กวีวรรคทอง (๖๖) กฎของป่า

กวีวรรคทอง (๖๖)  กฎของป่า

 

            แม้สัตว์เมืองยังต้องเป็นสองฝ่าย

ต่างทำลายดิ้นรนทุกหนแห่ง

เพื่ออยู่รอด ใต้อำนาจ หวาดระแวง

เพื่อแสวง ลาภยศ ลืมกฎกรรม

                        จาก กฎของป่า

                        ปราโมทย์  สัตยากร

                        ปี พ.ศ. ๒๕๑๖

บันทึกหลังบทกลอน

..พวกเราจะต้องต่อสู้ป้องกันมาตุภูมิของพวกเราอย่างสุดความสามารถไม่ว่าเราจะต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง,

พวกเราจะต่อสู้ทั้งบนชายหาด,

เราจะต่อสู้บนพื้นแผ่นดินอันกว้างใหญ่,

เราจะต่อสู้ในทุ่งนาและบนถนน,

เราจะต่อสู้ทั้งในป่าและเนินเขา,

เราจะไม่ยอมแพ้เป็นอันขาด,

เราจะต้องต่อสู้จนประสบชัยชนะ,

ดังนั้น,

ขอให้พวกเราทุกคนจงอุทิศชีวิตเพื่อทำหน้าที่อันใหญ่หลวงนี้ และยึดมั่นในคำพูดและคำถามที่ว่า ถ้าบ้านเกิดเมืองนอนของเราสามารถจะดำรงคงอยู่อีกเป็นพัน ๆ ปี,

เราจงภูมิใจว่า นักประวัติศาสตร์จะต้องจารึกไว้ว่า

“นี่คือ ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดต่อชีวิตของพวกเราและสำคัญที่สุดต่อประเทศชาติอันเป็นที่รัก”

                วินสตัน  เชอร์ชิลล์

ปราศรัยในลอนดอน  ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ ๒  ถือเป็นคำพูดอมตะ