื้อทองลูกของพ่อ
นอนเถิดหนอพ่อจะกล่อมเจ้าจอมขวัญ
เราจะพับหลับใหลไปด้วยกัน
แม่เจ้านั้นซักผ้าอ้อมเจ้าจอมใจ
โอ้ละเห่ รู้ไหมใครกันหนอ
ที่สอนพ่อร้อยสลักปักคำหวาน
กลั่นออกมาเป็นบทพจมาน
ผู้ประทานคือ ลูกหนอ ของพ่อเอง
เจ้าคือ ต้นแสนรัก สลักจิต
ชุบชีวิต คำว่า พ่อ ลออขวัญ
รักเจ้าจริงรักยิ่งดวงชีวัน
ผูกและพันคล้องห้วงดวงหทัย
เจ้าคือ ต้นแสนรัก สลักหวาน
กล่อมดวงมาลย์แต้มจิตนิมิตใหม่
เจ้าช่อรักสีม่วง เจ้าดวงใจ
รักเจ้าไซร้ท่วมท้นล้นอุรา
ยามเล็ก พ่อประคอง ตระกองกอด
ปากพร่ำพรอดคำซึ้งว่าเจ้ายาหยี
รักเจ้าเท่าฟ้าหล้าปฐพี
ดวงฤดีพ่ออุทิศชีวิตเอย
ความเห็น (13)
แต่งเก่งจังเลยค่ะ :)
ช่วงนี้ก็ใกล้วันพ่อแล้วด้วย เดี๋ยวจะลองไปแต่งไป ^^
- ขอส่งรักฝากใจไปถึงพ่อด้วยคนค่ะ
- เพราะตอนนี้พ่อไม่อยู่แล้ว
- อยากให้พ่ออยู่...จะได้บอกรักพ่อเหมือนคนอื่น ๆ บ้าง
- บทร้อยกรองไพเราะมากค่ะ
ขอบคุณ คุณครูทั้งสองท่านค่ะ ครูอ้อรีบแต่งนะคะ ช่วงนี้เด็กๆหา กลอนกันวันพ่อกันอยู่ค่ะ จะได้ใส่บาตรด้วยกันค่ะ หุหุ
ประทุมรัตน์ พรมเสนา
I happy very that have best father.
คิดถึงพ่อจังค่ะ
ไม่เห็นจะเพราะเลย
เพราะมากครับพอดีคุณครูให้ไปแต่งกลอนพอดีครับคอบคุณมากครับ
ทราย (เด็กสายวิทย์)
พ่อภูมินทร์ ถิ่นทอง ขึ้นครองราชย์
บิดาชาติ ปราชญ์เพลง บรรเลงไสว
วิจิตรศิลป์ ดินแดน แห่งแคว้นไทย
สร้างสดใส ให้ปวงราษฎ์ โอภาสงาม
พ่อฟ้าไทย ให้สันติ นั้นมิหวั่น
ดุจสวรรค์ บันดาลดล ชนสยาม
ทรงเก่งกาจ ปราดเปรื่อง ไทยเรืองนาม
ขอเดินตาม ความดี จักรีทอง
ปล. แต่งเองนร้า
ติชม กะไม่ว่ากัลเนอร์
เด็กวิทย์ ที่ไหนเนี่ย เก่งจังเลยค่ะ ดีๆ มีคนแต่งเพราะเยอะๆ
เวลาที่มีคนต้องการใช้ จะได้ไม่ต้องรอนานค่ะ
น้องคิมบอมนี่รู้จักพี่แน่เลย ถ้าไม่เพราะ จาแต่งให้ใหม่เอาไหม
เพราะมาก เอาไปใช้จากที่ครูให้มาได้เลย
เด็กคณิดวิด
ลูกเอ๋ยลูกผูกพันกันหลายชาติ
และมิอาจขาดกันนั้นโดยง่าย
พ่อรักเจ้าเฝ้าหวงห่วงลูกชาย
พ่อเหนื่อยกายเพื่อลูกเพราะผูกพัน
อยากให้เจ้าสบายในภายหน้า
จึงเสาะหาเงินทองจ้องมุ่งมั่น
ส่งเจ้าเรียนเขียนอ่านการสำคัญ
แต่เจ้านั้นทำไมไม่เอาดี
เจ้ารับปากพากเพียรเรียนหนังสือ
เพื่อจะยื้อวิชา มาเหมือนพี่
และเกรดศูนย์ปอกไว้ มิให้มี
จะเอบีซีไว้ในระเบียน
หนึ่งปีผ่านการสอบคำตอบออก
เจ้ามาบอกชอกช้ำระกำเศียร
ศูนย์สิบเอ็ด ตัวได้ จากใฝ่เรียน
สุดพากเพียรเรียนไหวลูฏไม่เอา
บอกพ่อว่ามาบ้านช่วยงานพ่อ
ไม่เรียนต่อขอออกบอกโง่เขลา
ไม่อยากเรียนอีกแล้วแจวบ้านเรา
พ่อแสนเศร้าเจ้าเอ๋ยมิเคยตรอง
พ่อยอมทนปนท้องานก่อสร้าง
แต่พ่ออ้างเพื่อลูกยาข้าฯทั้งสอง
เหนื่อยเพียงไหนไม่บ่นทนหมายปอง
หวังเงินทองค่าเรียนเพียรอดทน
แต่พอเจ้าเข้าบ้านไม่นานนัก
เจ้าลูกรักบอกพ่อขอสักหน
ลูกมีสาวขาวสวยด้วยหนึ่งคน
เธอดิ้นรนมาอยู่เป็นคู่กัน
ลูกได้เธอตอนเรียนและเขียนอ่าน
พ่ออยู่บ้านไม่รู้ลูกสุขสันต์
ลูกอยู่หอเธอก็มาหาทุกวัน
เลยผูกพันกันแน่นเป็นแฟนเลย
พ่อของฉันนั้นมีบุญคุณมาก ท่านเหนื่อยยากลำบากเพื่อคนไทย
เราต้องตอบแทนท่านด้วยหัวใจ เราคนไทยเทิดไท้บูชาพ่อ
(แต่งต่อว่าไงดีอ่ะคะอีก1บท ใครก็ได้ช่วยที)