การเดินทางของพีคับเด็กนอกคอก2 เพดานที่ว่างเปล่า

เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นนะเออ

        หลังจากกลับจากตัวจังหวัดได้ไม่นาน ก็ได้ตัดสินใจไปดูสถานที่เรียนใหม่ให้เห็นกับตา มันเป็นตัวเลือกตัวที่สองหลังจากจับฉลากไม่ได้ ฉันได้โควต้าไปเรียนที่นี่ฉันกับ แม่ และกู๋ ขับรถไปดูที่เรียนใหม่ มันใหม่จริงๆมีตึกอยู่หลังหนึ่ง ด้านหลังเป็นทะเล ด้านหน้าเป็นที่รกร้าง อยู่ไม่ไกลจากถนนที่เลาะชายหาด และอยู่ไกลจากบ้านฉันมากกว่าสี่ร้อยกิโลเมตร ใช่มันเป็นโรงเรียนประจำที่เปิดใหม่  ฉันพร้อมที่จะสู้ฉันคิดว่าฉันทำได้แน่ ฉันจะไปที่นั่น แต่ฉันก็มีโอกาสสอบที่โรงเรียนที่ฉันจับฉลากไม่ได้นั้น ถึงโรงเรียนนั้นจะไม่ได้เปิดใหม่ แต่ก็เป็นรุ่นฉันรุ่นแรกที่ย้ายไปอยู่ที่นั่น เป็นโรงเรียนที่หลายๆคนเข้าใจผิดในตอนแรกๆว่าเป็นโรงเรียนสาทิตฉันอ่านหนังสืออย่างเต็มที่ ไม่ทำอะไรแบบอื่นเลย อยู่แต่ในห้อง จนกระทั่ง วันหนึ่งหลังจากล้มตัวลงบนเตียงเพื่อพักสายตา  ฉันลืมตาขึ้นมองดูเพดาน จิตใจว่างเปล่าแล้วคำถามหนึ่งก็เกิดขึ้น ฉันเกิดมาทำไม ชีวิตนี้ เกิดมาตามๆกัน แล้วเรียนหนังสือบ้าง แล้วทำงาน แต่งงานมีลูกอีก แล้วก็แก่ แล้วก็ตาย เท่านั้นเองหรือ เพดานห้องในตอนนี้ ดูว่างเปล่าเหลือเกิน จุดมุ่งหมายในการดูหนังสือนี่ที่แท้จริงคืออะไร หลังจากหลับตาลงสักพัก ฉันก็เริ่มอ่านหนังสือต่อ ทุกวันๆผ่านไป จนฉันสอบเข้าที่นั่นได้โดยปกติ ทุกครั้งที่ฉันขึ้นไปนอนบนsuperดาดฟ้าที่โรงเรียนนี้ ฉันมองเห็นดาวมากมาย และเครื่องบิน มันน่าพิศวง ที่ไม่รู้ที่มาอันแน่ชัดของดาวทั้งหลาย และไม่รู้ว่าเครื่องบินจะไปที่ไหน ลมที่พัดมาเอื่อยเชื่อย ได้พัดเอาความกังวล ความเครียดจากการเรียน ความคิดถึงบ้านให้จางลงไป ที่ฉันมองเห็นตอนนี้คือท้องฟ้ายามราตรีที่มีเพียงแสงดาวและแสงจันทร์เท่านั้น ทุกๆวันที่ฉันเพ่งสมาธิอยู่กับการเรียนเวลานั้นได้หายไปไหน ที่นี่เองที่ฉันได้พบกับปัญหาที่ทดสอบเรื่องความเชื่อของฉัน